Rollator village

Toen we met de bus in Zwolle onderweg waren naar de trein waren spraken we een mevrouw die al meerdere keren op Tenerife geweest is. Ze vertelde dat het leuk wandelen is langs de boulevard tussen Costa Adeje en Playa de las Américas. Het is heerlijk weer voor een wandeling, we besluiten de wandelschoenen aan te trekken en het advies van deze onbekende mevrouw te volgen. Eerst moeten we natuurlijk weer de drie kilometer berg af om op zeeniveau in Costa Adeje terecht te komen. De kuiten protesteren maar het idee dat het straks vlak is sleept ons er doorheen.

Op de boulevard gaan we zuidwaarts richting de haven. We worden door allerlei verkopers uitgenodigd mee de zee op te gaan om walvissen en dolfijnen te spotten. We kijken naar de deining op zee en dan na elkaar. Nee, bedankt we denken niet dat de walvissen en dolfijnen vandaag op ons gezelschap zitten te wachten.

Is de bebouwing in Costa Adeje nog redelijk laag, na de haven gaan de gebouwen al behoorlijk de hoogte in. Vanuit diverse hotels knalt de muziek van Zumba lessen over de wandelpromenade. Het bankje met prachtig uitzicht op de zee zit prima maar de bonkende beats besluit ons weer snel door te lopen.

Hoe dichter we bij Playa de las Américas komen, hoe hoger de hotels worden. De leeftijd van de medewandelaars op de promenade schiet ook omhoog. We voelen ons jong tussen de rollators en de scootmobielen (hier gewoon te huur). De kust van het eiland is behoorlijk rotsachtig met kleine baaien waar je dan de zee in kan. Omdat je hier geen langgerekte stranden hebt is het op deze kleine stukken kust dan ook meteen een mierenhoop.

We bekijken het onder het genot van een smoothie allemaal. Heerlijk: mensen kijken en commentaar geven op wat er voorbij schuifelt of per scootmobiel de promenade onveilig maken.
Net voorbij Playa de las Américas duikt op een langer strand de gemiddelde leeftijd opeens ontzettend omlaag. Hier is de zee het domein van de surfers. Bruinverbrande jonge kerels en meiden halen mooie kapriolen uit op hun surfplanken. Net achter de branding wachten op die ene juiste golf. Hup, op de plank en surfend op de golven terug naar het strand. Vanaf het strand en de promenade hebben ze veel bekijks van de oudere generatie.

We draaien om, terug richting Costa Adeje. Goed opletten dat we niet op de hakken gereden worden door de bejaarde wegpiraten. Eenmaal terug in Costa Adeje wacht ons de beklimming richting het hotel nog. De kuiten protesteren weer heftig: “Nee, we willen niet weer!”. Maar boven wacht het zwembad en de sangria; het leven is goed.

Onderstaande foto is een mooie samenvatting van ons verblijf op Tenerife: zee, strand, zon, het hotel
(midden op de foto het beige kleurig gebouw) en boven de bergen met El Teide.