vrijdag 8 november 2019

Een gebroken belofte

Het is alweer ruim een jaar geleden dat ik mijn blog-typemachine op tafel zetten om jullie mee te nemen op reis. Genoot ik in de vorige blog van de Griekse zon, dit keer wil ik jullie meenemen op een korte trip naar de zon. Een weekje lekker onthaasten in warm lenteachtig weer. En om dat weer te vinden zijn we op het vliegtuig (ik heb geen last van vliegschaamte) gestapt, hebben de piloot gezegd waar we heen wilden en ruim viereneenhalf uur later zijn we op de plaats van bestemming. Even de huurauto opgehaald en door naar ons hotel.


Het is even voor zes uur en de zon maakt aanstalten om zich achter de horizon terug te trekken. Het wordt dan ook tijd on jullie wat meer te vertellen waar ik, samen met Annemiek, geland ben. We zitten in het KN Panoramica Hotel in Adeje, Tenerife. Tenerife is een van de Canarische eilanden en is onderdeel van Spanje, dus Europa hetgeen voor het internetten het allemaal lekker makkelijk maakt.

We zitten dus in Spanje en daar mee kom ik meteen op de titel van de eerste blog van deze Tenerife-serie. Ja, ik ga jullie in woord en beeld de komende paar weekjes weer een beetje spammen. Terug naar de titel, daarvoor moeten we een heel ver terug in de tijd, in de pre-internetperiode waar alleen sterke mensen een mobiel konden dragen. In 1986 zeiden Annemiek en ik volmondig ‘Ja, ik wil’ tegen elkaar en daar hoort, vonden wij, een huwelijksreis bij. Jong en onervaren als wij waren besloten we een weekje zon te boeken aan de Spaanse Costa del Sol. In Salou verbleven we een week in een hotel. De gegarandeerde zon in  september resulteerde in veel bewolking, avonden met onweer (hele stad en dus ook hotel zonder stroom) en opdringerige obers bij het avondeten. Natuurlijk hadden we elkaar maar leuk was het niet echt. Gelukkig was deze valse start van ons huwelijk niet representatief voor ons verder leven samen. Tot nu toe hebben we het ontzettend goed met elkaar. Na deze sepert heb ik vooral aan mijzelf belooft niet meer naar Spanje te gaan. En zie hier, zit ik op een balkon naar de ondergaande zon te kijken terwijl om mij heen Spanjaarden en Spanjaardinnen druk voor ons aan het werk zijn om ons verblijf onder de Spaanse zon zo aangenaam mogelijk te maken. De jaren hebben me blijkbaar milder gemaakt en tot nu toe verloopt het allemaal bijzonder lekker. Tijd om wat te gaan eten. De volgende blog neem ik jullie mee het eiland op.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten