Dit wil ik met jullie delen: Het is niet altijd hosanna

Als je zo alle blogs over deze vakantie leest dan zou je de conclusie kunnen trekken dat we het bijzonder ernstig naar ons zin hebben (gehad). En dat is dan ook de enige juiste conclusie. Maar was het dan alleen maar hosanna en halleluja? Nee, laat ik hier dan ook een iets minder geweldige ervaring met jullie delen en die ervaring heet Tigaki.

Van een aantal mensen waaronder de appartementen-eigenaar hebben te horen gekregen dat het een leuke badplaats is waar je makkelijk naar toe kunt fietsen. Ook Annemiek heeft het bij haar vorige bezoek als leuk ervaren dus waarom deze keer dan ook niet. Dus vol goede moed stappen we op onze te kleine huurfietsjes, handdoekje mee, flesjes water en wat eten in een tas en gaan met die banaan.

Vanuit de stad volgen we eerst de kust en komen aan de rand van de stad langs grote resorts waar de zwembaden vol liggen met gasten. Langs de kustweg, apart fietspad, ook allemaal hotels en appartementencomplexen. Je kunt hier zo vanaf je hotel de weg oversteken en je staat op een smal zandstrand. Hier geen parasols of ligbedjes en dus ook nagenoeg geen mensen. Net voorbij het plaatsje Lampi moeten we het fietspad langs de zee verlaten en gaan een stukje binnenland in. De weg wordt wat slechter en het landschap dor en droog.

Een nieuwe klant voor TSD?

We zijn blij met de wind die we iets tegen hebben, het geeft wat frisheid in dit warme binnenland. Je merkt meteen dat de verkoelende invloed van de zee hier een stuk minder is. Na een kilometer of 2 buigt de weg weer af richting kust en volgen we de kustlijn weer. Hier is de weg iets verder van de zee gelegen. Er ligt een soort duingebied met hele lage duintjes tussen de weg en het vrijwel verlaten strand. In dit stukje natuur staan wat leuke bloemetjes te bloeien.

Hoe dichter we bij de badplaats Tigaki komen, hoe breder het strand. Deze bredere stranden zijn allemaal vol gezet met parasols en ligbedden. Het grote verschil met Kos-stad is dat je hier moet betalen. 5 euro voor een dag is geen wereld bedrag maar in de stad is het gratis.

Na drie kwartier fietsen staan we in het ‘centrum’ van deze badplaats. Het is hier helemaal gericht op de toerist en zijn portemonnee. Al zijn ligbedden op het strand redelijk gevuld missen we iets, het leeft niet zo. Het lijkt hier net zo dor en uitgeblust als het binnenland waar we net doorheen gefietst zijn. We parkeren de fietsen en lopen even rond met de vraag: willen we hier op het strand gaan liggen? We zijn natuurlijk hartstikke verwend op onze ‘vaste plek’ bij Baltic Beach. We kijken elkaar eens aan en lopen eigenlijk zonder discussie weer terug naar de fietsen. Dit gaat hem niet worden, we gaan gewoon weer terug naar de drukte en reuring van de stad.