Schotland, een eerste kennismaking

Ik ben dus in Schotland. Nu weet ik niet wat jullie beeld van Schotland is maar mijn beeld is toch Highlands, ruige mannen in kilten, een vreemd taaltje en niet te vergeten doedelzakmuziek. Enigszins teleurstellend worden we buiten het vliegtuig begroet worden door het standaard chagrijnig vliegveld personeel wat me zwijgend de weg wijst.  Het lijkt erop dat iedereen die op een vliegveld werkt dit niet vrijwillig doet. Niets geen kilten, niets geen doedelzakken en ook geen Highlands waar de regen striemend je om de oren slaat.

Nu is dat laatste niet direct waar ik op gehoopt had. In plaats van de typische Engelse regen wordt ik gelukkig begroet door een prachtig blauwe lucht en een heerlijke temperatuur. En het weer weet dit tot mijn vertrek vol te houden. Met dit prachtige weer ga ik mijn gehuurde Vauxhall, geen idee waarom ze een Opel hier zo noemen, op weg.

Eerst wat draaien en keren rond het vliegveld maar al snel op de A1-snelweg. Links de Noordzee, rechts een Zuid-Limburgachtig landschap. Bij de plaats Houndwood draai ik de snelweg af, de binnenlanden in. Smalle weggen waar een tegenligger snel een spiegeltikker kan worden. Maar uitwijken opzij is lastig door de stenen muren of hagen. Glooiend slingert de weg zich langs groepjes huizen maar hoofdzakelijk landbouwgrond of grasland.

Na anderhalf uur sturen en genieten draai ik het erf van de klant op.