Wende

We zijn in ons geschiedenisboek inmiddels aanbeland in 1991. Hebben we in Nederland wel eens een politieke aardverschuiving als de sociaal-democraten winnen of verliezen van de liberalen, een verandering zoals in dat jaar plaats vond in Duitsland zie je in Europese landen zelden. Een verdeeld land wordt, zonder een oorlog of veel geweld, opeens een verenigd land. Door de val van de muur in '89 wordt alles weer anders. Je kunt zeggen van de Duitsers wat je wilt maar flexibel en open voor veranderingen zijn ze zeker.

Oud (Haus Huth) en nieuw op Potzdamer Platz

De Wende luidt een nieuw tijdperk in voor Berlijn. De muur wordt, op wat stukken na, neergehaald en Oost en West vloeien samen. Dat het niet altijd even soepel verliep is niet zo vreemd. Met deze veranderingen begint ook het grote verbouwen. En daar zijn ze nu nog steeds mee bezig.

Berlijn is weer de hoofdstad van het verenigd Duitsland, waarmee het ook het politieke en economische hart van het land wordt. Hetgeen gepaard gaat met bouwen. Kantoren van multinationals, regeringsgebouwen en ruimte voor bedrijven die er toen doen of denken dat ze dat doen. En dit alles gaat gepaard met glas, veel glas. Een concentratie van glas vinden we rond de Potzdamer Platz. En ik hou er wel van.

De stad bruist van het leven zonder dat het hierdoor verdrinkt. Overal zijn mensen maar zelden is het druk. Soms is het gewoon rustig en zelfs stil. En dat vinden wij wel prettig. Op ons gemak kuieren we door dit deel van de geschiedenis, waarbij onvermijdelijk de laatste pagina in zicht komt, het nu. En dat bepaalt dat we aan het einde van onze reis zijn. Het was een enerverende, interessante, leerzame maar vooral, leuke wandeling. Ik hoop dat ik met deze blogserie jullie een beetje van ons gevoel van Berlijn heb mee kunnen geven. Als jullie met de helft van het plezier waarmee ik de blog maak, de blog hebben gelezen dan ben ik al blij. En wie weet tot een volgende blog.

Tot slot nog wat laatste afsluitende foto's.

Lichtshow met als onderwerp de val van de muur