Santa Cruz de Tenerife

Bij een bezoek aan Tenerife mag een bezoek aan de hoofdstad, althans dat dachten wij, niet ontbreken.

Op internet hebben we een op papier leuke stadswandeling gevonden. Parkeergarage is ook al gevonden en aan mevrouw vertelt. Maar op internet kwamen we ook een soort van tram tegen, we vroegen ons af of we niet beter buiten de stad zouden kunnen parkeren en dan met de tram door naar de binnenstad. Navraag bij de hotelreceptie levert echter een mooi alternatief op: gratis parkeren bij een groot winkelcentrum en slechts op 10 minuten lopen van de wandelroute. We vertellen dat mevrouw en ze stuurt ons soepel over de rijksweg, langs de zuidkant van het eiland, er na toe. We hebben geluk, we komen precies tot de parkeergarage. De rest van de binnenstad is voor het verkeer nagenoeg afgesloten in verband met een marathon. Met piepende banden, nooit geweten dat autobanden op glad beton zo kunnen piepen, zetten we de auto op een van de weinig vrije plaatsjes en zoeken de uitgang op. Het winkelcentrum is ernstig groot dus dat valt nog niet mee.

Eenmaal buiten slaat de schrik ons om het hart, het regent. Geen pijpenstelen maar genoeg om de fotocamera in de tas op te bergen. Het eerste kwartier is het een beetje komen en gaan van buien, gelukkig blijft het daarna droog. De plek waar nu de stad ligt is al ongeveer 2000 jaar geleden bewoond door de Guanchen.  In 1493 zetten de Spanjaarden een groot hout kruis op het strand bij de stad om zo het eiland op te eisen. Ze waren hiermee de Portugezen net voor. Men bouwden de eerste huizen met een stenen verdedigingsmuur er om heen. De stad werd pas echt als havenstad belangrijk toen in de zeventiende eeuw Garachio onder een lavastroom verdween.

Oud en Nieuw komen samen
Apart, grijze palmen
Herken ik hier een hotelgast?

De route van de wandeling leidt ons langs wat plaatselijke hoogtepunten: een overdekte marktplein, een fontein, kleine straatjes en een park. In het park komen we weer een zwembad walrus tegen, dit keer in de vorm van een stenen beeld.

In de plaatselijke haven vergapen we ons aan een groot aantal cruiseschepen. Acht verdiepingen hoog toren ze boven de kade uit, hordes Amerikaanse toeristen over het stadje uit storten. 

We houden het snel voor gezien hier. De wandeling was op papier inderdaad leuk, viel in de praktijk wat tegen. Maar het waren een paar cultureel verantwoorde uurtjes. Terug naar Adeje, tijd voor onze zonaanbiedingsrituelen.