Je suis #Flappie, la troisième et dernière partie

Tour Montparnasse

En vroeg is het zeker. 6:30, Gert gaat op tijd weg om nog twee andere klanten, die samenwerken met de klant in Hambye en ook WinTree gebruiken, in Frankrijk te bezoeken. 1100 km voor het stuur voordat hij thuis is. Ik ga nog met Frank mee naar de klant. Verder met de uitleg.

Indelen, afroepen, transporten plannen, factureren, afhaalcentrum en etiketten. Gaap, zucht, rek, strek. Het is een lange dag. Af en toe komt de baas binnen rennen. Roept wat losse kreten , krijgt antwoord dat dat al besproken is en vertrekt weer. Discussies onderling in het Frans. He, hallo in het Engels graag dan kunnen we het ook volgen.

18:00, Frank is klaar en de klant is er ook wel klaar mee. Wat een informatie, eerst allemaal maar op een rijtje zetten en weekend vieren. Maar dat geldt nog niet voor ons. We moeten nog naar huis. Liet ik me op de heenweg rijden in een auto, terug wordt ook wel relaxed: de trein. Eerst een klein stukje met de auto naar Villedieu les Poeles en dan met de intercity in drie uur naar Parijs.

O la la Paris, l'amore, les femelles. Alleen al met de gedachte aan deze stad van de liefde krijg ik mijn avondeten weer bij elkaar. En keihard komt de stad binnen als het 10 uur is als ik uit de trein stap. Gare Montparnasse, miezerige regen, donker en kou. Tour Montparnasse is leuk verlicht maar verder niets romantisch. Ga teleurgesteld helemaal alleen naar bed, aan Frank heb ik niets. En, voordat we praatjes krijgen: hij niet aan mij! Frank haalt nog een bakje afhaal chinees en het licht kan uit.

Haute cuisine d'Asia?

Wakker worden, inpakken en wegwezen. Met de metro naar Gare du Nord, ontbijtje scoren en dan nog even wachten. Gare du Nord is nog helemaal in kerstverlichting. Spookbeelden van ovens en braadpannen schieten door mijn hoofd. En dat wordt nog eens versterkt door drie stoere mannen met grote geweren, groene pakken. Ja vast, militairen! Volgens mij zijn het jagers. Frank, ik wil nu weg hier! Ik wil weer rustig thuis op de bank zitten. Vindt het genoeg zo.

De trein in. Noord Frankrijk is vlak, België is best wel mooi in al zijn lelijkheid. Gelukkig zijn we 4,5 uur later weer in Zwolle. Leuk een paar dagen weg, maar ook weer erg leuk om thuis te zijn. Frank: mag ik de volgende keer weer mee?

Noord Frankrijk

Brussel

Je suis #Flappie, deuxième partie

Leuk, een oud chateau om in te slapen. Maar oud betekent veel hout en dat piept en kraakt. Zeker als het buiten waait. En vannacht heeft het iets meer gedaan dan gewaaid. Het stormt en het giet. Bah. Gelukkig is het ontbijt prima verzorgd door onze privé kok. We zijn met z'n drieën de enige gasten in het huis dus hebben de volledige aandacht van onze gastheer.

Let op: een van de spaarzame kopjes koffie

En dan op weg naar de klant, gelukkig slechts een paar minuten rijden. Ja, wat is daar over te vertellen? Het is net  'une autre journée au bureau'. Nou, toch niet helemaal. De communicatie verloopt niet altijd helemaal soepel. De taal blijft een dingetje. Is trouwens wel erg opvallend dat jonge Franse mensen zo beperkt, tot niet, Engels spreken. Of ze verstaan het wel maar kunnen je niet in het Engels antwoord geven. Vergeleken met de gemiddelde Fransoos ben ik een talenwonder. Ik spreek immers naast Konijns ook Rabbits, Kaninchisch en Flappisch. Maar bij Lapins moet ik passen.

Een ander dingetje is de koffievoorziening, die wilde nog wel eens haperen. Voor de rest bekijk ik het allemaal van de zijkant, beetje meeluisteren, beetje suffen. Laat Frank en Gert maar werken.

We zijn in Frankrijk dus tussen de middag moet er gelunched worden. We worden door de klant uitgenodigd om mee te gaan eten in Le Krill in La Baleine. Een plaatsje genaamd de Walvis? Ja, inderdaad. Al ligt dit gehucht ruim 30 kilometer van de kust, het heeft schijnbaar een rijke historie van walvisvaarders. Het eten van de grill is heerlijk. Lekker kip, dat gevleugelde beest wat zich iedere keer weer laat slachten. Domme beesten, dan zijn wij konijnen toch iets slimmer geweest om wat taaier vlees te hebben.

En dan na de lunch weer verder. 't Is hard werken voor de mannen maar ook zeker voor de klant. Ze krijgen best wel veel informatie te verwerken. Tegen zevenen is het voor iedereen wel genoeg geweest. Het kijkglas is vol en bij sommige loopt het zelfs bijna over. Maar volgens mij is het wel nuttig geweest. Iedereen kijkt tenminste behoorlijk tevreden. Even naar het hotel om dan toch nog in de buurt een hapje te eten.


Best wel 'Haute cuisine', mooi opgediende gerechten die ook nog lekker waren ook. Althans, heb ik van horen vertellen. Ik heb nog peentjes over van gisteren. Daarna nog even uitbuiken bij de houtkachel en dan naar bed. Morgen weer vroeg op.

Je suis #Flappie

Via deze blog hebben jullie al heel wat verhalen van mijn adoptievader Frank kunnen lezen. Dit keer heeft Frank mij gevraagd om mee op pad te gaan en hierover wat te vertellen. Maar misschien is het handig dat ik me toch even voorstel. Ik ben op Facebook dan wel een legende, ben immers de Flappie die de Kerst wel overleeft heeft (op het konijn van Bol.com na dan maar dat is reclame en dat is allemaal nep), maar de lezers van deze blog hebben dit misschien gemist.

Zoals gezegd ik ben Flappie. Op Facebook ook terug te vinden als #Flappie. Ik kom uit een grote familie knuffelkonijnen, he je bent konijn of niet. Vorig najaar ben ik geadopteerd door Annemiek en Frank en woon sindsdien in Zwolle. De adoptiekosten zijn geheel ten goede gekomen aan het kinderfonds Ronald Mcdonald. Via Facebook en allerlei andere social media beleef ik en mijn konijnenbroers en zussen diverse avonturen. Zoek maar eens op Facebook op #konijnoppad en #konijnopreis.
Ik heb inmiddels directe familie wonen in Gouda, Groningen en zelf in de USA.

Nu jullie weten wie ik ben kan ik met mijn verhaal beginnen. Zoals gezegd, ik ben mee op werkbezoek met Frank. En dan niet eventjes bij een klant in Boskoop of Zundert, ook leuk natuurlijk, maar helemaal naar Frankrijk. In het plaatsje Hambye zit een klant die wel wat hulp kan gebruiken om met WinTree te werken. Hambye ligt helemaal in Normandië slechts een uurtje rijden van Mont Saint Michel. Jullie weten wel, dat stadje midden in het water op de hoek van Bretagne en Normandië. Op woensdag vertrekken we met z'n drieën. Collega Gert achter het stuur, Frank ernaast en ik lekker op de achterbank. Blablabla allemaal gepraat over werk, saai. Val in slaap en mis zo de overgang van Nederland naar België. Bij de Franse grens begin ik toch wel even peentjes te zweten. Ik heb namelijk geen paspoort. Die grens is gelukkig alleen maar zichtbaar als bordje. Peentjes komen goed van pas als avondeten.

Pont de Normandie

Lille, Amiens, Le Havre, Pont de Normandie, Gert en Frank eten een broodje kip in het plaatsje Dozule. In een kebab zaak waar de creditkaart niet werk maar de eigenaar Nederlands kent. Nou ja, hij heeft het over 10 gulden. Vast al een tijdje weg uit Nederland. Caen, Guilberville, negen uur naar het vertrek in Zwolle kom ik aan in Hambye. Het is jammer dat het donker is want anders zou ik kunnen zien dat we slapen in een chateau. Dus maar even wat foto's van de website gepikt om te laten zien waar we zijn.

We worden aller hartelijkst ontvangen door de Engelse eigenaars. Biertje en wijntje erbij, genieten van het goede leven. Nu eerst Lekker slapen en dan kunnen morgen Gert en Frank hard aan het werk. En ik, ach beetje lummelen en aanhoren wat er allemaal verteld wordt. Hoef me daar niet al te druk om te maken.

inrit

oprit

Chateau

Keuken

Slaapkamer