Mannendag

110 miljoen jaar geleden waren de verschillende aardplaten volop in beweging. De Afrikaaanse tektonische aardplaat zet zich in beweging naar het Noorden en komt daar de Europeese plaat tegen. Dat wordt een botsing van jewelste. Deze beweging was niet in een jaarje gepiept. Het hoogtepunt van deze beweging was 50 miljoen jaar geleden. Door de botsing van deze twee platen zijn gigantische bergen ontstaan: de Alpen. Ook vandaag de dag blijven de bergen door de beweging van de verschillende aardplaten groeien. De huidige vormen van de bergen zijn  door erosie pas 2,5 miljoen jaar oud.

Klein tussen grote bergen

En vandaag lopen door deze, door gigantische natuurkrachten ontstane bergen, twee hele pieterig kleine wezens. 1000 keer kleiner dan de omgeving. En toch proberen ze enigszins deze grote bergen te bedwingen. Hetgeen van hun standpunt uit wel lukt, maar of de bergen er zelf van onder de indruk zijn is maar zeer de vraag.

Vandaag is het mannendag. Alhoewel Olaf alle natuurlijke kenmerken van een man heeft, is het vandaag de dag dat Yoeri en Frank samen op pad gaan. Samen hebben ze een route bedacht waarbij serieuze hoogtes moeten worden overwonnen. En daar zijn wel mannenbenen voor nodig. O ja, niets seksistisch ten opzichte van Annemiek. Zij geeft er geheel vrijwillig de voorkeur aan om bij Olaf te blijven.

De tocht begint om 9 uur bij het hotel op 1300 meter hoogte. Het eerste stuk is een warming-up. 20 minuten richting het einde van het dal, om daarna rechtsaf te slaan de beboste bergheling op. Daar begint vrij snel het serieuze 'klimwerk'. Let wel, we hoeven niet aan touwen gezekerd  te worden, het pad is goed begaanbaar. Alleen heel erg omhoog. Al gauw plakt het shirt aan je lijf en moet je regelmatig het zweet van je voorhoofd wissen. Moeilijk is het volgen van het juiste pad niet. Er zijn niet veel zijpadden en we volgen de uitgezette route nummer 50, de Thomas Pens Höhenweg. Het pad blijft maar omhoog gaan en de bebossing begint steeds dunner te worden. We moeten een paar bergstromen oversteken. Deze geven meteen vers water voor onderweg. Uiteindelijk komen we, naar ruim anderhalf uur klimmen, op een wat vlakkere weg. We hebben het hoogste punt van de tocht op 2110 meter bereikt. Een momentje van euforie is ons wel gegund, we hebben het toch maar voor elkaar gekregen. Natuurlijk stelt het verder niet veel voor want we weten ook dat bergarbeiders met een maaier grote delen van het pad wat wij belopen hebben nog niet al te lang geleden voor ons gemaaid hebben. Maar voor jongens uit de Holandse platte polder toch even een momentje om trots op te zijn.

Stuwmeer en de gletsjer

We volgen het pad verder. Links van ons zien we de Karlspitze van ruim 2800 meter hoogte. Rechts het dal waar we af en toe ver kunnen kijken. Feichten en ook de andere dorpen in het dal kunnen we vaak tussen de bomen en rotsen door zien. Ook als we naar het einde van het dal kijken zien we even het stuwmeer en de daar achter gelegen geltsjer. Het geeft mooie foto-momenten. Het lopen gaat nu stukken eenvoudig als zo de berg op. Al blijven er een aantal lastige stukken in zitten waarbij we eerst naar beneden gaan, een bergstroom moeten oversteken en dan weer omhoog gaan. Naar ruim 2 uur min of meer vlak pad komen we de eerste tegenliggers tegen, een Belgisch gezin die de route in tegengestelde richting lopen.

Hekketje plaatsen

We komen op een kruising van padden terecht waarbij we slechts één keuze hebben, pad 23 naar beneden. Het pad om de bergkam verder te volgen is afgesloten in verband met werkzaamheden. Verder op de berg zijn ze lawinehekken aan het plaatsen. We hebben dit vanuit het hotel al gezien, een helikopter vloog af en aan met de hekken. We lopen ongeveer te hoogte van het hotel de berg af. Dit is eenvoudig gezegd dan gedaan. Dik anderhalf uur duurt het toch nog voordat we net boven het hotel uit het bos komen. Van klimmen krijg je het ontzettend warm maar van dallen krijg je pas echt zere benen. Een paar dagen later is het nog in de kuiten te voelen.

Na ruim 5 uur wandelen hebben we 'slechts' 5 kilometer gelopen. Waarbij we wel ruim 700 meter hoogte verschil hebben bedwongen. We voelen dit toch , als Hollandse Kaaskoppen, als een kleine overwinning op deze grote bergen. Tevreden leggen we de benen op een stoel en genieten van een biertje. En de bergen? Ach, die hebben hun werk als toeristische attractie voor vandaag  weer gedaan.