Intercontinental

Ik durf wel te beweren dat ik enige ervaring met reizen heb. Mij is een vliegveld of vliegtuig niet helemaal vreemd. Klink decadent maar mijn werk brengt me gewoon verder dan met een auto te bereizen is.En dan krijg je vanzelf ervaring, daar hoef je niet al te veel moeite voor te doen. Maar de eerlijk  gebiedt ook te zeggen dat mijn vliegervaring eigenlijk vooral ligt binnen twee uur vleigen. Veel verder kom ik voor mijn werk slechts zelden.

Een groot aantal van mijn bloglezers zal niet al te veel ervaring hebben met 2 uur+ vliegen. Dat is toch echt wel even andere koek dan met een budget vliegmaatschappij de Noordzee over. Het begint al voordat we in de lucht zijn. Het heeft nogal wat voetjes in de aarde voordat we met de voetjes van de aarde zijn. Het inchecken kan gewoon on line, de koffer zet je in een machine en die verdwijnt vanzelf.  Er maar op vertrouwend dat we hem aan de overkant van de oceaan weer terug zien.  Voordat we naar de gate gaan moeten we langst een centraal punt waar ons het hemd van het lijf wordt gevraagd. 'Heb je je koffer zelf in gepakt?'. Heb je dit, heb je dat. Het stelt eigenlijk helemaal niets voor als je maar op het goede moment ja en nee zegt. Als dit een gevoel van veiligheid moet geven is de opzet mislukt.

Bij de gate zelf, net voordat we in kunnen stappen, wordt ons de zelfde vragen nogmaals gesteld. Weer op het goede moment ja en nee zeggen en we kunnen aan boord. Aan boord valt meteen de grootte van het toestel op. Zit je bij vliegen binnen Europa meestal met twee of drie personen naast elkaar met een gangpad in het midden, nu is het twee, vier, twee.  Wij zitten bijna achterin waar het toestel wat smaller wordt, we zitten in het midden op drie stoelen naast elkaar. Geen grote dikke Amerikaan naast ons die een deel van onze stoel in pikt. In de rugleuning van de stoel voor je zit een mooi touch screen waar je films en series op kunt selecteren. Of bekijken waar we op een bepaald moment vliegen.

De catering aan boord is ook wel anders dan bij  budget vliegen. Geen gehannes met geld, ze komen regelmatig langst met drinken en eten (geen sterrrenvoedsel, maar het vult). Je roept wat je wilt en je krijgt het. Wat wel hetzelfde is de vriendelijkheid van het bedienend personeel. Dat is de ene keer prima en de andere keer niet. Laten wij nu net de pech hebben dat we een mindere, iets wat charegijnige lichting mannetjes en vrouwtjes hebben getroffen. Ach, gewoon blijven lachen, filmpje kijken, beetje slapen, blogje schrijven. We komen de 8 1/2 uur wel door om uiteindelijk te landen in het land van de onbegrensde mogelijkheden. Of dat daadwerkelijk zo is hoop ik jullie later te kunnen bloggen.