Dit wil ik met jullie delen: Meer voor mannen

...maar Annemiek vond dit ook erg leuk!

Naast de vele kastelen en de geweldige natuur heeft Wales natuurlijk nog meer te bieden. De kastelen zijn een voorbeeld van hoe de mens zich van grotbewoner heeft ontwikkelt naar een mens die met handkracht prachtige bouwwerken in elkaar wist te zetten. Maar de mens stond niet stil in die ontwikkeling. Aan het einde van de negentiende eeuw was de mens in staat machines te bouwen die meer werk konden verzetten dan man en paard. Tijdens de industriële revolutie deed de stoommachine zijn intrede. En dan heb je best mazzel als je precies bovenop een belangrijk goedje woont om al die stoommachines aan de praat te houden.

Steenkool: het zwarte goud voor degene die er in handelden. Zwarte handen, kleding en longen voor de mensen die aan de onderkant van het verdienmodel hun werk diep onder de grond moesten doen. In Bleanavon staat de Big Pit, een van de vele steenkoolmijnen die rijkdom (voor een beperkt clubje mensen) naar Wales bracht. Geopend in 1884 en in 1984, naar roerige tijden onder de ijzer dame Margaret Thatcher, gesloten. Omdat Wales veel van zijn (relatieve) welvaart aan deze mijnen te danken heeft, heeft men ingezien dat deze geschiedenis niet verloren mag gaan. Daarom kan iedereen (gratis) de oude steenkoolmijn Big Pit bezoeken.

Onder begeleiding van een oud mijnwerker gaan we 90 meter onder de grond. Maar voordat het zover is moeten we alles wat maar enigszins elektronisch is (wat dus kan vonken) inleveren. Daar hoort helaas ook mijn fotocamera bij, stiekem meesmokkelen zat er echt niet in dus geen plaatjes bij dit deel van het praatje. We hebben dus alles ingeleverd en krijgen vervolgens een helm met lampje, verbonden aan een batterij die aan een riem hangt.

Aan deze riem hangt ook een gasmasker. Deze kan in geval van nood bij rustig ademen een mens nog een uur in leven houden. Want onder de grond kan nog steeds mijngas ontstaan en dan is het wel handig om dit maskertje op te kunnen zetten. De Walese variant van de Partij voor de dieren heeft het gebruik van kanaries waarschijnlijk helpen verbieden.

Als haringen in een ton dalen we met de oude mijnlift piepend en krassend de schacht in. Samen met de gids wandelen we door een paar gangen waarbij wij lange Nederlanders een duidelijk nadeel hebben ten opzichten van de veelal kleinere Engelsen. De helm is geen overbodige luxe en helpt echt tegen gaten in je hoofd op plaatsen waar je die niet wilt hebben. Verhalen over kinderarbeid, zwaar en ongezond werk, het hoort allemaal bij de harde realiteit van de mijn. De gids weet het op een mooie manier te vertellen. Als we allemaal even onze lampen uitdoen ervaren we zelf hoe donker donker kan zijn. Er is daadwerkelijk geen enkel verschil waar te nemen of je nu je ogen open of dicht hebt. Het is het donkerste wat ik ooit met open ogen gezien (kun je het wel zien noemen) heb.

Na een toer van zo'n 50 minuten staan we weer boven in de zon. Naast deze toer in de mijn is boven de grond nog voldoende te zien om een aantal uurtjes rond te kijken. De King Experience toont op een grappige wijze de manier waarop in de laatste jaren de kolen uit de mijn werden gehaald.