Holland

Als blogschrijver probeer ik mijn lezers aan het begin van een blog altijd te 'triggeren' om  de hele blog te lezen. Een uitnodigende titel of een pakkende foto zijn goede hulpmiddelen hierbij. In deze laatste blog over de reis naar Amerika zet ik beide middelen in. Als de lezer(es) nu niet nieuwsgierig is geworden naar het vervolg van deze blog dan weet ik het niet meer. Bovenstaande foto is echt door mijzelf in Amerika gemaakt, in het plaatsje Holland, Michigan, zo'n 3 uur rijden vanaf Chicago aan de andere kant van Lake Michigan.

In de discussies die in Nederland regelmatig gevoerd worden of meer of minder immigranten, komt vaak een argument naar voren dat de immigranten zich niet aanpassen. De immigrant houdt vast aan oude, cultuurgebonden waarden uit zijn geboorteland of probeert deze waarden van zijn ouders in stand te houden. Dat kan natuurlijk niet, je moet integreren. Maar wat doet een Nederlandse immigrant in het buitenland eigenlijk? In januari kwam ik op Facebook een hele kudde Nederlandse jongeren (waaronder een neef) tegen die in Australië bij 30 graden de Nieuwjaarsduik doen. Met oranje Unox-mutsen op hun kop. Nichtje in Oeganda is dolblij met Nederlandse kaas en een plaatselijk bakker die (geleidt door een Nederlander) Hollands-achtig brood bakt. In de koffer naar Amerika zit ook weer kaas.

Natuurlijk allemaal heel begrijpelijk. Boterham kaas is op z'n tijd best lekker. In het plaatsje Holland waar we, bewust, terecht zijn gekomen is het vasthouden aan bepaalde tradities wel behoorlijk doorgeschoten. In dit plaatsje zijn in 1847, dat is dus 167 jaar geleden een stel Nederlanders neergestreken. Ruim 5 generaties later is het evenement van het jaar het Tulip Festival. Een week lang feest met als hoogtepunt een bloemencorso, gesponsord door de plaatselijke bloembollenboeren. Voor dit hoogtepunt zijn we een week te vroeg, maar ook nu is het al net een Nederlandse braderie. De marktkramen hebben plaats gemaakt voor partytenten maar voor de rest is  huisvlijt, geiten wollen sokken en kneuterigheid troef.

Amerikanen in boerenkiel en op klompen. blijft vreemd. Kinderen die waarschijnlijk denken dat Nederland de hoofdstad van Scandinavië is lopen er ook zo bij, dat is nog vreemder. Gelukkig is dit natuurlijk wel Amerika en dus staat er tussen alle Home made producten ook gewoon een hele dikke vette auto. De plaatselijke dealer heeft ook zijn koopwaar uitgestald.


Net buiten het centrum, waar een behoorlijk grote massa toeristen zich vergapen aan deze folklore, is gelukkig nog iets 'echt' Amerikaans te zien. Vet grote Amerikaanse Classic cars. Leuk!
Terugrijdend naar ons tijdelijke thuis, komen we Chicago in via de zuidkant. Een laatste blik op de spectaculaire skyline. En met deze skyline op het netvlies sluit ik deze blogserie af. Astrid: dank je wel voor de gelegenheid die je ons geboden hebt om een beetje van Amerika te proeven. Het was leuk om hier eens te kunnen rondkijken. Het heeft ons (mogelijk eenzijdige) beeld van Amerika wel bevestigd, maar we hebben het in ieder geval zelf kunnen zien. Top. En jullie bloglezers ook weer dank voor de belangstelling, ik hoop jullie medio augustus weer te treffen. De zomervakantie zal vast wel weer stof voor een nieuwe blogserie geven. En weet ik niets te vertellen dan zijn er vast nog wel een paar mooie foto's die ik met jullie wil delen.