Eifel, wel even wennen.

Na een week hooggebergte hebben we nog een week dichter en lager bij huis te goed. We begeven ons naar Gerolstein, een klein plaatsje in het midden van de Duitse Eifel. Dit gebied is vooral bekend vanwege zijn natuur ontstaan door vulkaanuitbarstingen. Maar voordat we in het huisje zijn moeten we nog wel een stukje rijden. We zitten immers nog hoog in de Oostenrijkse Alpen.

Na een laatste ontbijt in het hotel kunnen we om 8 uur weg. De route tot de grens verloopt soepel. Er is al veel verkeer op de weg. We komen zelf al Nederlanders tegen die de andere kant (waarschijnlijk richting Italië) gaan.  De grens wordt snel gepasseerd maar daarna is het gedaan met opschieten. Niet dat we lang stilstaan, maar er zijn stukken autobaan die aangelegd zijn om hard over heen te rijden maar voorop rijdt iemand die dat niet wil. Gevolg is kilometers langzaam en af en toe stilstaand verkeer. Dan zijn kunnen we weer goed doorrijden maar een aantal kilometers verder wordt er weer aan de weg gewerkt, moet je weer 80 km/uur rijden. Bij Karlsruhe zijn we 5 uur verder en zijn  we nog 300 kilometer (van de 674) van het huisje vandaan.

Bij Mainz gaan we naar de rechter Rijnoever richting Koblenz. Dit is duidelijk een route die minder vakantiegangers trekt want hier kunnen we wel lekker doorrijden. 8 uur na vertrek verlaten we de autobaan bij Daun en moeten nog 25 kilometer binnendoor naar het huisje. Het huisje wat we hebben gehuurd is op een vakantiepark en daar moeten we natuurlijk alles weer zelf gaan doen: koffie zetten, ontbijt maken, koken. En dan heb je wel boodschappen nodig. Zodra we in Daun een supermarkt (de ook in Nederland bekende Aldi) tegenkwamen zijn we daar dan ook maar meteen gestopt om voor de komende dagen eten en drinken in te slaan.

Om half 6 rijden we totaal versleten naar een lange dag in de auto, het vakantiepark op. We hebben onze late komst al telefonisch gemeld. Maar dat was geen probleem, de mensen van de receptie zijn ook van de bediening dus die waren er nog wel. We krijgen de sleutels en kunnen op zoek naar het huisje.

Het huisje staat op een park met allemaal bebossing. Alle bungalows zijn particulier bezit en worden verhuurd. Vergelijk de inrichting van de huisjes maar met Center Park alleen hoe die er in de jaren 70 uitzagen. Netjes en schoon, nou ja bijna schoon: onze professional ziet natuurlijk allerlei spinnenwebben en vuil liggen. Maar dat wordt meteen even weggewerkt. Alleen de inrichting is een beetje gedateerd. Na een week luxe in een hotel is het wel even omschakelen maar we zullen ons hier de komende week best wel vermaken. De jongens hebben allebei een eigen kamer dus er kan ook nog uitgeslapen worden.

In koken hebben we naar de lange dag reizen geen zin meer, het resturant van het park biedt uitkomst. Het restuarant is meer een kantine maar het eten is goed en betaalbaar. De zon trakteert ons nog even op een mooie zonsondegang, we leggen nog een kaartje en gaan daarna vermoeid naar bed. Morgen gaan we wel eens in de omgeving rondkijken.