Nog even een foto van het "zwemmen" in de baai
Kun je met een boot achteruit in parkeren? Eigenlijk een vraag die ik mijzelf nooit heb gesteld maar daar vandaag wel een heel duidelijke Ja op heb gekregen. Dat kun je en ook in een ruimte waar maar net het schip tussen past. Maar onze kapitein draait zijn hand er in het stadje Pothia niet voor om. Aan de kade liggen bijna alle schepen die ook in Kos-stad naast elkaar liggen. We kunnen van boord, even vaste grond onder de voeten. Of we wel na vijftig minuten terug willen zijn, dan varen we weer verder.
Pothia ligt in een baai, beschut tussen hoge heuvels waardoor het nagenoeg windstil is. Gevolg dat het hier best wel ernstig warm is. We laten ons niet verleiden door alle restauranthouders om vooral maar bij hun even te komen zitten om te eten of drinken. Nee doen we niet, we zijn blij dat we de benen even kunnen strekken. We dwalen wat door de straatjes achter de haven maar komen er al snel achter dat Pothia heel erg warm is en heel erg weinig te bieden heeft. Het Italiaanse ijsje (schappelijk geprijsd) is wel een klein hoogtepuntje. Iedereen is op tijd weer aan boord en dan snel het open water op, lekker vol in de wind.
Opeens schalt de herkenningsmelodie van de Titanic over het schip. Verschrikt kijken we rond of we ergens ijsschotsen zien. Stom natuurlijk, bij 30 graden is de enige ijsschots het klontje ijs in de cocktail. Annemiek en ik beleven samen even een Leonardo DiCaprio en Kate Winslet moment. Al moet Annemiek wel even geholpen worden en zolang ze niet naar beneden kijkt gaat het allemaal prima. Iedereen die het wil, al is de kapitein wel erg aanhoudend als je niet wilt, kan zo hun moment pakken.
Ondertussen steekt het schip de Egeïsche zee weer over naar het volgende eiland, Pserimos. Ook hier parkeer de kapitein behendig achteruit in en kunnen we een drie kwartier van boord. We staan in een piepklein plaatsje Pserimos waar niet meer te doen is dan te kiezen uit twee restaurants en honderd souveniers winkeltjes cq. stalletjes.
Gelukkig is hier ook een strandje waar je een meter of 50 de baai in kunt zonder te zwemmen. Al staat er wind op zee, we beginnen stilletjes aan toch wel het stadium “Well done” te bereiken. En dan is weer even kopje onder best lekker.
Al heeft zout water wel het nadeel dat je er zo van gaat plakken. Dat in combinatie met de liters zonnebrand crème die we onszelf opspuiten geeft je niet een heel fris gevoel. Maar dit is dan ook het enige min-puntje wat ik zo voor deze dag zou kunnen bedenken.
Eenmaal weer op volle zee wordt onze kapitein opeens ontzettend druk. Uit tassen en dozen komen allerlei piraten spullen te voorschijn. Er is geen ontkomen aan: iedereen in een piraten outfit en op de foto. Zelfs Olaf moet eraan geloven, vluchten of verstoppen kan niet.
Voor de rest gaat het wel goed met ons.
En jullie kunnen je wel raden welke muziek hierbij over het dek en de zee schalt. Daarna nog een verloting waarbij Olaf een klein flesje Griekse witte wijn wint welke hij geheel vrijwillig aan zijn moeder geeft.
We sluiten de dag in Griekse stijl af. Hoppa, pak de persoon naast je bij de schouder, in mijn geval links Olaf die ook nu niet kan ontsnappen en rechts een Finse schone. Dan de beentjes naar links en de beentjes naar rechts en dat steeds sneller. Terwijl we nog volle stranden met badgasten passeren staan we als een stel malloten de sirtaki te dansen. Ik druk m’n niet Griekse snor om wat foto’s te maken. En zo dansend varen we de haven van Kos-stad in. Na 8 uur varen, zwemmen, zonnen, genieten staan we weer op de kade. Iedereen krijgt een hand en een groet van de kapitein.
De man met het groene t-shirt en spijkerbroek is de kapitein
Als je ooit op vakantie in Kos-stad belandt dan adviseer ik je een dagtocht op de Katherina te boeken. Een absolute aanrader en zeker voor mij een van de hoogtepunten van deze vakantie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten