Happy Hardcore

Het is de laatste dag in ons blije huis. Tegen alle verwachtingen in is het zowaar voor de tweede dag op rij mooi weer. We gaan voor de laatste keer op pad. Van onze gastvrouw hebben we gehoord dat de trein naar de Brienzer Rothorn vanaf 1 augustus weer helemaal naar de top rijdt. En laat het nu op deze laatste dag net 1 augustus zijn. Kunnen we dit hoogtepunt mooi nog even meepikken. Auto in, kwartier later weer uit en de treinkaartjes kopen.

Het is druk maar we hebben goede zitplaatsen, we kunnen vertrekken. Even lekker housen, dat idee krijgen we in de trein van de Brienzer Rothornbahn. Boink, Boink, Boink, in een strak ritme bonkt de stoomtrein zich tegen de berg op. Eerst door het dorp, dan door bos. Halverwege stopt de trein op 1346 meter, in Planalp. Hier stappen mensen uit om de rest lopend naar boven te gaan. Wij zijn vandaag niet zo sportief, we laten ons lekker omhoog rijden. De zon schijnt volop en het uitzicht is prachtig. Na Planalp is goed te zien waarom de trein een week niet verder gereden heeft. Grote stukken grond zijn van de berg over de rails naar beneden gegleden. 

grondverschuiving

Na een uur housen zijn we boven. De 7,6 kilometer lange route heeft ons op 2244 meter gebracht. We stappen uit en staan middenin de wolken. We zien dus niet veel. Vanaf het station lopen we nog een stukje omhoog. Een windvlaag, mist weg en dan een spectaculair uitzicht. De Jungfrau, Mönch, Eiger en de Finsterahorn tonen zich in al hun schoonheid. Wat kan de natuur toch prachtig indrukwekkend zijn. 

Eenmaal bovenop de Brienzer Rothorn (2350 mt) is het spel tussen wolken, mist en zon in volle gang. Uitzicht, geen uitzicht wisselen elkaar continue af. Maar voldoende om toch weer een paar aardige (al zeg ik het zelf) foto's te maken. Behalve genieten van de vergezichten is er ook dichtbij veel te genieten. Overal langst het pad volop bloemen. Waarschijnlijk door de veelvuldige regenval in combinatie met de lekkere temperaturen staan de Alpenweiden in volle bloei.

We zien zelf Edelweiss staan. Al twijfelen we wel een beetje of dit plantje hier niet door mensenhanden neergezet is. Ach, maakt niets uit. Hoog op een berg hebben wij Edelweiss zien bloeien. Dat kan niet iedere bergwandelaar zeggen.

Na al het genieten op de berg, genieten we verder op weg naar beneden in de housetrein. We zijn inderdaad lui, ook naar beneden laten we ons rijden. Al snel is het volop zonnig en kunnen we vanuit de trein de bergen en het meer bewonderen. 

Naast het feit dat het vandaag het hoogste punt van de vakantie is, is het ook zeker een van de hoogtepunten.