Langlopend project

Olaf is met school een weekje op uitwisseling in Frankrijk; geeft ons mooi de vrijheid om ook op pad te gaan. We denken er al een paar jaar aan maar nu is het dan zover. We gaan beginnen aan het bewandelen van het Pieterpad. Ambitieus als we zijn plakken we meteen twee etappes achter elkaar. Overigens wel met een overnachting ertussen, moet wel leuk blijven.

Vanuit Zwolle is het niet al te lastig om aan ons beginpunt van het pad te komen. Trein naar Groningen om vervolgens met een dieseltrein naar Winsum door te reizen. Daar stappen we in de buurtbus naar Pieterburen. Het is grauw, miezerig en koud. De ramen van de bus zijn waarschijnlijk ergens vorig jaar voor het laatst gewassen wat het uitzicht er niet beter op maakt.

Wie Pieterburen zegt, zegt natuurlijk zeehonden.  Zo vaak komen we niet zo hoog in Nederland dus voordat we aan de wandel gaan hier even rondkijken. We twijfelen niet aan de goede bedoelingen van de crèche maar het ziet er allemaal wel een beetje armmoedig uit. Maar de zeehonden zijn wel heel grappig. Vooral de zwarte Happy zou je zou willen knuffelen. Na een uurtje hebben we het wel gezien en wordt het tijd om te beginnen waar we voor gekomen zijn: de wandeling.

Happy

Na 10 minuten lopen staan we midden in het Groninger polderland. De Oosterweg, brug over de Westernielandsermaar (bord met de naam is bijna breder dan het watertje zelf), boerderij Huninga, Oosterhuizen. Het is vlak, vlak en vooral vlak. Een beetje aardbeving kan hier geen schade maken. En dan opeens midden in dit vlakland een bosje. 'Compensatiehout': voor de verdwenen houtsingels als gevolg van ruilverkaveling. Eenrum, Mensingeweer, Maarhuistertil. Wie wil hier wonen? Au, ik krijg een blaar op een plaats waar ik anders nooit blaren krijg. Eindpunt voor de eerste etappe is na 11 kilometer Winsum.

B&B-huis

We slapen in een B&B, gevestigd in een Jarino-woning. Ogenschijnlijk een gewoon rijtjeshuis maar niets is minder waar. Overal in het wijkje zien we gestutte gevels. Als gevolg van de gaswinning moeten al deze huizen verstevigd worden. Het huis waar wij slapen is nog niet aardbevingsbestendig. Met 'angst en beven' gaan we slapen. En worden 's ochtends blij wakker dat het huis nog staat. Ontbijtje en weer op pad.

Zwaar teleurgesteld inhet KNMI gaan we op weg richting Groningen. De route uit het boekje is aangepast, we baggeren een paar kilometer door nat weiland. Midden in de natuur, vol in de wind. Het is mooi maar ook koud. Oldenzijl, Weidelust, Alinghuizen en Klein Garnwerd. We passeren het allemaal. Boerderijen op een wierde (Groningse terpen) in een verder vlak land. De kou en de blaar maakt het lopen er niet makkelijker op maar we zetten door. Oostum, Wierumerschouw, Wierum en Hunzeroord. In de verte doemt in de grijze lucht de Martinitoren op. In deze eindeloze vlakte komen we nagenoeg niemand tegen. Van Starkenborghkanaal over, Paddepoelsterweg , langs de gebouwen van de universiteit.

En opeens van de ene stap op de andere veranderd alles. We worden aan alle kanten ingehaald door fietsende studenten. Woonhuizen, drukke weggen: Groningen stad. Kleine straatjes, overal 'geparkeerde' fietsen op de stoep, het Noorderplantsoen,

Hoge der A, het Groninger Museum en het treinstation. 19 kilometer na ons vertrek zijn we koud, stijf en met een voet die au doet bij het eindpunt van etappe 2. Nog even bij Yoeri langst, warme thee en dan met de trein naar huis. Nog 460 kilometer te gaan, maar de volgende etappe plannen we bij warmer weer. Wordt het vast nog leuker van.