Bescheiden? Nee!

Was de St. Pieter er van binnen al giga gantisch groot, buiten gaan ze er nog even vrolijk mee verder. Je kunt de katholieken van veel beschuldigen maar dat ze bescheiden waren (anno begin 1600) kun je niet echt zeggen. Of dat nu nog zo is laat ik voor de lieve vrede binnen de familie maar even in het midden.

Met de rug naar de basiliek is het St Pieterplein al groots. Staan we eenmaal weer op Italiaans grondgebied, net buiten een laag hekje aan de rand van het plein, dan is het plein, de zuilengalerij aan beide zijden en de St. Pieter in het midden de vergrotende trap van giga gantisch groot.

81600 m2 steen omsloten (als armen van de moeder kerk die haar kinderen omarmt, nee niet zelf verzonnen) door twee zuilengalerijen met 284 pilaren, met hier bovenop 140 heiligen gevat in steen. Midden op het plein een 40 mt hoge, 340 ton zware Egyptische obelisk. En of de obelisk nog niet hoog genoeg was werd er in 1586 nog een meter hoog kruis opgezet.

Afbeelding van Maria

We kunnen alleen aan de zijkanten van het plein komen. Midden op staan de stoelen klaar voor de wekelijkse open lucht mis (duur 3 uur) op zondag. Dat lopen we dus mis. Wat wel een beetje opvalt is het ontbreken van een stenen Mariabeeld. Tussen alle heiligen schittert zij van afwezigheid. Maar gelukkig is na een beetje zoeken toch op een zijgevel van het Apostolische paleis een muurschildering van haar te zien. Beetje in een hoekje verstopt maar toch.

Bovenste verdieping, tweede raam van rechts:
het raam waar de paus iedere week de zegen geeft aan de verzamelde massa.

Natuurlijk maken we, net als iedereen hier, even, zonder stick, een selfie. Daaruit blijkt wel welke tol we naar een ochtend Vaticaanstad  hebben moeten betalen. Niet iedereen is daar goed uitgekomen.