Lodewijk versus Poseidon I

Wie kent Lodewijk van Heiden? Eerlijk zeggen zonder eerst te googelen. Waarschijnlijk niemand, maar geen zorgen, ik tot vandaag ook niet. Wie waarschijnlijk wel bij mijn blog publiek bekend is, is Berend Botje. Dat mannetje dat uit varen ging, met zijn scheepje naar Zuidlaren. De weg was recht, de weg was krom, blablablabla. Nu niet meteen denken dat Frank zich ontzettend te pletter verveelt in de Griekse zon dat ik een beetje in het wilde weg aan het internetten ben. Nee, dit triviaaltje werd ons vandaag voorgeschoteld door Willem, onze gids. Deze Lodewijk is bij ons bekend als Berend Botje en speelt een belangrijke rol in de moderne geschiedenis van Griekenland. Na ruim 400 jaar onderdrukking door de Turken, als onderdeel van het groot Ottomaanse Rijk, komen de Grieken in 1821 eindelijk een keer succesvol in opstand. Geholpen door Great Brittain, Frankrijk en Rusland herovert het Griekse volk haar land terug. Bij de Russen is Lodewijk een commandant van een regiment mariniers die helpen Griekenland onafhankelijk te maken.

Leuk die moderne geschiedenis maar vandaag gaan we voor echt oud. 15000 jaar oud om preciezer te zijn. Toen vond moeder aarde dat de druk in haar buik wat te groot werd en besloot ze het een en ander naar buiten te werken. Door deze vulkanische activiteit is het eiland Nisyros ontstaan. Om op dit eiland te komen hebben we een excursie geboekt via onze reisbegeleidster van Sunweb. Om half 8 staan we aan het einde van de straat klaar. Zowaar slechts vijf minuten te laat arriveert de bus die ons samen met vele anderen naar het havenplaatsje Kardamena brengt. Daar gaan we aan boord van een veerboot die ons in een uurtje naar het stadje Mandraki op het eiland Nisyros brengt.

In Mandraki beginnen we met een stadswandelingetje waarbij onze gids Willem het verhaal van Berend Botje vertelt. Willem weet ook te vertellen waarom zoveel huizen wit met blauwe accenten geschilderd zijn. In de tijd dat op de Middellandse en Egeïsche zee piraten (de echte en niet een stel verkleedde toeristen) huis hielden probeerde vissers hun schepen “onzichtbaar” te maken door ze de kleur van de zee (blauw met wit, de kleur van de schuimkoppen van de golven) te geven. Tijdens de bezetting door de Turken probeerde het koppige en trotse Griekse volk nog enigszins hun eigen ikke te behouden en zo verschenen overal in het land de witte huizen met blauwe accenten.

We wandelen door de straatjes waarbij de bevolking geen enkele moeite heeft met de hordes toeristen die de drie veerboten in hun stadje hebben gedropt. Want de toerist heeft centjes op zak En die centjes willen ze je graag afhandig maken waarbij ze echter niet heel opdringerig te werk gaan. Ondanks de warmte, 34 graden en nagenoeg geen wind, hebben we wel trek in een Griekse lunch die we nuttigen in een kleine taverna. De eigenaar-kok heeft een buffertje gemaakt waarbij hij graag voor ons een bordje vol schept. Na de lunch hebben de anderhalf uur eigen invulbare tijd en hobbelen we wat in het rond waarbij we zoveel mogelijk in de schaduw blijven.