Wijnstokken

Vitis vinifera, de plant waar witte of blauwe druiven aan groeien, is al heel oud. Er zijn van deze plant fossielen uit de krijttijd (140 miljoen jaar geleden) gevonden. Er zijn prehistorische bewijzen dat de oermens al wijn dronk. De eerste tekenen van wijngaarden aan de Moezel stammen uit 500 jaar voor Chr., de Kelten wisten al hoe van druivensap wijn te maken. Echt serieus werd het toen de Romeinen in de derde eeuw de streek veroverde. De eerste wetten om de kwaliteit van de wijn te garanderen kwamen er door toedoen van Karel de Grote (vierde eeuw). 

 

Het hoogtepunt in de wijnbouw aan de Moezel was omstreeks 1600 toen per persoon zo’n 120 liter per jaar geconsumeerd werd. De Moezelwijn werd niet alleen lokaal zeer gewaardeerd, ook in andere Europese landen werd menig glaasje Moezelwijn weg geklokt. In deze toptijd was het areaal wijngaarden in de Moezelstreek ruim 300.000 hectare groot, vandaag de dag is dit areaal geslonken tot slechts 9.000 hectare. Als ik nu langs de Moezel loopt vraag ik me toch echt af waar die andere 291.000 hectare toendertijd gestaan hebben. Na wat mindere periodes deed eind 17e eeuw de Rieslingdruif zijn intrede hetgeen weer een enorme boots in de productie gaf.

Zo bleef de productie en consumptie, net als het landschap waar de druiven in verbouwd werden, op een neer gaan. Traben-Trarbach was begin 1900 zelfs net achter Bordeaux de grootste wijn-metropool van de wereld. Het ging goed tot 1950, toen brak een soort corona-achtige pandemie onder de Europese druiven uit. Een miezerig klein luisje vraat ruim tweederde van alle Europese wijnstokken op. Na vele magere jaren kwamen ook weer de vette jaren waarbij door verbeterde productiemethodes de opbrengst per hectare van 50.000 naar 100.000 liter ging. Maar de consumptie in de eigen streek bleef op slechts 25 liter per persoon hangen, een geweldig overschot Moezelwijn werd op de Europese markt gedumpt. Gevolg een enorme imagoschade; Moezelwijn werd gezien als een goedkoop slurpwijntje. Niets mis mee maar daar verdien je niet genoeg aan.

Vanaf de negentiger jaren gooide de wijnboeren van de Moezel het roer om. Ze namen maatregelen om minder wijn per hectare te produceren, hygiënisch te werken en veelal handmatig te oogsten. Hierdoor steeg de kwaliteit van de wijnen waardoor wijnen uit de Moezelstreek vandaag de dag tot de top van de wijnwereld gerekend worden. Oktober is de oogstmaand maar er wordt nu al volop geoogst. In de volgende blog hier mee over.