De andere kant van de medaille

Iedere keer als we richting ons tijdelijke huis in Farmington Hills rijden, rijden we richting de 'betere' kant van de medaille. Maar iedere medaille heeft, de zijkant even niet meegerekend, twee kanten. Op weg van het centrum naar huis stuurt de navigatie ons door Hamtrack. En dat is zeker de andere kant, minder glimmende kant, van de medaille.

Stel je voor: je hebt een baan, een auto en een huis. De fabriek waar je werkt gaat failliet. Tegelijk gaan  honderden fabrieken failliet en komen honderdduizenden tegelijk met jou op straat te staan. Geen werk is geen geld dus je kunt de hypotheek niet meer betalen. De bank niet blij, zet je op straat. Wat er verder met deze mensen gebeurd weet ik niet. Maar de huizen kunnen ook door de bank niet verkocht worden, niemand had/heeft geld. Dus spijker de boel dicht met planken en hopen op betere tijden. Rijdend door Hamtrack lijkt het er nog niet op dat de betere tijden aangebroken zijn. 

Downtown Detroit was al niet het toonbeeld van fris- en blijheid, Hamtrack is het zeker niet. We hebben bewust de auto maar niet stilgezet, op een of andere manier voelde dat niet goed. De buurt heeft iets grimmigs, onprettig. Maar ook vanuit de auto kregen we toch een beeld waarvan we niet echt vrolijk werden. Ik laat de foto's verder voor zich spreken.

Niet echt uitnodigend om hier te gaan slapen
Zelfs de kerk ontkomt niet aan het verval
Ooit het grootste treinstation van Amerika, nu misschien wel het grootste symbool van het faillissement van een stad. Maar de vlag blijft trots gehesen.