Silves, Xelb of Shilb

Twaalf eeuw geleden was het stadje Silves (in de geschiedenisboeken ook bekend als Xelb of Shilb) al een welvarend stad. De Moren, die via de Straat van Gibraltar het Iberisch schiereiland veroverde, brachten handel en economische groei. In de 11^de en 12^de eeuw was Silves een zelfstandige Taifa (soort mini landje). Hierna kwamen de Almohaden, ook weer Arabieren die behalve het gehele zuiden van Portugal en Spanje ook een groot deel van het noorden van Afrika in handen hadden, aan de leiding. Met behulp van de kruisvaarders probeerde koning Sancho I van Portugal de streek terug te krijgen. Hetgeen slechts kort duurde, de Almohaden waren weer snel heer en meester over de stad en de streek. Tijdens de Arabische heerschappij bloeide de stad weer op, het kreeg zelfs de bijnaam Bagdad van het Westen. In 1242 werden de laatste Arabieren verjaagd. Vanaf dat moment zijn de Portugezen zelf de baas.

In het stadje zijn nog een aantal restanten terug te vinden van deze bewogen periode. Over de rivier Rio Arade ligt een oude Romeinse brug. In de binnenstad staat een kathedraal uit de dertiende eeuw en hoog boven de stad staat een kasteel uit de Moorse periode. Om bij het kasteel te komen moeten we de heuvel op. We lopen door slingerende straatjes. Dat de economie van Portugal niet al te soepel draait is te zien aan de vele bouwplaatsen waar niets gebeurd. Bouwkranen zijn in bezit genoemn door ooievaars. Het onderhoud van de huisjes is beroerd. Verfloosheid en verpaupering is hier tot kunst verheven. Midden tussen deze somberheid staat op het plein bij het stadhuis wel een modern informatie bord waar het gebruik van de gratis WIFI verbinding wordt aangeprezen. Natuurlijk moet dat door de smartphone gebruikers, en die hebben we heel veel in onze groep, even getest worden. Of het nuttig is? Geen idee, maar het is gratis.

Aan de voet van de kasteelmuur staat de kathedraal van Silves. Het gebouw is gebouwd in de dertiende eeuw. Zowel binnen als buiten is weinig versiering en opsmuk aanwezig. Ondanks de wit geverfde buitenmuren ademt het gebouw verval en somberheid uit. Binnen is het niet veel anders. Oude kapelletjes zijn aan de zijkanten van de kerk aangebracht. Fresco’s zijn ver vergaan en met moeite zijn de verschillende beeltenissen nog zichtbaar. Toch heeft al deze somberheid ook wel een zekere schoonheid. Niet te vergelijken met kerken die we in Londen, Parijs of Praag zagen, maar toch. Het gebouw heeft wel iets. Ook in Portugal lopen cultuurbarbaren rond die het nodig vinden om kerken te versieren met “mooie” beelden. Links naast het hoofdaltaar is een beeltenis neergezet van Jezus. Geheel in zwart fluweel gehuld torst hij een kruis. Op zich niets mis mee, maar het is gewoon ontzettend lelijk. En veel te nieuw om in deze kerk te staan. Helaas totaal misplaatst.

Buiten de kathedraal lopen we door een toegangspoort naar het kasteel. We betalen €2,50 per persoon om binnen te kunnen kijken. Al in de 8^ste eeuw is er begonnen met de bouw van dit grote kasteel, de dikke buitenmuren met uitkijktorens zijn in de 12^de eeuw gebouwd. Het kasteel maakte in die tijd deel uit van de verdedigingsmuur van de stad. Op een paar plaatsen in Silves zijn nog delen van de oude stadsmuur terug te vinden. In het kasteel kun je over de buitenste muren heen lopen. Vandaar uit heb je een mooi overzicht over het stadje en de directe omgeving. Op de grote binnenplaats zijn de restanten van wat ooit bebouwing is geweest, zichtbaar. Ook beschikt het kasteel nog over een wateropslag. Een grote kelder waarin water bewaard werd. Als je nu binnen kijkt is het ook nu heerlijk koel.

Nadat we het kasteel verder voor gezien houden dalen we de heuvel weer af richting de rivier. We lopen nog een keer door het straatje met het restaurant waar de band nog steeds enthousiast de zelfde liedjes staat te spelen. Nog even een heerlijk Italiaans ijsje en dan de bus in terug naar de villa’s. Het was oorspronkelijk de bedoeling om nog naar Portimao te gaan maar door de lange lunch hebben we daar nu te weinig tijd voor. We kunnen nu nog even lekker in het zwembad dobberen.

In de groep die naar Silves is geweest zijn Annemiek en ik de enige van het witte huis, de rest gaat terug naar zijn eigen rode huis. We zijn dus even helemaal samen in dit paradijs in Portugal. Heerlijk even in het (wel een beetje koude) water van het zwembad gelegen. Daarna op een ligbed in de zon. Op dit punt ben ik opeens een uur verder, blijkbaar genietend van de warmte even in slaap gevallen.

Langzaam druppelen de groepsgenoten binnen. Glazen worden volgeschonken en de belevenissen van de dag worden uitgewisseld. We gaan ons opmaken voor het avondeten.