Hop on, Hop off? "PIEEEEP" op!

We moeten echt even bijkomen van Vaticaanstad. In vier uur tijd een heel land bezoeken is best wel vermoeiend. We vinden een randje bij een gebouw om op te zitten. Horde toeristen trekken aan ons voorbij. En toeristen trekken verkopers en mensen die het minder breed hebben aan.

Rustig even zitten is er dan ook niet bij. Hop on, Hop off? Selfie stick? Met de constante stroom toeristen trekt ook een constante stroom verkopers aan ons voorbij. Of we kaartjes willen voor de Hop on, hop off-bus? Of we een selfie stick willen kopen? He, sukkel daar past toch geen digitale spiegelreflex camera, die prominent om mijn nek hangt, in! We krijgen bijna de neiging om toch een stokje te kopen en deze bij de verkoper ergens in te duwen daar waar, ach jullie kunnen wel de plek bedenken. Best wel irritant die mannetjes, je kunt bijna nergens stil staan of ze ploppen uit het niets naast je op.

Naast deze irritante mannetjes komen we ook best wel veel bedelaars tegen. Wil je een kerk binnen gaan dan struikel je er bijna over. En geen gift betekent een hele vuile blik. Ook komen we regelmatig kleine, vreselijk kromlopende vrouwtjes tegen. Zwarte kleding, gezicht onzichtbaar en zwaar leunend op een wandelstokje. Een vieze hand met een bakje wordt vooruitgestoken als je passeert. Zijn dit wel oude, op straat zwervende vrouwen? Of rechten ze aan het einde van hun werkdag de rug en gaan ze, mogelijk met een goed gevuld bakje met geld, naar huis?

In een poging toch wat rust te vinden lopen we via kleine straatjes terug naar het hotel. We zijn nooit helemaal alleen maar even iets minder mensen om je heen is wel prettig. Morgen staat een bezoek aan het hele oude Rome op de planning. En dat wordt, althans voor ons, het hoogtepunt van deze stedentrip.

Rare jongens, die Romeinen