Als je op reis bent dan moet je er rekening mee houden dat je ander voedsel te verwerken krijgt. Je aanpassen aan het land is daarbij noodzakelijk maar niet altijd even smakkelijk. Zo ook in Canada. Ik denk niet dat er culinaire reisen naar dit land te boeken zijn, tenzij je een junkfood freak bent.
Maar laat ik deze blog positief beginnen met het eten wat we in het vliegtuig krijgen. Op onderstaande foto zie je de lunch. Een gewone warme maaltijd met kipworstjes, een soort stampotachtig iets, aardappelpuree en salada. Niet al te vet, goed op smaak en niet te veel. Zelf voor de sla zou een konijn zijn neus niet ophalen. Het witte spul met de bruine balletjes is dikke yoghurt met soesjes met choclade
Later krijgen we nog een keer een stuk pizza met koude macaronni salade. Dat is wel erg lekker. Maar goed in het vliegtuig zijn we nog een beetje in Nederland. De eerste avond dat we nog wat eten krijgen we direct te maken met de hoeveelheden die hier geserveerd worden. Vraag je een kleine Cola krijg je nog binna een halve liter (burp). Het bord spaghetti is dan weer opvallend bescheiden en ook nog lekker ook. Voor de rest heb ik hier niet echt bijzonder gegeten. Je eet, het stilt de trek en je doet er weer nieuwe energie mee op. Op het kantoor hebben alleen de dames een bakje sla of zo bij zich. De mannen rijden tussen de middag meestal naar een burgertent, er zijn er genoeg in het stadje van ongeveer 5400 inwoners. Niet zo gek dat er zoveel dikke mensen hier rondlopen, al kan een beetje vet met deze kou geen kwijt.
Al pas ik me makkelijk aan, een beetje opletten wat ik eet vind ik wel prettig. Maar ik ben bang dat er toch wel een paar pondjes extra mee naar huis komen. Maandagavond kan ik beter in deze blog qua eten overslaan. Positief is de vriendelijke bediende die veel over Nederland wil weten. Dinsdag met een van de mensen van de klant in een pub beland op 'Chicken Wing'-avond. Lekker maar veel. Op woendag zijn we uitgenodigd bij de andere persoon waar we veel mee te maken hebben. Zijn vrouw heeft haar best gedaan maar zal geen ster winnen. Geloof dat er ruim drie kilo gegrilde varkensrib voor vier mensen is. Dat is best wel veel. En dan wil je niet onbeleefd zijn om het bij één stukje vlees te laten. Donderdag hebben we zelf kunnen bepalen en komen we in een Russisch restaurant terecht. Er zit in Grand Forks een behoorlijke populatie gevluchte Russen (Tsaartijd). We nemen een combo menu bestaand uit de gerechten ( ik schrijf dit nu over van een afhaalfolder, vraag me niet wat het allemaal is) Borscht, Pryahi, Voreniki en Galoopsti. Gelukkig niet vet en niet te veel. Lekker als je in de buurt ben maar rij er zeker niet voor om. De laatste dag in Grand Forks pakken we even uit. Op donderdag hebben we een lunch aangeboden gekregen van de eigenaren van de kwekerij. Het lunch restaurant is in een oud trein station met bijzonder goed eten. Gelukkig dus nog wel een positieve uitzondering gevonden. Omdat het daar zo goed smaakten zijn we hier ook op vrijdag terecht gekomen. Zalm met rijst, heerlijk maar vrij prijzig.
Tot slot nog een paar wetenswaardigheden over eten en Canada.: de doggy bag bestaat hier echt en wordt volop gebruikt. Je kunt zelf aparte bakjes krijgen om de overgebleven sausen mee te nemen. Constant zie je mensen met bakjes van tafel lopen. Er wordt in ieder geval in het restaurant niet veel weggegooid. De andere wetenswaardigheid heeft ook alles te maken met eten: het toilet. Allereerst staat daar een grote plas water in (natte billen) en als je doortrekt ontstaat er een sterke draaikolk die al de verwerkte culinaire hoogtepunten wegzuigt. Vind ik wel apart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten