Chaos!?

De vlucht naar Oeganda verliep soepel en prettig. Het is een hele zit maar goed dan kom je ook ergens. Al waren de dames bij de imigratie niet de meest vriendelijke dames die je kunt treffen, we komen met een ingepakt visum in ons paspoort de grens over.  Buiten staan Rinty en Brandon (stuiter, stuiter Oma komt!) te wachten.  We wurmen ons tussen de private hirers (zouden wij in Nederland gewoon taxi's noemen) met bordjes van alle mogelijke hotels door, op weg naar de auto. De lucht is aangenaam warm. Er heerst een zekere rust.

Maar die is maar van korte duur. Nadat de toegangsweg naar het vliegveld over gaat in het gewone verkeer van Entebbe is het gedaan met de rust. Links, rechts, boven, onder het maakt niet uit. Als een ongecontroleerd bende mieren verplaatsen de Oegandesen zich van A naar B. Het geheel lijkt slechts één wet te respecteren: die van de brutaalste. En dat zijn vaak de boda-boda ( de motortaxi's). Als automobilist kun je natuurlijk je recht nemen maar dan loop je een groot risico dat een boda-boda schade aan je auto maakt. En die mannen, hier niets geen emancipatie, zijn zo water vlug en weten zich door ieder gaatje te wringen, dat je geheidt de dader niet meer kan achterhalen. Zit je met schade die je zelf moet betalen. Dan is de keuze snel gemaakt.

En deze schijnbaar wetteloze, is niet zo want met enige regelmaat worden er weggebruikers van de weg gehaald door de in witte pakken gestoken verkeerspolitie, jungle van alles wat zich voortbeweert maakt een behoorlijk lawaai. In een eerdere blog over Rome heb ik het al gehad over de constante stroom geluid die de gehele dag tot je komt. Dit geluid valt in het niet bij de hoeveel geluid wat hier tot je komt. Waar je ook bent, je hoort het geluid van de grote stad. 

Tel bij dit geluid de plaatjes die tot je komen als je opnieuw kennis maakt met Oeganda op en dan heb je een beetje chaos. Chaos in het hoofd wel te verstaan. En die chaos komt slechts gedeeltelijk tot rust als we veilig en wel in de ommuurde tuin bij ons vakantieadres zijn aangekomen. Dan verdwijnen de vele plaatjes die tot je komen even maar het geluid blijft. Toeteren, optrekken, in verkeerde versnelling de helling oprijden; het gebeurd allemaal op de druk bereden weg net buiten de ommuring van de tuin. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat blijft men zich van A naar B bewegen. We gaan hier natuurlijk deze vakantie ook regelmatig in mee. 

Vraag je een Oegandees hoe zij dit allemaal ervaren dan krijg je een schouderophaal als antwoord. Men weet niet beter, het is dus echt een dingetje van mij dat de combi geluid en indrukken die tijdelijke chaos in mijn hoofd veroorzaken.