Woensdag 22 maart 2017, na regen weer volop zonneschijn.

Sky line van Valletta

De weersverbetering van gisteravond heeft zich in de nacht voortgezet, de dag begint kraakhelder met dan ook logischerwijs volop zon. Van die zon kan ik helaas alleen tijdens de pauzes genieten, beker Americano erbij. Tijdens de pauzes probeer ik ook iedere keer bij een andere student aan te schuiven, waarbij ik mezelf niet opdring, althans ik denk van niet. Zo ook vandaag: ik ga in gesprek met een langharige vriendelijk kijkende man. Hij komt uit Turkey en omdat hij level C2 heeft (dan ben je nog net niet Native speaker) is het gemakkelijker om met hem te praten. Zodra hij hoort dat ik uit Nederland kom begint hij zich meteen te verontschuldigen voor het gedrag van zijn president. De situatie in zijn land zit hem blijkbaar hoog dat hij het prettig vind om hier even over te praten.

Dat het niet met iedereen gemakkelijk communiceren is merk ik als ik tussen de middag een andere student aanspreek. Ze komt ook uit Turkey, ze is net 2 dagen op Malta. Dat is alles wat ik uit haar kon krijgen, meer Engels spreekt ze nog niet. Een duidelijke starter dus. Blijf me toch iedere keer verbazen dat er jongeren uit moderne westerse landen zijn die geen Engels spreken. Maar goed, daar verdienen ze in Malta dan weer een goede boterham aan.

Stadsmuur Valletta

Omdat de toer naar Valletta niet door ging, vandaag maar eens de stoute schoenen aangetrokken en zelf op pad gegaan. Van het centrale plein in St. Julian kun je met een bus in 30 minuten aan de rand van de oude binnenstad staan. Dus dat ging lekker makkelijk en dat maar voor €1,50. De bus stopt voor de oude stadsmuren en je loopt zo de stad in.

Rechts het parlementsgebouw

Het eerste wat opvalt is het redelijk moderne parlementsgebouw. Pas 4 jaar oud maar ontzettend mooi in de oude omgeving ingepast. Daar hebben ze wel goed over nagedacht. Van mijn lerares Nadia had ik doorgekregen dat ik toch zeker naar de kathedraal moet. Die is zo mooi van binnen. Om nu niet als een kip zonder kop door Valletta te rennen eerst het VVV maar opgezocht. Krijg er een mooie plattegrond mee en de mededeling dat over 10 minuten de kathedraal sluit. Oeps, dat wordt even doorlopen. Na het nodige zoeken sta ik dan toch binnen, de kassa sluit maar je mag dan nog een half uur binnenkijken.

Ik ben al in heel wat kerken geweest maar dit was er wel eentje van de overtreffende trap. Aan de buitenkant is het bijna niet te zien dat het een kerk is. Daarbij komen ook nog eens de vele steigers voor een restauratie, het nodigt niet uit om na binnen te gaan. Maar omdat Nadia zo enthousiast over deze kerk is de €10,= entree betaald. En voor die 10 euro krijg ik met toch een partij lelijk voor de kiezen. Uiteraard heel erg discutabel maar dit is mijn blog dus kan ik lekker schrijven wat ik wil.

Lelijk dus, wat een bling-bling. De binnenhuisarchitect die deze kerk een aantal eeuwen geleden heeft mogen decoreren had A: een ontzettende voorliefde voor de kleur Goud. Of B: hij was een goede boekhouder, hij kocht de goudverf omdat het in de aanbieding was. Geen stukje muur of pilaar is gespaard gebleven onder een stortvloed van goud. Of het nu echt goud, bladgoud of goud uit een verfpot is maakt niet zo gek veel uit. Het is te veel, te overdadig, gewoon te! Maar door deze lelijkheid werd het bijna (maar dus niet helemaal) weer mooi. Toen ik Nadia de andere dag vertelde, subtiel als ik kan zijn,  wat ik er van vond was ze toch wel een beetje beledigd. Hoe kon ik zoiets ouds en moois nu lelijk vinden? Ines, die mijn verslagje las lag in een deuk. Zo zie ja maar weer hoe twee Maltezen anders op wat kritiek reageren.

Na de explosie van goudkleur is het tijd om nog even door de stad te wandelen. Wat vooral opvalt zijn de rechte, heuvelachtige straten. Als je hier woont dan hoef je niet naar de sportschool voor je work-out. Gewoon een paar rondjes door de stad en je hebt zeker spierpijn. Wat je ook veel ziet zijn houten afgesloten erkers cq balkons die tegen de gevels zijn geplakt. Dit blijken wereldberoemde, althans op Malta, Maltese balkons te zijn. Is wereld erfgoed en mag niet verwijderd worden. Maar blijkbaar hebben de Maltezers er zelf een hekel aan want onderhouden worden ze bijna niet. Je schijnt er subsidie voor te kunnen krijgen maar daar zijn wachtlijsten van jaren voor. Op een gegeven moment rotten ze waarschijnlijk wel van de gebouwen af.

Ik kan Malta in ieder geval van mijn “ bucket list”: Bezoek alle Europese hoofdsteden afstrepen. Over het algemeen is de Maltezer trots op zijn eiland en hoofdstad maar het is niet helemaal mijn ding. Na een paar uurtjes rond kijken wordt het tijd om met de bus terug te gaan. Met de nodige pijn en moeite lukt het me de laatste staanplaats te bemachtigen, minstens 40 mensen kunnen niet mee. Deurtjes dicht en rijden. Nou ja, rijden, het is meer stilstaan in de avondspits. Enigszins geradbraakt kom ik na een uur aan bij het hotel. En daar doet de televisie het de hele avond niet en heb ik geen warm water om te douchen. Al met al een beetje jammer einde van deze derde dag.