We draaien ons om en voelen ons heel nietig en klein. 47 meter hoog torent de voorgevel boven ons uit. We achtervolgen ons gids, in de mensenmassa is slechts zijn hand met hoedje zichtbaar. En zolang ik hem hoor praten in mijn oortje is hij nog enigszins in de buurt.
218 meter lang, op het breedste punt 155 meter, 46 meter hoog. 22000 m2 vloer oppervlak waar 60000 mensen in kunnen. Dat is meer als wat in de Amsterdam Arena past! 395 beelden, 44 altaren en 135 mozaïeken. Het is te veel, te groot, te overweldigend.
Ik val stil. De gids in mijn oortje ook. He, hallo, zeg eens wat. Statische ruis is wat ik terugkrijg. Een beetje paniek. Geen gids in mijn oortje betekent dat hij en dus ook de groep, te ver weg is. Ik loop de ene kant op. Geruis in mijn oor is alles wat ik heb. De andere kant dan maar, nog steeds ruis. Beetje meer paniek.
Maar gelukkig, in de verte bij de uitgang torent de gids en Yoeri boven de doorgaans kleine Aziaten (een zwaar oververtegenwoordigde groep tussen alle toeristen) uit. Die kant op dus en ah, daar heb ik het geluid van de gids weer in mijn oor.
 |
| Gids? Waar ben je? |
|
|
 |
| La Piëta van Michelangelo |
|
|
|
 |
| Gezellig |
|
Ik zal jullie dit keer niet vermoeien met allerlei andere feiten. Beperk me dit keer tot gewoon wat foto’s die slechts ten dele het overweldigende, bijna intimiderende karakter van deze Basilica Major weergeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten