Rotte eieren lucht

Lang, lang, heel lang geleden vond de kern van onze aarde het binnenin allemaal een beetje te druk. Om wat ruimte te creëren werd magma en allerlei ander inwendig materiaal naar buiten geduwd. En daar hebben we een eiland en ergens in de geschiedenis heeft het eiland de naam Kos gekregen. Je kunt dus wel stellen dat Kos een vulkaan-eiland is. Allang niet meer actief maar van de oorspronkelijke vulkanische activiteit is slechts een warmwaterbron het enige nog actieve bewijs.

Vanuit Kos-stad pakken we de huurfietsen en fietsen oostwaarts langs de kust. Net buiten de stad passeren we tal van grote vakantieresorts maar al snel rijden we door een redelijk dor landschap. Het is toch apart dat links de Middellandse zee vredig glinstert in de zon terwijl rechts de natuur hard haar best doet om het gebrek aan water te overleven. De straffe zuidwestenwind maakt het fietsen voor ons, op de heenweg, het wel gemakkelijk maar de natuur droog zo nog verder uit.

We ronden de punt van het eiland en de weg gaat behoorlijk omhoog. Een paar geiten kijken ons aan met een blik van “Welke idioot stapt er nu met meer dan 30 graden op een fiets”. Wij dus, de zeven versnelling zijn net toereikend om met het zweet op het voorhoofd en in de bilnaad boven te komen. Met een kleine afdaling trekken we na zo’n anderhalf uur fietsen de remmen in want we hebben ons doel van vandaag bereikt, Embros Thermen. Fietsen parkeren en we dalen lopend af naar zeeniveau. 

Op de grens van land en zee borrelt vulkanisch water de zee in. Volgens de folder bevat het water volop mineralen waarvan zwavel het beste te ruiken is. Een weeïge rotte eieren geur blijft lang in je neus plakken. Maar goed, ze zeggen dat het mineraalwater gecombineerd met het zoute water van de zee goed voor je is. Ik hou mijn tenen er even in maar houdt het daarbij. Geen zin om in een ruim veertig graden bad met tig anderen te stappen.

Olaf waagt het er wel op, wij bekijken het allemaal van een afstandje, ook best vermakelijk. Op ons gemak terug omhoog naar de fietsen en dan lekker naar beneden sjezen, de berg af richting Kos-stad. Beetje jammer dat de wind die ons het eerste stuk vanuit de stad het ons zo makkelijk maakte, nu best wel heftig tegenwerkt. Nu niet door heuveltop maar door de wind komen we weer met het zweet op de inmiddels bekende plaatsen terug bij het appartement. Daar plonsen we lekker het zwembad(je), heerlijk verkoelend. Verder doen we helemaal niets. 

O ja, mocht je ooit je vakantie vieren in Kos-stad en je gaat naar de strandtent Baltic Beach, duik dan even diep de zee voor mij in. Zie je wat glinsteren dan is het misschien mijn trouwring. Een beetje nadeel 14 kilo afvallen zijn ook dunne vingers. Bij de eerste paar slagen in de zee besluit mijn ring zich van mij te scheiden. Gaan we binnenkort het alternatief wat al op het programma stond, versneld uitvoeren.