Wat is hier nu interessant aan?

In de keiharde onderhandelingen die ik gevoerd heb over de invulling van deze vakantie is het mij gelukt om naast zon, zee en strand (Annemiek haar “eisen”) ook een paar culturele momenten (mijn "wensen") in te plannen. Geen urenlange wandelingen door de stad, gewoon even in een paar uurtjes langs de culturele hoogtepunten wandelen.

We zijn allemaal redelijk op tijd wakker waardoor het nog niet te warm is om een eigen bedachte route door Kos-stad te lopen waarbij we zo’n beetje alles wat enigszins het bekijken waard is kunnen zien. En nee, bloglezeressen winkels vallen wat mij betreft niet in deze categorie.

We beginnen onze wandeling bij een verzameling stenen waarin je met een beetje goede wil een tempel zou kunnen zien. In deze Romeinse tempel, daterend uit de tijd dat Griekenland onderdeel uitmaakte van het grote Romeinse Rijk nu ruim 2100 jaar geleden, zijn de restanten van het altaar van Dionysos te herkennen. Voorwaarde is dan wel dat je moet weten waar je naar moet kijken. Ondanks het informatieblad weten we dat niet waardoor we eigenlijk geen idee hebben waar we naar staan te kijken.

Roman Odeon

Veel duidelijker wordt het als we bij het Odeon komen. Daar hebben we niet veel fantasie voor nodig om te begrijpen dat de Romeinen dit als theater gebruikte. We begrijpen nu ook meteen waaraan het oude theater in Zwolle zijn naam te danken heeft. Onder de tribune zoekt een kleine kolonie vleermuizen verkoeling.

De aardbeving van verleden jaar heeft overal in de stad duidelijk zijn sporen achtergelaten zo ook bij een klein kerkje bij het kerkhof. Met grote stalen tyrips wordt het gebouwtje bij elkaar gehouden. Geld om het te restaureren is er waarschijnlijk niet. De nabestaanden van overledenen hebben wel veel aandacht voor de graven. Het is omdat je weet dat je op een kerkhof loopt anders zou je met al die kleurige (nep) bloemen denken dat er een feestje is.

Na de relatieve rust en koelte van het kerkhof gaan we de binnenstad in. We wandelen op ons gemak over wat men hier simpelweg de westelijke opgravingen noemt. Naast grote brokken steen waarbij we ook nu weer geen idee hebben wat het ooit het voorgesteld is de Via Cardo wel heel herkenbaar. Onvoorstelbaar dat hier vijf eeuw geleden al mensen overheen liepen. Onder een aantal afdaken zijn mozaïeken beschermd tegen weersinvloeden. Een pubertje die verveeld achter pa en ma aan sjokt vraagt zich hardop af wat er allemaal zo interessant aan deze oude zooi is. We laten het cultuurbarbaartje voor wat het is en gaan met een trappetje omhoog de stad verder in.

	Via Cardo

We brengen de vochthuishouding in onszelf weer op orde en dwalen wat door smalle straatjes. Het is hier het walhalla voor de vrouw: winkeltjes vol snuisterijen en kleding. Het is niet te vermijden dat er een aantal door Annemiek bezocht worden. Ik ben de rotst niet dus hobbel ik belangstellend mee.

Middenin dit winkel- en eettenten gebied staat op een verhoging de Ag. Paraskevi, een Grieks-orthodoxe kerk. Ook hier is heeft de aardbeving de muren een craquelé uiterlijk gegeven. Helaas kunnen we niet naar binnen, behalve dat het daar waarschijnlijk wel koel is heb ik nog nooit een orthodoxe kerk van binnen gezien. Daar komt dus ook nu geen verandering in.

Via een groot plein komen we bij de Gazi Hassan moskee. Dit gebouw is door de aardbeving van vorig jaar één grote bouwval geworden. De grote kenmerkende koepel ligt naast de minaret. De koepel heeft maar net een oude Platanus orientalis gemist. Men zegt dat onder deze boom Hippocrates 2300 jaar geleden zijn leerlingen onderwees in de geneeskunde. Het is de boom aan te zien dat hij zo oud is. Een steigerconstructie houdt de boom als een soort rollator omhoog.


De laatste bezienswaardigheid is het middeleeuwse kasteel waar we ook niet in kunnen. Het fragiele kasteel is ook weer door de aardbeving te instabiel geworden om het nog open te kunnen stellen voor publiek. We wandelen aan de buitenkant langst.

We hebben dan wel genoeg cultuur opgesnoven, tijd voor verkoeling. Op naar het strand!