IPM- Essen, dé vakbeurs voor de boomkwekerij, bloemisterij en tuincentra van Europa

Van dinsdag 24 januari tot en met vrijdag 27 januari 2012 werd in Essen, Duitsland de grootste vakbeurs voor de boomkwekerij van Europa gehouden. Naast alles wat met groen te maken heeft zijn er ook exposanten te vinden die zich meer richten op tuincentra en bloemisterijen. Een vergelijking met het Plantarium in Boskoop is goed te maken. Als ik wat kale cijfers tegenover elkaar zet dan is meteen de enorme omvang van deze beurs goed zichtbaar:

-       IPM Essen 1500 exposanten, 60000 bezoekers uit 94 landen

-       Plantarium 300 exposanten, 17000 bezoekers uit 46 landen

Onder de exposanten staan een groot aantal  TSD-klanten. Daarnaast is deze beurs een mooie gelegenheid om hernieuwd kennis te maken met mogelijke nieuwe klanten.

Dit jaar heb ik de gelegenheid gekregen om mee te lopen in de mobiele stand van TSD. Samen met onze twee account managers boomkwekerij ben ik afgelopen donderdag mee geweest naar de beurs. Na tweeënhalf uur rijden worden we met ‘Deutsche Grundlichkeit’ een parkeerplaats bij de Messe op gedirigeerd. Het is droog dus een korte wandeling naar de ingang is niet erg. Via een relatie hebben we toegangskaarten gekregen dus kunnen we snel de kassa passeren.

Binnen is meteen de grootsheid van de beurs zichtbaar. De beurs beslaat 12 hallen. Help, waar moeten we beginnen? Gelukkig heb ik twee ervaren beursgangers bij mee. We slaan de Holland hal over en begeven ons eerst naar de hal waar de meeste Belgische exposanten te vinden. Onder de vlag van de boomkwekers bond van Vlaanderen staan een groot aantal Belgisch kwekers, leuk knus in kleine stands. Hier kunnen we meteen een aantal van onze Belgische klanten weer eens spreken. Ook spreken we een aantal kwekers die nog twijfelen of ze met TSD willen gaan samenwerken. Het zijn geen moeilijke gespreken, zelden wordt er over een lopende offerte of zo gesproken. Gewoon praten over waar de klant mee bezig is. Het weer, de handel, de prijzen. Belangstelling tonen voor de kweker. En we worden overal vriendelijk te woord gestaan.

Na de Belgen gaan we zuidelijker richting de Italiaanse hal. En die maken er echt een spektakel van. Grote stand waarvoor je bijna een aparte plattegrond nodig heb. En in veel stands staan koks te koken. Het is nog redelijk vroeg maar de lucht van braadworst wordt al vermengd met Italiaanse geuren. In deze hal proberen we een aantal van onze Italiaanse contacten te spreken maar dit valt niet mee. Of ze zijn er niet of ze hebben geen tijd. Jammer maar ze hebben weer gezichten van TSD gezien. Als tussendoortje lopen we ook even de afdeling voor tuincentra op. Konijnenhokken, gereedschappen, kleding en, heel opvallend, behoorlijk wat software en printers voor graflinten.

Na dit uitstapje gaan we weer terug naar die exposanten waar we meer affiniteit mee hebben: de kwekers. We komen in de Holland hal terecht. Al jaren verzamelen zich een groot aantal Nederlandse boomkwekerijen zich onder de paraplu van Plant Publiciteit Holland. Deze grote stand heeft een uniforme uitstraling maar iedere kweker/handelaar heeft zijn eigen stuk waarin hij zijn producten toont. De ene kweker doet het klassiek met uitsluitend planten, een ander is meer creatief en presenteert zijn producten meer alternatief. Maar groen en kleurrijk is het bij iedereen. In deze hal spreken we heel veel mensen. Ongelofelijk hoeveel mensen mijn collega’s kennen. Ik loop inmiddels ook al wat jaartjes mee, maar ik ben zo slecht in namen. Als iemand gaat praten herken ik de persoon vaak pas. Gelukkig is iedere stand voorzien van een firmanaam, dat helpt ook wel. Lastiger wordt het als je iemand in het gangpad treft. Want behalve de exposanten spreken we ook heel veel bezoekers. En iedereen kent TSD en dat is natuurlijk helemaal mooi. Soms praat je 5 minuten en bij een andere ben je, inclusief koffie, zo een uur verder. Vragen over de software kunnen soms direct benatwoordt worden of worden de andere dag op kantoor even uitgezocht. Een oplossing van 5 minuten kan soms een uur werk per dag schelen.

Helaas loop je ook wel mensen tegen het lijf die je liever zou willen ontlopen. Maar dat is niet altijd mogelijk. Dan is het gesprek soms iets minder luchtig maar dat zijn uitzonderingen. De meeste gespreken in de Holland hal zijn plezierig en positief. De sfeer is goed.

Scan deze QR_code met je mobiel en je komt (als het goed is) op mijn site uit.
Ik heb het niet kunnen testen, ik heb geen smartphone.

Er was vandaag één trend die er duidelijk uitsprong: onze klanten zijn druk met QR-codes. Een QR-code is een tweedimensionale streepjescode waarin tekst omgezet wordt tot allemaal vierkantjes. Als je deze code met je smartphone fotografeert/ scant kun je de tekst (vaak een web site adres) lezen. En als je dan handig bent met je smartphone kun je meteen naar die site toegaan. Nu wordt hier vaak verwezen naar de eigen website maar er zijn ook al een paar vaste plantenkwekers die aparte websites hebben laten maken (door TSD) met hierop allemaal informatie over planten. Het idee hierachter is dat de consument in een tuincentrum loopt, de QR-code scant en dan op internet meer informatie over de plant kan lezen. Deze trend zal het komende jaar zeker verder doorzetten. Tijdens het Plantarium, wat als thema communicatie heeft, zal TSD hier zeker aandacht aan besteden. Wie weet in latere blogs hier mee over.

Als ik terug kijk op deze dag kan ik concluderen dat het vooral een leuke maar ook een nuttige dag was. Veel relaties van TSD gesproken. Gezien waar onze klanten mee bezighouden en gemerkt dat de stemming wat betreft de handel goed is. Het voorjaar moet natuurlijk nog beginnen maar de geluiden zijn positief. En als het goed met onze klanten gaat gaat het ook goed met TSD. Volgend jaar rond deze tijd zullen we weten of deze goede stemming ook omgezet is in een goede handel.

De blauwe ogen van de Eifel

Dat zo dicht bij huis al vulkanen te vinden zijn wisten we niet voordat we met de voorbereidingen van de vakantie van 2011 begonnen. Op nog geen 300 kilometer van Zwolle vinden we vulkanen die slechts 10.000 jaar geleden nog actief waren. Dat is lang geleden maar in de hele ontstaansgeschiedenis van de aarde is dat ongeveer gisteren geweest. En vandaag hebben we een eerste stap gezet om meer te weten te komen over deze vulkanen en, vooral, hier meer van te zien.

Koffie met..

Als eerste gaan we ons een soort van verdiepen in het ontstaan van deze vulkanen in het Eifel Vulkan Museum in Daun, op zo'n 20 kilometer van Gerolstein. In dit kleine museum kunnen we op interactieve wijze zien hoe vulkanen ontstaan en hoe het landschap buiten is gevormd. Uiteraard kunnen we ook allerlei gesteente en fossielen bekijken die in de directe omgeving zijn gevonden. Na dit educatieve moment gaan we de praktijk in. Net buiten Daun liggen een aantal 'Maaren'.

Weinfelder Maar

Tijdens de vulkanische uitbarstingen in het gebied kwamen de lavastromen op verschillende plaatsen dikke waterlagen tegen. Hierdoor ontstonden geen gewone vulkaanuitbarstingen maar gas-erupties. Door deze gasuitbarstingen ontstonden wel kraters maar de bodem van de kraters werden meteen afgesloten. In totaal zijn er 70 van deze afgesloten 'maaren' in de Eifel ontstaan. In de loop van de tijd liepen 10 van deze maaren vol met water. En deze maaren zijn nu duidelijk 'blauwe ogen' in het Eifel gebied. Bij Daun liggen drie van deze met water gevulde maaren. 

Bij Gerolstein ligt een droge maare die we later deze week nog bekijken. Als we hem in ieder geval als maare herkennen en niet denken dat het een grote kuil  is. 

Vanaf Daun rijden we een stukje buiten de stad en parkeren de auto op een parkeerplaats bij de Weinfelder Maar. Al wandelend hebben we mooi zicht op deze maare. Het pad gaat steil omhoog. Au, de kuiten voelen de bergen van Oostenrijk nog steeds. Boven op een grote pukkel (561 meter hoog)  kunnen we de maare van bovenuit goed bekijken.  Een klein stukje verder hebben we een doorkijk naar de tweede maare: Gemündener Maar. We vervolgen het pad verder en lopen om de Wienfelder Maar heen. Even een weg oversteken en we hebben ook nog zicht op de derde maare: Schalkenmehrener Maar. Helaas hebben we geen luchtballon of zo om alles vanuit de lucht te bekijken. Maar we kunnen ons heel goed voorstellen dat vanuit de lucht deze blauwe ogen goed opvallen.

Gemündener Maar

Na deze eerste kennismaking met de Vulkan Eifel gaan we terug naar het huisje. Later deze week zullen we onze vulkanische speurtocht verder vervolgen.

Eifel, wel even wennen.

Na een week hooggebergte hebben we nog een week dichter en lager bij huis te goed. We begeven ons naar Gerolstein, een klein plaatsje in het midden van de Duitse Eifel. Dit gebied is vooral bekend vanwege zijn natuur ontstaan door vulkaanuitbarstingen. Maar voordat we in het huisje zijn moeten we nog wel een stukje rijden. We zitten immers nog hoog in de Oostenrijkse Alpen.

Na een laatste ontbijt in het hotel kunnen we om 8 uur weg. De route tot de grens verloopt soepel. Er is al veel verkeer op de weg. We komen zelf al Nederlanders tegen die de andere kant (waarschijnlijk richting Italië) gaan.  De grens wordt snel gepasseerd maar daarna is het gedaan met opschieten. Niet dat we lang stilstaan, maar er zijn stukken autobaan die aangelegd zijn om hard over heen te rijden maar voorop rijdt iemand die dat niet wil. Gevolg is kilometers langzaam en af en toe stilstaand verkeer. Dan zijn kunnen we weer goed doorrijden maar een aantal kilometers verder wordt er weer aan de weg gewerkt, moet je weer 80 km/uur rijden. Bij Karlsruhe zijn we 5 uur verder en zijn  we nog 300 kilometer (van de 674) van het huisje vandaan.

Bij Mainz gaan we naar de rechter Rijnoever richting Koblenz. Dit is duidelijk een route die minder vakantiegangers trekt want hier kunnen we wel lekker doorrijden. 8 uur na vertrek verlaten we de autobaan bij Daun en moeten nog 25 kilometer binnendoor naar het huisje. Het huisje wat we hebben gehuurd is op een vakantiepark en daar moeten we natuurlijk alles weer zelf gaan doen: koffie zetten, ontbijt maken, koken. En dan heb je wel boodschappen nodig. Zodra we in Daun een supermarkt (de ook in Nederland bekende Aldi) tegenkwamen zijn we daar dan ook maar meteen gestopt om voor de komende dagen eten en drinken in te slaan.

Om half 6 rijden we totaal versleten naar een lange dag in de auto, het vakantiepark op. We hebben onze late komst al telefonisch gemeld. Maar dat was geen probleem, de mensen van de receptie zijn ook van de bediening dus die waren er nog wel. We krijgen de sleutels en kunnen op zoek naar het huisje.

Het huisje staat op een park met allemaal bebossing. Alle bungalows zijn particulier bezit en worden verhuurd. Vergelijk de inrichting van de huisjes maar met Center Park alleen hoe die er in de jaren 70 uitzagen. Netjes en schoon, nou ja bijna schoon: onze professional ziet natuurlijk allerlei spinnenwebben en vuil liggen. Maar dat wordt meteen even weggewerkt. Alleen de inrichting is een beetje gedateerd. Na een week luxe in een hotel is het wel even omschakelen maar we zullen ons hier de komende week best wel vermaken. De jongens hebben allebei een eigen kamer dus er kan ook nog uitgeslapen worden.

In koken hebben we naar de lange dag reizen geen zin meer, het resturant van het park biedt uitkomst. Het restuarant is meer een kantine maar het eten is goed en betaalbaar. De zon trakteert ons nog even op een mooie zonsondegang, we leggen nog een kaartje en gaan daarna vermoeid naar bed. Morgen gaan we wel eens in de omgeving rondkijken.