Covid-neunzehn

Als je je een jaar lang verheugd om een verre reis te maken dan is het wel even schakelen dat je in je vakantie in plaats van Manderijns Duits moet spreken. Maar aan de andere kant prijzen we ons gelukkig dat we überhaupt nog op vakantie kunnen. De maatregelen betreffende het welbekende virus veranderen zo snel dat veertien dagen later afreizen naar de Moezel ook voor ons Overijsselnaren niet meer mogelijk geweest zou zijn. Dan zouden we alleen Duitsland in mogen als we een negatieve corona-test die 48 uur oud is (waar haal je die vandaan?) konden overleggen en dat we veertien dagen in quarantaine zouden gaan. Het is mij echter niet duidelijk geworden hoe ze dit bij onze oosterburen willen gaan handhaven. Vanuit Venlo rijden we zonder controles of wat dan ook de grens over, terwijl mensen uit het Westen van Nederland niet echt welkom zijn. Maar goed, daar hadden wij toen we vertrokken geen last van dus waar maak ik me druk om.

Men kruipt massaal in een camper, alles op je eigen maar dan vervolgens wel hutje-op-mutje naast elkaar gaan staan om te overnachten.

Qua corona-maatregelen lijkt Duitsland behoorlijk veel op Nederland, alleen zijn ze net een beetje strenger. Afstand houden en veel handen wassen/desinfecteren wordt hier van iedereen verwacht. Maar ze zijn hier qua het dragen van mondkapjes al een stuk verder als in Nederland. Loop je hier een winkel in: mondkapje voor. Even afrekenen voor het tanken: mondkapje voor. Een restaurant in: mondkapje voor. Zit je eenmaal dan mag het mondkapje af, is anders best lastig eten en drinken. Maar loop je naar het toilet of naar buiten: mondkapje voor. De mondkapjes-plicht geldt ook voor de buiten-terrassen. Al het personeel in winkels en restaurants lopen met een mondkapje op. Tijdens onze rondgang langs de wijnkelders in Traben-Trarbach waren we verplicht de hele toer, ook als we buiten op straat liepen, een mondkapje voor te hebben. 

Ik kon er wel aan wennen. In het begin moet je er goed bij nadenken maar na een dag of wat werd het al gewoon. En dat geldt eigenlijk voor iedereen hier, je komt nauwelijks mensen tegen die zich niet aan deze regels houden. En vergeet je het wel een keer dan wordt je daar vriendelijk maar resoluut op gewezen. Dat mijn bril bij het dragen van een mondkapje vaak beslaat is meer lastig dan echt vervelend. En als ik het nieuws een beetje kon volgen is er in Duitsland nog niet echt sprake van een tweede golf zoals we die in Nederland nu kennen. Helpt het dan toch, meneer van Dissel?

Er is natuurlijk ook wel wat op alle maatregelen aan te merken. Het is best wel raar dat je op straat zonder mondkapje loopt waarbij je terrassen passeert die afgezet zijn met een touw of plantenbak. Loop je vervolgens één stap naar links of rechts een terras op dan moet je dus opeens een mondkapje voor doen. Zit je eenmaal dan mag het mondkapje af terwijl achter je rug de mensen makkelijk binnen anderhalve meter je voorbij kunnen lopen. Je wordt overal op deze anderhalve meter geattendeerd maar anderhalve meter wordt ook soms gewoon anderhalve centimeter. Te veel mensen zien de populaire bestemmingen (zoals de binnenstad van Traben-Trarbach en Cochem) als ideale plaats om hun vrije tijd door te brengen. Dat geldt natuurlijk ook voor ons, we zoeken deze plekken ook bewust op. Uiteraard proberen we de afstand wel te bewaren maar dat kan simpelweg niet altijd als je iets wilt bekijken. Niet gaan is dan de enige oplossing maar dat is ook weer zowat. Er zijn ook wel mensen die echt geen idee hebben wat anderhalve meter is of zich er niets van aantrekken. Wachten wij in een smal straatje even op een bredere punt om tegemoetkomend wandelverkeer te laten passeren banjert iemand anders ons zo voorbij. Geduld is een schone zaak maar erg zeldzaam. Terwijl een hoop van de vakantiegangers die wij tegenkomen als lid van de grijze brigade toch wel tot een risicogroep behoren. Jammer, maar wij gaan ze zoveel als mogelijk maar uit de weg.

Ook tijdens het oogsten is de 1,5 meter niet altijd aanwezig

De regels zijn er nu eenmaal, ik ben dan weer zo'n volgzaam typ die me er zo goed als het kan braaf aanhoudt. Het bezoek aan Cochem (hierover in de volgende blog meer) waar het in de smalle straatjes en bij de burcht ernstig druk was, heeft ons plan om ook de grote stad Koblenz te bezoeken wel doen aanpassen. We willen niet in Kalverstraat-achtige gebieden terechtkomen, dan zoeken we liever de stilte van de wijnvelden en bossen nog wel een keer op. En met het schitterende weer wat we de hele week hebben is dat absoluut geen straf.