Vrijdag 26 juli, lege flessen in de gang

Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan.

 

Het is een clich maar o zo waar. Ook deze vakantie is eindig. Maar dat is ook wel weer een van de leuke dingen van vakantievieren: het naar huis gaan. Alhoewel we het ontzettend naar ons zin hebben gehad is het toch ook wel fijn om naar huis te gaan. Maar voordat het zover is willen we natuurlijk alles netjes achter laten. We sjouwen de lege flessen naar de glasbak. Sorry Rian als jullie imagoschade hebben opgelopen door onze aanwezigheid in jullie dorp. We kloppen, vegen en zuigen. Soppen, boenen en zemen.

 

Na het opruimen eten we nog wat. We hebben de buurvrouw, inmiddels met een nieuwe spiegel op de auto, nog een keer kunnen strikken om ons bij de trein in Roosendaal neer te zetten. Een paar uurtjes treinen en we zijn weer thuis.

 

En daarmee komt een einde aan de serie van blogs over onze zomervakantie van 2013. Volgend jaar weer een nieuwe serie, dan over onze belevenissen in Zwitserland. We hebben daar al een appartement geboekt. Jullie hoeven niet zo lang te wachten op een nieuwe serie belevenissen, in november reis ik waarschijnlijk af naar Canada. Vooral voor werk maar toch wel speciaal. En natuurlijk in januari de reis naar nichtje Rinty in Uganda. Kortom, genoeg om met jullie te delen.

 

 

Woensdag 24 juli, Mille periculis supersum

Het blad Toeractief, nr 6 dec. 2005 is vandaag onze leidraad. Dit tijdschrift brengt ons naar de binnenstad van Bergen op Zoom. Na het parkeren lopen we de binnenstad in. Wauw, wat een ruime straten, zonder auto's en hoe netjes is alles. Niet alleen de straten maar ook de gebouwen zijn bijna allemaal keurig onderhouden. Bouwvallen of lege dichtgetimmerde panden zijn we niet tegengekomen. Echt een aanrader voor als je in de beurt bent. We gaan vandaag een stadswandeling maken. Dit keer geen bijzonder thema, gewoon rondwandelen langst de toeristische hoogtepunten van deze stad aan de rand van Brabant.

Oudste herberg (1433) van Nederland

Gevangenispoort

 

Ravelijn, oud bolwerk aan de rand van de oude binnenstad

Ik zal jullie dit keer niet lastig vallen met allerlei historische wetenswaardigheden. Foto's zeggen soms meer dan duizend woorden.

 

Markiezenhof

Tijdens de wandeling komen we ook langst het Markiezenhof, dit woonpalies uit 1500 is nu het museum voor Stad en Regio, het Spotprentenmuseum en het Kermismuseum. Drie voor de prijs van één. En dan te bedenken dat we helemaal niet betalen, we hebben een museumjaarkaart.

Merlijn, de kapgier

In de Franse tuin van het Markiezenhof wordt vandaag een roofvogelshow gehouden. Ook al hebben we dit soort shows vaker gezien, onder het genot van de meegebrachte boterhammen is het een leuk rustmoment tijdens onze wandeling. Grappig hoe ogenschijnlijk de vogels gedresseerd zijn om allerlei trucjes te doen. Alles voor eten!

 

Fee, een kerkuil

O ja, voor degene die zich afvragen waar de titel van deze blog op slaat: 'Duizend gevaren kom ik te boven'. Dit is de spreuk op het stadhuis op de Grote markt en refereert aan de vele rampen, oorlogen en weet niet wat meer voor ellende die de stad in de loop der eeuwen heeft moeten doorstaan. Maar, en daar hebben we vandaag van mogen genieten, de stad is hier nooit aan ten onder gegaan.

 

Ziggy, een Europese Oehoe

Merlijn, de kapgier

 

Dinsdag 23 juli, verrast en teleurgesteld.

Tot nu toe is deze hele vakantie een aaneenschakeling van fijne en prettige gebeurtenissen. Het is echter niet alleen maar hosanna en halleluja geweest.

Vandaag hebben we een iniminie ietsie pietsie klein teleurstellingtje te verwerken. Maar laten we eerst met de verrassing, ook ietsie pietsie klein maar toch een verrassing. Oudenbosch heeft nog een mooi gebouw. Behalve de Basiliek zijn we vandaag verrast door de schoonheid van een kantoorpand in een verder zeer saaie straat. Het West-Brabantsarchief gevestigd in een modern zwart gebouw in de Beukenlaan. Komen we nog iets moois tegen vergeet ik het vast te fotograferen. Dus zullen jullie het met mijn woord moeten doen. De teleurstelling vandaag komt in dit mooie gebouw naar voren.

Om de teleurstelling te begrijpen even een beetje in-side informatie. Een aantal jaren ben ik nu bezig om het leven van mijn vader maar ook van zijn vader en opa in kaart te brengen. Daarbij maak ik veel gebruik van internet en de daar beschikbare scans van archieven. Een van de betere gedigitaliseerde archieven waar ik regelmatig kom is het West-Brabants Archief. Uit de documenten die ik daar via internet gevonden heb weet ik waar de opa van mijn vader en de vader van die opa geboren zijn. Omdat ik in de buurt van hun geboortegrond ben, wil ik er achter komen of de huizen misschien nog bestaan. En daarvoor ben ik naar het gebouw van het archief gegaan. Ik weet dat op de geboorteaktes van deze twee voorvaderen te lezen is dat zij wonen in een huis, aangeduid als B628 en B522. In die tijd hadden huizen niet een straat als adres maar een nummer, soms met een wijk aanduiding. De wijk waar deze adressen lagen is Oudenlanden. Dit is het buitengebied ten Noord-Oosten van Oudenbosch. Ik hoop in het archief te achterhalen waar deze huizen staan. En daarvoor heb je tegenwoordig toch echt een adres nodig.

In december 1942 heeft een grote omnummering van wijken en huisnummers plaats gevonden. Alle huizen die toen met een wijk en/of nummer werden aangeduid zijn omgezet naar een straat en huisnummer. Van deze onnummering zijn verslagen gemaakt en die zijn in het archief aanwezig. Vol goede moed beginnen we de lijsten door te nemen. Maar helaas, hoe vaak we de lijsten ook doorlezen, geen nummer B628 of B522. Ook met de hulp van een medewerkster van het archief kunnen we de nummers niet vinden. Conclusie is dat de huizen tijdens de omnummeractie al niet meer bestonden. We hoeven dan ook niet op de fiets te stappen om de huizen te gaan bekijken.

Dat is een teleurstelling! Je zou er van aan drank raken. Lieverd, jij ook een rosé?

 

Drie in één

Vrijdag 19 juli, de dag ervoor. Geen stress, relaxed, maak je niet druk. Beetje boodschappen doen voor de dag van morgen. Genieten van het mooie weer en de tuin.

Prepair for landing

De hele dag genieten in de tuin is wel heel erg veel relaxen op één dag. Iets doen is toch ook wel leuk. We zoeken en vinden het vandaag erg dicht bij huis, de topattractie (als je de kerk en de kroeg niet meegerekend) van Bosschenhoofd: het Vliegende museum Seppe. Een kleine hangar bij vliegveld Seppe waar een paar oude vliegtuigen staan. Het bijzondere van deze vliegtuigen is dat ze bijna allemaal nog regelmatig vliegen. Het oudste toestel komt uit 1937. De vrijwilliger van de dag heeft het niet druk en leidt ons enthousiast rond tussen de toestellen. Bij ieder toestel weet hij wel wat te vertellen. Niet alleen over de toestellen maar ook over de gebruikte techniek van bijvoorbeeld de motoren. Leuk om na te luisteren, maar onmogelijk om het hier verder na te vertellen. we houden het maar op een paar foto's.

Leuke kleur. Type? Geen idee!

Buiten is het druk met vertrekkende en aankomende toestellen. Gezeten op een bankje langst de start- en landingsbaan kunnen we het allemaal van dichtbij bekijken. Vooral leuk zijn de twee toestellen die tot drie keer toe een doorstart (net doen of je land en dan weer meteen opstijgen) maken.

Hierna weer terug naar de tuin, verder met relaxen! Rosetje?
Zaterdag 20 juli, geen stress, relaxed, maak je niet druk. Annemiek begint vandaag aan haar vijftigste levensjaar. Visite van opa en de twee oma's, Astrid met Caitlyn. En geheel onverwachts komt Marjan ook nog aan fietsen. Voor de rest een verjaardag zoals zo vaak, met dat verschil dat het vandaag wel een keer mooi weer. Dat zijn we niet zo gewend op de verjaardag van Annemiek. Yoeri komt met z'n vriendin Roos ook een paar dagjes vanuit het hoge Noorden naar Bosschenhoofd. Vlammen in de BBQ en maar weer een fles rose openen.

Dit worden hele lekkere...

Zondag 21 juli, de dag na het feest. Wie een grote puinhoop met overal lege flessen drank verwacht moeten we teleurstellen. Zo wild is het niet geweest. Oke, toegegeven er zijn wel een paar flessen drank leeg maar die staan nog netjes in de hoek bij de deur. Op naar de glasbak, hopelijk hebben we huize Rommens geen slechte naam in het dorp bezorgd. Terwijl de jongelui nog weg ligt te stomen in bed, het kwik loopt alweer tegen de dertig graden, gaan we nog een stukje fietsen. Het waait een beetje en daardoor is het goed te doen. We gaan niet al te ver, richting Roosendaal.
Dwars door het bos van Rucphen, door Sprundel naar St. Willebrord terug naar Boschenhoofd. Onderweg de lekkerste aardbeien gekocht die ooit geproefd hebben.

Donderdag 18 juli, de bloedende hostie

 

Een mysterieuze stadswandeling op basis van een zevenhonderd jaar oud verhaal. Omstreeks 1300 wordt in Niervaert, het huidige Klundert, door een turfsteker een hostie gevonden. Deze hostie begint spontaan te bloeden. Een wonder is geschiedt. Niervaert wordt een bedevaartsoord. Dezelfde Elisabethvloed die ook de Biesbosch heeft gevormd, zet Niervaert onder water. Om geen plakkerige hostie te krijgen wordt de hostie naar Breda gebracht waar het nog vele jaren aanbeden wordt. Tot 1566 een heel ander soort storm de hostie opnieuw bedreigd. Zuid-Nederland krijgt te maken met de Beeldenstorm. De hostie moet in veiligheid gebracht worden. Hoe, wat, waar? Daar heeft niemand een eensluidend antwoord op. De wandeling van vandaag voert langst de route die de kannunnik mogelijk, naar alle waarschijnlijkheid zou hebben gevolgd om de hostie in veiligheid te brengen. Er zijn nogal wat gatten in deze route maar het is een leuk uitgangspunt voor een mooie wandeling door de binnenstad van Breda.

Grote kerk van Breda

We beginnen de route bij de Grote of Onze Lieve Vrouwe kerk. Al is het nog vroeg, we kunnen ook binnen kijken.

De Prinsenkapel

We beginnen de route bij de Grote of Onze Lieve Vrouwe kerk. Al is het nog vroeg, we kunnen ook binnen kijken. Het grafmonument van Engelbert I van Nassau, het Epitaaf van Assendelft, de Prinsenkapel, muurschilderingen, plafondschilderingen. Het is niet de Basiliek in Oudenbosch maar ook deze kerk is indrukwekkend. Vooral als je bedenkt dat het met, ten opzichte van nu, beperkte middelen en gereedschap gebouwd is. Vanuit de kerk volgen we de route naar de Vismarktstraat.

Groot is de Grote kerk zeker

Begijnhof

Nog lege terrassen, de Haven op. Kijken bij het Spanjaardsgat. Terug langst de Haven, linksaf de Waterstraat in. Door 'De Barones', even blijven plakken in een paar leuke winkeltjes, de Karrestraat in. Lopend door de Torenstraat komen we weer op de Havenmarkt terecht. De terrassen beginnen al een beetje vol te lopen. Reigerstraat, Catharinastraat, Begijnhof. Wat een rust! In de St. Jansstraat lopen we langst het kathedraal van het bisdom Breda en komen we op de grote markt uit. Einde van een leuke route langst een aantal mooie plekjes van Breda.

Leuke winkels

Lunchtijd in een land in crisis: terrassen vol met genietende mensen. We genieten mee, ondanks de lompe ober die een half flesje cola over Annemieke heen gooit. Aangezien Annemieke een vrouw is is het niet te vermijden dat we ook nog even 'winkelen'. Karrestraat, Eindstraat, Ginnekenstraat. We slenteren op en neer, bekijken wat winkels en proberen straatverkopers/ goede doelenronselaars te ontwijken. Ze heel kwaad aankijken helpt. Gek, maar mij spreken ze niet aan, Annemieke wel. En zo komt een einde (we hebben nog wel een paar glazen rose te gaan) aan weer een prettige vakantiedag met schitterend weer.