Het is alweer een tijd geleden dat ik jullie lastig viel met mijn schrijfsels over belevenissen die ik zo nodig met jullie moest delen. De laatste keer was een mini-citytrip naar Edinburgh, Schotland. Dit keer wil ik jullie graag meenemen naar de andere kant van Europa. Het wordt geen mini-citytrip maar we gaan ons vijf dagen onderdompelen in de hoofdstad van Italië, Rome. En dan nemen we ook gewoon even Vaticaanstad mee, kunnen we meteen twee hoofdsteden van onze 'te bezoeken hoofdsteden van Europa'-lijst afstrepen.
De titel van deze blog heeft twee betekenissen. Een "Ja, ik wil" als je vrouw vraagt of je zin hebt om naar Rome te gaan. Wie zal daar nee tegen zeggen. Maar voor de tweede betekenis moeten we dertig jaar terug gaan. Op een herfstachtige dag in april zeiden twee snotneuzen van nog geen tweeëntwintig jaar oud "Ja, ik wil" tegen elkaar. En die snotneuzen waren wij dus, Annemiek en Frank. En we vonden het wel een feestje waard om dit gedenkwaardige feit te vieren. En daarom gaan we naar Rome. Samen met het gezin, dus ook Yoeri en Olaf, vijf dagen genieten van Rome en als het kan ook van elkaars gezelschap.
Vele weggen leiden naar Rome, die van ons begon gewoon bij het reisburo in Zwolle-Zuid. Vliegreis en hotel via hun geboekt. En om wachtrijen te voorkomen ook een excursie naar het Vaticaan er bij geregeld. Maar de rest hebben we lekker zelf uitgezocht. Bus en trein naar Schiphol is geen probleem. Vliegreis naar Aeroporto di Roma Fiumicino gaat ook soepel, maar dan. Theoretisch is het vanaf het vliegveld een half uur met de Leonard Express naar Roma Termini. En vandaaruit nog slechts vijf minuten naar het hotel. Alleen die dertig minuten werden er iets meer. Niet qua reistijd maar wel qua wachten, ruim anderhalf uur in een trein gezeten die stil stond op het station. Wachten op een trein die onderweg was naar het station en dus het spoor bezet hield. Die trein hebben we nooit zien aankomen maar uiteindelijk zijn we dan, veel later als verwacht, dan toch in het hotel terecht gekomen.
Aan de buitenkant ziet het hotel er niet uitnodigend uit. Het is een grote stadsvilla maar het woord onderhoud lijkt in het Italiaans niet te bestaan. Of het moet een bewuste actie zijn om het hele pand aan de buitenkant een craquelé effect te geven. 
Binnen zit alles gelukkig wel gewoon strak in de lak, hoge ruimtes, netjes geen opsmuk. Prima om er een paar nachten te slapen. En het gehele centrum onder loopafstand. Je kunt je voorstellen dat na een reis van negen uur de fut er wel een beetje uit is. Gelukkig is er een goed restaurant om de hoek, Mamma Angela Trattoria (bedankt Els voor deze tip). Heerlijk eten en dan naar bed. Morgen verder Rome in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten