Stroomt er blauw bloed door mijn aderen?

Dit keer geen blog over hoge bergen en diepe dalen. Ook niet over verbouwingen of leuke tripjes voor mijn werk. Dit keer wil ik wat vertellen over een andere grote hobby van mij: genealogie of wel stamboomonderzoek.

In 2008, tijdens de 80^ste verjaardag van mijn moeder, kreeg ik van een oom de vraag of ik gegevens van mijn broer en zussen wilde verzamelen. Het ging daarbij om geboorte datums, trouwdatums, geboorte datums van hun kinderen enzovoort. Deze oom (zwager van mijn vader) was bezig met een stamboom en daar maakt onze familie ook deel vanuit. Ik heb deze taak enthousiast op me genomen, niet beseffend dat dit een langlopend project ging worden. Op school was geschiedenis altijd al een favoriet vak (heb op de MAVO ooit nog een 10 voor op mijn rapport gehad) en het verzamelen van de gegevens was leuk om te doen. En ik raakte hierdoor verder geïnteresseerd in wie dan mijn voorouders waren. Wat navraag in de familie leverde al snel meer gegevens op van de Rommens en de van Gils voorouders.

Trouwakte van de opa van mijn vader

En daarna wordt internet een geweldige bron van informatie. Overheidsarchieven zijn veelal via internet in te zien. Vooral in de streek waar de Rommens en van Gils gewoond hebben (Breda en directe omgeving) zijn de archieven geweldig gedigitaliseerd. Daarnaast zijn er veel genealogen die hun stambomen op het internet publiceren zodat je ook hier veel gegevens uit kunt verzamelen. Je vindt dan niet altijd direct de juiste personen maar via-via kom je toch achter veel gegevens. In het begin gaat het ontzettend hard en heb je zo 3, 4 voorouders op een avond gevonden. Maar hoe verder je teruggaat in de tijd, hoe moeilijker het wordt om een nieuwe voorouder te vinden. Maar des te groter is (althans zo ervaar ik het) de voldoening als je er dan toch weer 1 gevonden hebt.

Ook ik heb mijn stamboom op internet gepubliceerd. En het leuke is dat volstrekt onbekende mensen daar op reageren om meer informatie te vragen over een bepaald deel van de voorouders. En die mensen weten dan vaak ook weer andere stukjes in mijn stamboom aan te vullen. Daarnaast zoek ik via diverse forums contact met andere genealogen en daar kun je allerlei vragen aan stellen. Alles wat ik tot nu toe verzameld heb, heb ik allemaal vanachter mijn beeldscherm bij elkaar verzameld. Ik ben een keer in het archief in Gouda geweest (dit archief is via internet slecht in te zien) om meer gegevens over de voorouders van mijn vrouw te verzamelen. Maar ook daar zit je dan achter een groot beeldscherm naar microfiches te kijken. Echt bladeren door oude boeken heb ik nog niet gedaan.

Voor het bijhouden van al deze gegevens is de computer onmisbaar. Er zijn een aantal software programma’s te vinden die speciaal hiervoor gemaakt zijn. Ik gebruik het gratis Family Tree Builder programma. Het is een gebruiksvriendelijk programma wat naast een aantal beperkingen ook de mogelijkheid biedt om direct je stamboom op internet te plaatsen. Al de stambomen van gebruikers van deze software worden met elkaar vergeleken. Zodra personen in andere stambomen matchen met mijn gegevens krijg ik hier bericht over. Ook daarmee vul ik mijn gegevens aan. Al moet je hier natuurlijk altijd wel een controle op uitvoeren. Maar net die naam van een moeder of een trouwdatum biedt weer houvast met het verder zoeken in archieven.

Bij het doorzoeken van overheidsarchieven zijn wel, behalve de beschikbaarheid op internet van de archieven, wat beperkingen. Volgens de wet mogen geboorte aktes pas naar 100 jaar vrij gegeven worden. De geboorteakte van mijn vader kan ik hierdoor dus nog niet inzien. Voor trouwaktes geldt 75 jaar en voor overlijdensaktes 50 jaar. Overheidsarchieven gaan tot ongeveer 1811 terug. Toen is vanuit de overheid begonnen met het registreren van de gegevens. Voor die tijd zijn het vooral kerkelijke archieven die de gegevens bevatten. Daarbij loop je meteen tegen het feit aan dat in die archieven bijvoorbeeld niet de geboorte datum maar de doopdatum geregistreerd wordt. Bij katholieken was de doop vaak op de geboortedag maar in de Nederlands Hervormde kerk gebeurde dat vaak maar 1 keer per week. Daar moet je dus bij het bekijken van de gegevens wel rekening mee houden. Daarnaast is het een ongeschreven wet dat je nooit gegevens van nog levende personen onbeveiligd op het internet zet. Niet iedereen houdt zich daar aan maar mijn stamboom voldoet wel aan dit criteria.

Hoe zit het nu met dat blauwe bloed. Ik heb inmiddels geleerd dat stamboomonderzoek een lange termijn hobby is. Je bent nooit klaar. Daarom kom ik in een volgende blog terug op de vraag of er blauw bloed door mijn aderen stroomt.