Aanzoek zonder ringen

Ondanks dat ik al ruim 27 jaar meer dan bijzonder ernstig gelukkig getrouwd ben, blijf ik natuurlijk wel een man. En ik heb mijn ogen niet in mijn achterzak zitten. Ook niet op reis zonder mijn vrouw. En vanuit dat mannelijk oogpunt is in Oeganda bijzonder veel moois te zien. Ja, eerlijk toegegeven: ook hier lopen vrouwen rond die misschien wel moeders mooiste zijn maar zeker geen schoonheidswedstrijd zullen winnen. Maar dat wordt ruimschoots goed gemaakt door de andere vrouwen. Wat zijn de Oegandese vrouwen mooi!!!

Hieronder een klein overzicht van een paar mooie vrouwen. Althans, volgens mijn maatstaven. Van heel jong tot oud. Het is bijzonder genieten. Van de 20+ wel te verstaan!! De kleine vrouwtjes zijn gewoon leuk. Alleen jammer dat mooie vrouwen soms zo boos kunnen kijken. Zonde.

Ondanks dat er zoveel mooie vrouwen rond lopen kan het natuurlijk ook gebeuren dat je in gesprek raakt met een iets minder mooi exemplaar. Dat overkomt mij dus in het ziekenhuis. Tijdens een van de rondes met Rinty (meer hierover in mijn volgende blog) raak ik in gesprek met een verpleegster. Vriendelijke vrouw die geduldig antwoord geeft op de vragen die ik haar stel. Hoe het gesprek precies gelopen is weet ik niet meer maar op een gegeven moment meldt de dame dat ze mij wel leuk vindt. Klapper, klapper met de oren. Ja, echt ze zou best wel met mij willen trouwen. Nog meer klapper, klapper terwijl in de hoek Rinty bijna stikt in een ingehouden lach. Toch maar even nagevraagd of ze bedoelt dat ze met me zou willen trouwen. Ja, dat wil ze wel!

Mijn verloofde?

Heb ik weer, zoveel mooie vrouwen en ik word ten huwelijk gevraagd door een ouder, niet lelijk maar zeker niet mooie, vrouw. En dan ook nog eens een beetje te veel vrouw. Vriendelijk heb ik de aanzoek aangenomen met de melding dat ik het in overweging neem. Direct afwijzen vind ik zo bot. En zo ben ik niet (uhm). Dus mogelijk loopt in Tororo nu een verpleegster rond met het idee dat ze nog een kans maakt bij een Mzungu. Niet wetend dat ik echt mijn liefste niet voor haar zou willen inruilen.

Nu is de verpleegster niet de enige vrouw die haar aanbidding voor mij kenbaar maakte. Wandelend op de markt in Fort Portal hing opeens een heel klein vrouwtje aan mijn benen. Heel kort maar toch blijkbaar even volledig onderste boven van mijn goddelijke lijf. Of waren het gewoon mijn witte bennen die ze even wilde aanraken. Hou het op het eerste.