Tut-tut

Op de bevestiging van het huisje staat een beschrijving hoe vanaf de motorway (zouden wij rijksweg noemen) bij het huisje te komen. Daarin wordt ook aangegeven dat je het laatste stuk regelmatig even op je claxon moet drukken. Geheel overbodig is dit advies niet.

Beeld je in dat je in een auto rijdt van 1839 mm breed. Daar hangen nog een paar spiegels van pak en beet 100 mm dan ben je dus 2000 mm ( voor de mensen met een wiskunde deuk, dit is 2 meter) breed. Hoe dit beeld vast en kijk naar de volgende foto.

Combineer nu de breedte van de auto met de breedte van de weg, dan zul je ook tot de conclusie komen dat dat maar net past. Dat gevoel hadden we de eerste keer ook, eigenlijk hadden we meer het idee dat dat net niet past. Maar de beschrijving op de bevestiging stuurt ons hier toch echt heen. Behalve de breedte zijn er nog twee extra uitdagende elementen aan deze weg toegevoegd: een hoogteverschil van 150 meter (op nog geen kilometer lengte) en bochten. En het is iedere keer weer een verrassing wat er achter zo'n bocht te voorschijn komt. Deze drie factoren maken even toeteren bij een bocht geen overbodige luxe. 

En deze weg moeten we dus iedere keer als we bij onze cottage weggaan of er naar terug keren gebruiken. Een alternatief is er wel maar die is nog smaller, nog steiler en nog onoverzichtelijker. Ben blij dat de toeter van de auto het in ieder geval goed doet.