Een soort van Cash and Carry

De blog over het parlement heb ik alleen kunnen schrijven omdat we gebruik konden maken van de connecties die onze gastheer Alex heeft. Een bezoek aan downtown Kampala is ook alleen maar mogelijk omdat Alex ons hier mee naar toe heeft genomen.

de bevoorrading gaat gewoon door

Er is wat twijfel of we wel naar dit deel van Kampala moeten gaan. Het gebied staat bekend als werkgebied van zakkenrollers. Iedereen, de gemiddelde zakkenroller discrimineert niet, die hier met een rugzak rondloopt weet bijna voor 100% zeker dat hij na het bezoek minder spullen in zijn tas heeft dan voordien. En het kan ook gebeuren dat spullen snel uit je handen worden gegrist en dat de persoon die je spullen leent zonder een adres achter te laten in de menigte verdwijnt. Gaan we dit gebied dan wel in?

Ja, want we willen immers zoveel mogelijk het gewone leven leren kennen en dit deel van Kampala maakt hier ook deel van uit. We nemen wel de nodige voorzorgsmaatregelen: geen rugtas op de rug, niet de grote camera mee maar een kleine compact camera en verder geen waardevolle spullen mee. Met een safe-boda worden we net naast Owino Market afgezet. Deze markt is eigenlijk een soort groothandel waar handelaren hun handelswaar aanbieden aan de kleine ZZP'ers die hier dan inkopen. Het is een wirwar van smalle paadjes tussen allerlei koopwaar. We hebben als Muzungu wel wat bekijks en regelmatig wordt er gemopperd dat we niet doorlopen. Uitgebreid fotograferen, waarbij ik op compositie en belichting let, is er even niet bij. De compactcamera op automaat en vanuit de hand wat ‘stiekeme’ foto’s maken is het enige wat kan.

Oud papier te koop

We hebben gelukkig Alex bij ons want behalve dat het qua zakkenrollers niet veilig is, het is ook een doolhof waar je als onbekende makkelijk in kan verdwalen.

Is Owino market de plaats waar onze Zak voor Max met kleding terecht komt, hetgeen prima handelswaar is, Nakasero is meer de groente en fruit-goothandel.

Bergen watermeloenen liggen klaar om in de kleine kraampjes langs de weg terecht te komen. Hopen met rottend afval worden om onduidelijke redenen uit elkaar getrokken, de lucht is er niet fris waardoor het niet uitnodigt om hier iets te kopen.De gemeente doet verwoede pogingen om de twee markten op te knappen. Men bouwt, veel al met Chinees geld, nieuwe panden met allemaal kleine ruimtes waar vanuit de marktkooplui in de nabije toekomst hun waar moeten gaan aanbieden.

nette lege panden

een spontane nieuwe markt

De oude markten zullen moeten verdwijnen. Waar men in de beleidsvorming blijkbaar niet helemaal rekening mee houdt is dat de gemiddelde handelaar geen zin en waarschijnlijk ook geen geld heeft om in die fancy panden te gaan zitten. Delen van de markt die al verdwenen zijn onder een nieuw gebouw worden op een braakliggend stuk grond net naast het gebouw weer net zo makkelijk opgericht. De huidige markten zullen dan wel verdwijnen maar dan ontstaat er gewoon een stukje verderop een nieuwe markt.

Vanuit deze markt wandelen we door naar een gigantisch gestructureerde chaos.

Het leven lacht niet iedereen toe