De omgeving is schitterend al hebben de Engelsen, naast rotondes (ieder kruispunt lijkt wel getransformeerd te zijn tot rotonde), een grote voorliefde voor heggen. Hoge heggen waardoor je de omgeving niet altijd even goed kan zien. Dat is jammer maar de spaarzame gaten bij huizen of hekken geven een prachtig beeld op het glooiende landschap. En het is hier op het geblaat van de schapen en af en toe een toeterende auto rustig, heel rustig. Je hoort je zelf bijna denken.
Tweeëneenhalve kilometer verder de weg omhoog ligt Twmbarlwm, een 400 meter hoge heuvel. Vanaf hier kunnen we zuidwaarts Cardiff zien. Kijken we de andere kant op dan zien we het uitgestrekte Brecon Beacons National Park liggen. Een liedje van Bassie en Adriaan schiet in mijn hoofd als we hier staan: "Wij zijn nietig, wij zijn pieper. Oh, wat zijn wij pierperklein". We hadden niet verwacht op loopafstand van onze huisje al zo'n mooi uitzicht te hebben.
Wat de heuvels speciaal maken is het gebrek aan bomen. Net of je al boven de boomgrens bent, zo weinig bomen zie hier staan. Wat je er wel veel ziet is Pteridium aquilinum var. latiusculum ofwel de adelaarsvaren. Meestal kom je varens in de schaduw tegen maar deze varen heeft het bijzonder naar zijn zin op deze kale heuvels. Hij groeit zo goed dat hij gras verdringt hetgeen een probleem voor de schapenboeren begint te worden. Maar daar hoeven wij ons niet druk om te maken, we genieten van het uitzicht, ook al is het licht bij de eerste beklimming voor foto's niet optimaal. Misschien later nog een keer terug.
De pukkel is ooit heel lang geleden door Noormannen aan deze heuvel toegevoegd, als een soort heuvelfort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten