Nee hé, regen!

Midden in de foto de geblokkeerde tunnel

Vanuit Garachio vervolgen we onze rondrit richting Punta de Teno, alleen komen we daar nooit aan. Dat kan mevrouw niet helpen, de enige weg naar deze landpunt loopt door een tunnel. Deze tunnel is door onbekende redenen, met ons Spaans komen we niet verder dan Allo, dicht. Geen doorgang dus ook geen pittoreske vuurtoren. We vertellen mevrouw dat we terug naar het hotel willen. Waarbij we haar niet helemaal slaafs volgen in de aanwijzingen. Ze is immers onbekend met de rijksweg die vanaf Santiago del Teide naar Adeje leidt. Maar zo ver zijn we nog lang niet.

We volgen de TF-436 die vanaf de noorden parallel aan de westkust naar het zuiden loopt. Dit is echter geen rechte strakke weg, via menig haarspeldbocht komen we steeds hoger. Door dorpjes als El Palmar, Las Portelas en Casa la Vica slingert de weg door bergen. Maar dan gebeurd hetgeen we eigenlijk helemaal niet willen: ik moet op zoek naar de hendel van de ruitenwisser. Soms zacht en dan weer hard valt er voor het eiland goddelijke water naar beneden. Maar daar zitten wij helemaal niet op te wachten. We komen hier voor het mooie weer! Maar ook nu geldt dat ieder nadeel een voordeel heeft. Ruiten schoon en mooie sfeervolle plaatjes.

Eenmaal terug op de rijksweg rijden we niet direct door naar het hotel maar nemen we nog de afslag Los Gigantos. Het is na vijf uur dus in ons hoofd etenstijd. Gelukkig zijn de restaurants hier niet pas om half zeven of later open. We zijn in een vissersplaatsje dus we gaan lekker vis eten.






Tot slot even een hele kort ander onderwerp. Ooit een walrus met een zwembroek aan gezien? Nou, ik wel. Terwijl ik deze blog schrijf aan de rand van het zwembad ligt er een hier op een stretcher vlak naast me. Greenpeace, kunnen jullie deze even terug de zee in slepen?