Je suis #Flappie, deuxième partie

Leuk, een oud chateau om in te slapen. Maar oud betekent veel hout en dat piept en kraakt. Zeker als het buiten waait. En vannacht heeft het iets meer gedaan dan gewaaid. Het stormt en het giet. Bah. Gelukkig is het ontbijt prima verzorgd door onze privé kok. We zijn met z'n drieën de enige gasten in het huis dus hebben de volledige aandacht van onze gastheer.

Let op: een van de spaarzame kopjes koffie

En dan op weg naar de klant, gelukkig slechts een paar minuten rijden. Ja, wat is daar over te vertellen? Het is net  'une autre journée au bureau'. Nou, toch niet helemaal. De communicatie verloopt niet altijd helemaal soepel. De taal blijft een dingetje. Is trouwens wel erg opvallend dat jonge Franse mensen zo beperkt, tot niet, Engels spreken. Of ze verstaan het wel maar kunnen je niet in het Engels antwoord geven. Vergeleken met de gemiddelde Fransoos ben ik een talenwonder. Ik spreek immers naast Konijns ook Rabbits, Kaninchisch en Flappisch. Maar bij Lapins moet ik passen.

Een ander dingetje is de koffievoorziening, die wilde nog wel eens haperen. Voor de rest bekijk ik het allemaal van de zijkant, beetje meeluisteren, beetje suffen. Laat Frank en Gert maar werken.

We zijn in Frankrijk dus tussen de middag moet er gelunched worden. We worden door de klant uitgenodigd om mee te gaan eten in Le Krill in La Baleine. Een plaatsje genaamd de Walvis? Ja, inderdaad. Al ligt dit gehucht ruim 30 kilometer van de kust, het heeft schijnbaar een rijke historie van walvisvaarders. Het eten van de grill is heerlijk. Lekker kip, dat gevleugelde beest wat zich iedere keer weer laat slachten. Domme beesten, dan zijn wij konijnen toch iets slimmer geweest om wat taaier vlees te hebben.

En dan na de lunch weer verder. 't Is hard werken voor de mannen maar ook zeker voor de klant. Ze krijgen best wel veel informatie te verwerken. Tegen zevenen is het voor iedereen wel genoeg geweest. Het kijkglas is vol en bij sommige loopt het zelfs bijna over. Maar volgens mij is het wel nuttig geweest. Iedereen kijkt tenminste behoorlijk tevreden. Even naar het hotel om dan toch nog in de buurt een hapje te eten.


Best wel 'Haute cuisine', mooi opgediende gerechten die ook nog lekker waren ook. Althans, heb ik van horen vertellen. Ik heb nog peentjes over van gisteren. Daarna nog even uitbuiken bij de houtkachel en dan naar bed. Morgen weer vroeg op.