In het land waar zeker de helft van de bevolking bij de eerste de beste sportieve inspanning waarschijnlijk een hartverzakking krijgt, is men wel groot fan van het kijken naar sport. Als onderdeel van het All American gevoel laten we ons in deze passie meevoeren naar het Ford Field in Detroit. Dit is het stadion van de Detroit Lions, het football-team wat uitkomt in de hoogste competitie van Amerika, de NFL. De competitie zelf is nog niet begonnen zodat we ons moeten 'behelpen' met een oefenwedstrijd, maar ook dat pakken ze groot aan. Met alle toeters en bellen al ontbreken helaas de cheerleaders dan wel weer.
Ik ga geen poging doen om de spelregels uit te leggen, daar ben ik niet helemaal uitgekomen. Hetgeen overigens geen enkele belemmering is om een zeer leuke avond te hebben. Men speelt vier keer een kwartier zuivere speeltijd waardoor de hele wedstrijd drie uur duurde. Dat lijkt lang, is het ook best wel, maar op en rond het veld gebeurd genoeg om je geen moment te vervelen. In het veld zijn 2 *11 mannen bezig. Naast het veld staan nog een 70 man in volle bepakking klaar om te wisselen. En iedereen lijkt wel een beurt te krijgen want voor ieder moment van de wedstrijd is een bepaalde samenstelling van mannen nodig. Snelle dunnere mannen voor de aftrap, grote lompe dikkerds voor het tegenhouden van de tegenstander. Het is een continu het veld in- en uitlopen van mannen. Aan de zijlijn staan vervolgens een heel batterij aan trainers en hulpcoaches klaar om aanwijzingen te geven. Daar tussendoor loopt een klein mannetje met grijs haar rond, die is het algemene opperhoofd van de hele troep.
De Detroit Lions is een middenmoter in de NFL. Met hun baby-blauw/witte tenue met zilverkleurige helm stralen ze niet echt (mijn mening) ontzag uit. Het heeft iets mieterigs. Nee, neem dan de tegenstanders, de Cincinnati Bengals. Wit met oranje tenue en een oranje helm, lang rasta haar er onderuit. Dat is pas stoer. In het spelverloop wordt mijn mening bevestigd, de Bengals nemen al snel een voorsprong die door de Lions niet meer ingelopen wordt. Maken de Lions een keer een mooie actie wordt die vaak direct te niet gedaan door een domme fout en kunnen de Bengals weer scoren. De uitslag is dan ook niet verrassend of spannend 30 -6.
Wat bij dit type voetbal wel opvalt is de hardheid. Het gaat er behoorlijk hard aan toe gaan waarbij regelmatig de mannen als lappen poppen door de lucht vliegen of je wordt onder een stapel tegenstanders bedolven. Slechts 1 man liep een beetje hinkepotend het veld af. Soms is het ook wel wat onvriendelijk maar nooit wordt er geniepig de tegenstander iets aangedaan. Dat kan ook niet want er lopen 8 scheidsrechters in en buiten het veld die alles in de gaten houden. En twijfelen die dan hebben ze altijd nog een optie om de beelden vertraagd terug te kijken.
De watjes die in de Nederlandse Ere-divisie spelen zouden hier wel een voorbeeld aan kunnen nemen. Overigens samen met het publiek, geen uit- en thuis publiek vakken. Alles zonder problemen gewoon door elkaar waarbij men elkaar niet in de haren vliegt. Puntje van kritiek: als de tegenstander door een fout een straf krijgt wordt er gejuicht, dat komt bij mij niet al te sportief over. En een groot deel van het publiek liep 5 minuten voor het einde al weg, de stand was inderdaad voor de Lions hopeloos verloren, maar je cluppie tot het einde steunen is er blijkbaar niet bij. Misten ze nog wel een mooi laatste punt die wij wel gezien hebben.
Een afgetekende nederlaag | Genoeg redenen om het hoofd te buigen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten