Een groene vlek op de kaart

In de vorige blog hebben jullie al kennis kunnen maken met de indrukwekkende kust bij Rhossili. Maar dat is niet de enige natuur die in Wales indruk op ons gemaakt heeft. Als je de kaart van Zuid-Wales erbij pakt dan zie je net boven Cardiff een groene vlek. Dit is op kaarten meestal een aanduiding voor bosgebied. In dit geval is de groene vlek op de kaart het Brecon Beacons National Park. Tijdens een rondrit hebben we dit natuurpark met de nodige natuurpracht aan ons oog voorbij zien gaan.

In een boek over Wales hebben we een rondrit door dit nationale park gevonden. Er zijn genoeg plaatsjes en bezienswaardigheden onderweg te bekijken om deze 150 kilometer lange rit te beginnen. Vanuit Risca rijden we eerst noordwaarts naar Crickhowell. Even de benen strekken en een eeuwenoude brug over de Usk bekijken. 

Vervolgens rijden we op ons gemak verder Brecon Beacons in. Zoals gezegd op de kaart geheel groen aangegeven. We hadden dan ook veelal bos verwacht, maar op wat plukken bomen na is het vooral een glooiend heuvellandschap met veel gras wat langst ons schuift.

In Llangfrynach stoppen we bij een sluis in het Monmouthshire & Brecon Canal. Hier zien we Narrowboats, smalle (max. 2,13 mt. breed) lange boten die vroeger gebruikt werden voor het vervoer van goederen door de smalle Britse kanalen. Tegenwoordig worden de boten voornamelijk gebruikt voor vakanties. De sluis moet ouderwets met de hand bedient worden en heeft een verval van zo'n metertje of vijf. Het is druk bij het sluisje, de jongens helpen een handje met openen en sluiten van de sluisdeuren.

De rit gaat verder omhoog naar Haye-on-Wye. Een dorp van niets met slechts 1800 inwoners en een kasteel wat op instorten staat. Waarom dan toch dit dorp aangedaan? We doen dit dorp aan voor Olaf, onze boekenfiel onder ons. Sinds 1961 zijn er ruim 30 boekenwinkels (nieuw en tweedehands) in dit dorp gevestigd. Het is zo bekend dat er zelfs vanuit London speciale boekenbussen naar dit dorp rijden. Waarom al deze boekenwinkels hier zo talrijk zijn hebben we niet kunnen achterhalen. Het viel niet mee om uiteindelijk Olaf weer mee de auto in te krijgen. We willen verder, we zijn immers pas op de helft.






Vanuit Haye-on-Wye gaan we weer zuidwaarts en komen op een heel smal weggetje terecht. Niet veel breder dan de weg naar onze cottage met dat verschil dat het hier iets drukker is. Met enige regelmaat moeten we de spiegels inklappen om via een inham een auto te laten passeren. Na een kilometer of 15 slingeren, de heg in duiken en opletten op de lak rijden we opeens op een plateau (534 mt. hoog) waar we een prachtig uitzicht hebben over het midden van Wales.

Links ligt de heuvel Hay Bluff, onderdeel van de Black Mountains. Er loopt een pad naar boven maar dit kost wel een paar uur om op en neer te gaan, tijd die we hieraan niet willen besteden. Boven op het plateau lopen schapen zowel naast als op de weg. Verschillende borden waarschuwen hondenbezitters dat boeren gerechtigd zijn om je hond af te schieten als de hond de schapen opjaagt. Een dergelijke melding voor kindertjes komen we niet tegen.



De weg slingert zich weer verder naar beneden, op sommige plaatsen niet breder dan de auto. We blijven achter een voorganger hangen waardoor zij de eerste schrik van een tegenligger bij een bocht hebben. We rijden de Vale of Ewyas in, parallel aan de rivier de Honddu.










Het is prachtig en schitterend, zover ik dit als bestuurder kan zien. De weg vereist de nodige aandacht en op je gemak rondkijken laat ik aan de medepassagiers over. Opeens duikt naast de weg  geheel uit het niets een augustijnerpriorij op, althans wat er van over is. We hoeven geen entree te betalen om deze verzameling bogen, ingestorte torens  en triforium van dichtbij te bekijken. Het gras is net gemaaid, de zon schijnt, het levert een paar mooie plaatjes op.

Na de ruïnes van Llanthony Priory komen we weer meer in de bewoonde wereld terecht en kunnen nog net een stukje avondspits rond Newport meepakken om uiteindelijk weer bij onze cottage uit te komen.