Plaatjes, geen praatjes

Was de eerste kennismaking met de Rockies al indrukwekkend, De Johnstone Canyon is dat in de overtreffende trap. We hebben de keuze om vanuit Banff door te rijden naar Lake Louise of een wandeling door deze canyon. Omdat het voor mij allebei nieuw is, kiezen we voor de canyon omdat Kevin deze ook nog niet gezien heeft.

Ik ga daar niet eens een poging toe wagen om dit met woorden te beschrijven. Dat lukt waarschijnlijk toch niet. Kijk gewoon maar.


Na deze mooie afsluiting terug na een hotel bij het vliegveld en dan op maandag terug naar huis. Het is mooi geweest. En aan jullie, mijn trouwe bloglezers: bedankt voor de belangstelling en wie weet tot een volgende keer.

Indrukwekkend

Ik prijs me gelukkig dat ik naast gewoon hard werken ik ook een dag de tijd heb om iets meer van Canada te zien. Meestal vlieg ik een land in, werk er 1 of meerdere dagen en vlieg dan het land weer uit. Veel meer dan de kwekerij en de weg tussen klant en vliegveld zie ik dan niet. Maar omdat het per slot van rekening ook weekend is, heb ik vandaag mooi de gelegenheid om even de toerist uit te hangen.

Na de eindeloze prairies van Alberta neemt Kevin me mee de bergen in. Op nog geen uur rijden van Calgary beginnen de Rocky Mountains. Kevin heeft jaren in deze buurt gewoond dus hij is een uitstekende gids en weet allerlei wetenswaardigheden over het gebied te vertellen. Vanuit het motel in Cochrane rijden we de Trans Canadian Highway op. Deze weg is de 8700 km lang en verbindt Novia Scottia aan de oostkust met Vancouver in het westen. We rijden er slechts een bescheiden 80 kilometer van. Vanuit Calgary gaat de vlakke prairie over in 'Foothills', een glooiend landschap maar bij Kananaskis rijst als een muur de Rocky Mountains indrukwekkend, adembenemend, niet te beschrijven voor ons op. De weergoden zijn ons gunstig gestemd en leveren ons fotogeniek weer.

De highway meandert zich tussen de bergen heen. Overal rijzen toppen vol sneeuw tot 3000 meter hoogte boven ons uit. Ik voel me nietig en doe een poging dit overweldigende landschap in pixels vanuit de auto en lopen te vangen. Of dat gelukt is laat ik aan jullie over om te beoordelen.

Canmore

In Canmore stoppen we om de inwendige mens even aandacht te geven om vervolgens door te rijden naar Banff.

Banff
Fairmont Banff Springs Hotel	Kijkje vanaf het terras

Banff is een ontzettend toeristisch plaatsje wat vreselijk zou zijn als het niet in zo'n geweldige omgeving zou liggen. Dat maakt heel veel goed. Kevin neemt me voor de lunch mee naar het Fairmont Banff Springs Hotel. Een 4-sterren hotel waar je gewoon doorheen kan wandelen en kan genieten van een (verrassend betaalbare) goede lunch. Terwijl we eten hebben we uitzicht op besneeuwde bergtoppen. Helaas worden we even later als we buiten foto's willen maken getrakteerd op een sneeuwbui. Maar ook dat zijn de Rockies, qua weer ontzettend onvoorspelbaar. Naar Banff rijden we een stukje verder de Rockies in.

The Three Sisters

Hoge gebouwen in een eindeloze vlakte

Het is zaterdagmiddag, we kunnen beginnen aan het weekend. Vanuit Beaumont rijden we weer richting het zuiden, op naar Calgary.  We doorkruisen de prairie weer, wakker blijven is een issue. Na een week hard werken gaat het lichtje, ook al is het pas zaterdagmiddag, wel een keer uit. En na vele uren samen in de auto ben je ook wel een keer uitgepraat.


Na 4 uur rijden, onderweg wel een keer gestopt want deze oudere man moet dan wel een keer plassen, rijden we de agglomeratie van Calgary binnen; 712 km2 stad met 1,2 miljoen inwoners. Wat direct opvalt is dat er nauwelijks hoogbouw is. Heel veel woonwijken met gewone ‘eengezinswoningen’ waarbij het formaat eerder ruimte biedt aan 2 of 3 gezinnen dan aan 1. Alles ruim opgezet, er is hier op de prairie plaats genoeg. De enige hoogbouw vindt je in Downtown Calgary wat het dan ook enigszins de moeite waard maakt om te bekijken. Blijft een mooi gezicht, al die glimmende hoge gebouwen.

The Bow

Het hoogste gebouw The Bow is 59 verdiepingen hoog, ruim 236 mt. Terwijl we een stijve nek krijgen van het omhoog kijken naar deze hoogste wolkenkrabber van West Canada spreekt een vriendelijke Calgarian ons aan. Hij vertelt dat het gebouw hoger had kunnen worden als er gen protesten van natuuractivisten zou zijn geweest. Let op dit geloof je niet: de schaduw van het gebouw zo gedurende een paar maanden per jaar een paar vierkante meter van de Bow-rivier (totale lengte 857 km) in de schaduw leggen. En die schaduw zouden de vissen in de rivier stress bezorgen. En daarom is het gebouw niet hoger. In een land waar ik geen enkele windmolen heb gezien. Waar iedereen in een benzine-slurpende auto rond rijdt zonnepanelen een zeldzaamheid zijn, is dit toch wel een wat overdreven manier van natuurbescherming. 

	Deze man zal geen keuzestress hebben
	Grond eekhoorn

Nadat we ons vergaapt hebben aan Downtown gaan we in China Town eten bij een Fusion-restaurant; een mix van Japans en Thais. We kiezen het ‘All you can eat’ menu. Op tafel ligt een tablet met alle gerechten. Kwestie van aanklikken en via de knop Order naar de keuken sturen. En een paar minuten later staat het op tafel. Zo eten we ons door een deel van het menu heen en gaan goed gevoed weer op pad.

Kevin heeft keuzestress

Vanuit Downtown Calgary rijden we naar het Westen, richting de Rocky Mountains. Daar ligt de zondag-bestemming Banff. Maar ik slaap eerst weer in de stad waar ook Kevins ouders wonen. Morgen hopelijk met mooi weer verder de bergen in.

Olympische schansspringtorens, ik zou nu niet springen

Reizen en werken

Na een prima nachtrust en ook weer ontbijten met papier en plastic beginnen we aan de reis verder naar het Noorden. Op na Beaumont, op de kaart gezien een beetje rechts onder Edmonton. Onderweg stoppen we even voor een kop koffie bij de Donut Mill, vlak bij Red Deer. De zaak wordt opgesierd met allemaal foto’s van molens van Kinderdijk. Koffie op, plasje doen en weer verder.

Na ruim 4 uur rijden waarbij het landschap nog steeds niet kan boeien zijn we vlak bij de klant en gaan we eerst op zoek naar een hotel. Kevin is een echte vertegenwoordiger en begint meteen te onderhandelen over de prijs. We gaan drie hotels af, men heeft hier de gewoonte om hotels altijd met een aantal bij elkaar te zetten, maar besluiten in het eerste hotel de komende drie nachten te blijven. Het hotel is pas drie maanden open en modern ingericht. De bedden zijn groot, maatje Kingsize (is wel erg leeg in je eentje) en goed en we krijgen ons ontbijt op gewone stenen borden en met metalen mes en vorken. We kunnen al inchecken dus laten de koffer alvast achter.

hotel, lobby en uitzicht uit kamer

Voordat we naar de klant gaan lunchen we nog ergens. Daar hoef je hier in Canada, net als naar hotels, ook niet echt te zoeken. Om de haverklap kom je weer een cluster van eettenten tegen waarbij ongeveer iedere keer wel dezelfde ketens voorbijkomen. Goed gevuld komen we bij een dolenthousiaste klant aan. Ze zitten al op ons te wachten. Dus snel aan het werk. 

kantoor van Cheyenne Tree Farms, klant no. 2

Ik begin weer een worsteling met een etikettenprinter. Maar door de ervaring van gisteren heb ik deze wedstrijd snel met ‘Mate-Sore’ gewonnen en kan ik de benodigde lay-outs met een gebruiker instellen en uittesten. Beetje met velden schuiven en de klant uitleggen hoe hij zelf de etiketten kan afdrukken. Daarnaast al andere dingen besproken waardoor het zo weer zes uur is. Morgen maar weer verder.

Werken als iedere andere dag, alleen dan een beetje verder van huis

Buiten is het nog koud,

bij het ontbijt een verse warme wafel met vruchten

Het is alweer donderdag 8 uur in de morgen, drie dames van klant 2 zitten al op me te wachten en laten me de rest van de dag en aansluitend ook de vrijdag niet meer los. Nu ben ik niet wars van vrouwelijke aandacht maar drie dames die in hun enthousiasme bijna de gehele tijd door elkaar heen zitten te praten is niet altijd even handig. Net of je in een kippenhok zit. Maar we maken goede stappen vooruit, hetgeen het enthousiasme en dus ook het kippenhok-gehalte nog meer verhoogd.

Kevin heeft het zwaar

Het bedrijf van deze klant is een kwekerij waar ze eigenlijk bijna het gehele boomkwekerij-assortiment voor Alberta kweken. Naast de gewone verkoop aan tuinaanleggers, wegenbouwers en tuincentra wordt er ook via de Cash & Carry verkocht. Daar wordt ook aan particulieren verkocht. Kortom voldoende opties om WinTree tot het uiterste te gebruiken. Dat gaat meestal wel goed maar op een aantal punten hebben we bij TSD nog wel een paar uitdagingen. Maar dat was, gezien de gekochte modulesamenstelling wel een beetje te verwachting. Het had eerder vreemd geweest als ik zonder To do lijstje naar kantoor was gegaan. Er lijkt zich zelf een ‘show stopper’ voor te doen maar die is met hulp van een collega in Nederland snel opgelost. De dagen vliegen voorbij en de klant is nog niet verzadigd van kennis. Ze willen me op de zaterdagochtend ook nog wel gebruiken voor het opslurpen van kennis. Ook deze extra paar uur zijn zo voorbij. 

Door het slechte weer is de C&C nog	niet gevuld .
	Klein deeltje van de kwekerij	Ze kweken hier Pot-in-Pot, hierdoor is de pot beter beschermd tegen de kou.

We nemen naar 25 uur consultancy op locatie afscheid van een blije, enthousiaste groep WinTree-gebruikers. We zullen nog wel aandacht aan deze klant moeten besteden om het uiteindelijk soepel te laten draaien maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat goed gaat komen. En dan maar te hopen dat het succes bij deze klant overslaat naar nog meer Canadese WinTree-gebruikers. Kevin zit het in ieder geval helemaal zitten.

Maar dat is voor later, het is nu zaterdagmiddag 12 uur. Tijden dat ik op de kwekerij werkte komen weer terug. Daar begon mijn weekend ook altijd op deze tijd. Ik genot deze week natuurlijk al van het land en de mensen maar nu kan het een beetje meer.

Witte ganzen op weg naar de broedgebieden in het noorden.

Zoekenden naar de V-formatie