Bevallen van een rivier

Voordat ik jullie weer mee terugneem naar de stad nog een beetje natuur met een apart verhaaltje. Het is een overlevering dus of het helemaal waar is, ik heb mijn twijfels.

Een paar honderd jaar geleden was de Oegandese vrouw Nakangu in verwachting van een tweeling. Zwangerschapsverlof is nog niet geïntroduceerd dus hoogzwanger werkt ze op het land om voor haar gezin te zorgen. Maar er is een moment dat de baby's besluiten dat het in mama's buik allemaal een beetje te krap wordt. De bevalling zet zo snel in dat de vrouw geen tijd heeft om naar huis te gaan. Boven aan een heuvel, midden op het land bevalt ze.

Maar tot een ieders verbazing komen er niet twee kinderen ter wereld maar twee riviertjes. En het zijn deze twee riviertjes die schijnbaar uit het niets de waterval van Ssezibwa voorzien van een eindeloze stroom water.


Deze legenda maakt van de waterval een spirituele plaats waar men de twee ongeboren kinderen van Nakangu, Ssezibwa en Mobeya, vereert. Men is er van overtuigd dat deze twee jong nog steeds in het water van de waterval voortleven. Overal rondom de waterval kom je potjes tegen waarin bier, koffie en allerlei andere spullen geofferd worden. Tussen de rotsen zien we ook pijprokende mannen en vrouwen die bezig zijn de geesten gunstig te stemmen.

		de jeugd maakt ook kennis met de legende
Ik ben er echt geweest

Wel leuk al die vereringen, wij genieten gewoon van dit natuurverschijnsel. Ik ben hier waarschijnlijk veel te nuchter voor om er een voorstelling bij te hebben. 

het begin, een opborrelende bron
Kerk zonder gebouw

 

Waar ik echter geen hout van begrijp is de ongelooflijke rotzooi die men er ook hier weer van maakt. Tijdens seances overnacht men hier ook wel, maar afval mee naar huis nemen is blijkbaar een te grote opgave. Oegandesen, gaan jullie je eens even heel ernstig schamen! Dit is toch niet de manier om met je culturele erfgoed om te gaan? 

Selfie!