Het water in de douche is nog steeds koud. Toch maar even gemeld bij de receptie. “O ja hoor dat weten we al. We wachten op de manager om iemand het te laten oplossen”. Dus een 4-sterren hotel is zo georganiseerd dat ze er gewoon een nacht overheen laten gaan voordat ze gaan nadenken om het op te lossen. Het jammer gevoel van gisteravond is meteen weer een beetje terug.
Maar kom op, de zon schijnt en ik ga weer vrolijk aan de praat. Het gaat goed met de lessen, betrap me er zelfs op dat ik soms al in het Engels ga nadenken. En dat komt het vlot spreken wel ten goede, hoef je niet de zinnen in je hoofd eerst te vertalen. Ik maak wel wat grammaticale fouten maar die zitten zo in mijn spreken ingebakken dat het lastig wordt om die eruit te krijgen. Het zal een gewone luisteraar niet altijd opvallen. Maar met de grammaticale tips kan ik natuurlijk mijn geschreven teksten wel verbeteren.
Om half drie sta ik dus weer in de zon en besluit om, tegen beter weten in, toch maar weer met de bus op pad te gaan. Het begint al lekker: de bus komt ruim 30 minuten later aanrijden, maar gelukkig kan ik wel zitten. De bus wurmt zich door nauwe straatjes die er niet op gemaakt zijn om én geparkeerde auto’s én bussen te verwerken. Het schiet niet op maar 60 minuten later zijn we op de plaats van bestemming; Mdina, de oude hoofdstad van het land.
 |
| Originele Mdine-naren |
De stad is klein maar zeer mooi en goed gerestaureerd, een plaatje om te zien. De stad ligt boven op een heuvel waardoor je vanaf de stadsmuren een prachtig uitzicht over bijna het hele land hebt. Behalve de grootte valt, ten opzichte van Valletta, ook het stratenplan van Mdina op. Leek Valletta ontworpen te zijn met een liniaal, alle straten in Mdina hebben een kromming. Dit was om er voor te zorgen dat bij belegeringen de vijand weinig slachtoffers kon maken met pijl en boog. Die konden en kunnen immers niet in een bocht schieten. En het is stil in Mdina, heerlijk stil. Daar wordt door middels van bordjes ook continu om gevraagd. De bewoners (zo’n 200) houden van hun rust of slapen overdag graag, het geeft wel iets vredigs. Beetje jammer zijn wel de groepen conferentiegangers van de Deutsche Post. In grote groepen sjokken ze achter gids aan door de stad. Het viel dan ook niet mee om foto’s zonder mensen te maken.
 |  |
 |  |
Maar ondanks de bescheiden formaat van de stad, staat er wel een grote kathedraal. Die is gelukkig beter gedecoreerd dan in Valletta, meer mijn stijl. Voor de rest is niet al te veel te melden. Bekijk de foto’s maar die zeggen denk ik genoeg
 |  |
 |  |
 |  |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten