Ondanks de regen toch een leuke dag

Het programma voor vandaag wordt in de ochtend vooral bepaald door het weer. Als de regen met bakken naar beneden komt trek je niet snel de wandelschoenen aan om een berg te gaan beklimmen. En aangezien vanmorgen de regen met bakken uit de hemel kwam hebben we de wandelschoenen maar even uit gelaten. Gelukkig hebben we ook een “slecht-weer” optie.

Na een voedzaam ontbijt nemen we de auto naar Fliess, Net buiten dit dorp ligt, boven op een berg (1510 meter), het Naturparkhaus Kaunergrat. In dit museum is te zien wat allemaal in de natuur in dit stukje Oostenrijk gebeurd. Leuk opgezet, maar niet al te groot. We hebben het dan ook redelijk snel weer gezien. Toen we weer buiten stonden was het echter wel droog. Met laaghangende bewolking en plukken wolken tegen de bergen geeft dat wel een uitzicht. Zonnig weer is mooi voor vergezichten maar dit weer heeft toch zeker ook zijn schoonheid. Zeker als je zelf daarbij niet nat wordt.

Na het museuambezoek gaan we op de sentimentele toer. Annemiek is in haar jeugd twee keer op vakantie geweest in Landeck. Zij logeerde toen in 'Gasthof Stubenbock' in Landeck. Omdat Landeck dicht bij is gaan we daar even een kijkje nemen. Het Gasthof bestaat nog steeds en met de navigatie (we hadden het adres al eerder op internet opgezocht) kunnen we het makkelijk vinden. Annemiek heeft wel een paar 'O ja'-momenten maar de omgeving van het huis is in ruim 30 jaar toch wel veranderd. Het is vandaag een christelijke feestdag, geen idee welke, waardoor alle winkels gesloten zijn. Vanuit Landeck, waar dus niets veel te beleven is, rijden we terug naar het hotel.

Omdat het weer veel beter is geworden dan vanmorgen kunnen we nu wel de wandelschoenen aan doen.  Op de gekochte wandelkaart hebben we een korte route gevonden. Eerst gaan we door het dal naar Feichten. Dit dorp kunnen we vanuit het hotel al zien liggen dus dat is nog geen probleem. Vanuit dit dorp gaan we direct behoorlijk steil omhoog. Dat doet wel een beetje pijn aan de kuiten, maar naar mate we meer lopen krijgen we het ritme wel te pakken. De zon wisselt stuivertje met regen maar de temperatuur is helemaal niet verkeerd. Tussen de bomen door hebben we prachtige doorkijkjes in het dal. We zien zelfs de stuwdam met daar achter de gletsjer. De weg blijft omhoog gaan, Olaf is niet echt blij met deze situatie maar veel keuze heeft hij niet. Van 1200 meter komen we op 1440 meter hoogte in het gehucht (het is echt niet meer dan twee gebouwen) Ögg. Hier staat een 9 meter hoog kruisbeeld die het dal moet beschermen. Het pad wat nog breed genoeg was voor een auto wordt nu een smal pad waar je elkaar amper kunt passeren. Nu hoeft dat ook niet want veel mensen komen we hier niet tegen. De pad blijft, tegen alle verwachtingen en de hoop van Olaf in, omhoog gaan.

Naar weer een kwartier de kuiten te hebben getraind komen we op een splitsing waar we alleen maar naar bendenen kunnen. Het pad naar een verder op gelegen waterval is afgezet. Geen idee waarom maar we houden ons maar aaan het opgegeven verbod. Het pad naar beneden loopt door een bos en geeft af en toe een goede doorkijk naar de waterval.  We dallen snel en komen  in de bewoonde wereld terug. Vanuit dit punt kijken we neer op het hotel. We lopen door Grasse en zijn naar anderhalf uur terug in het hotel. Een koud biertje staat al op ons te wachten.

Ondanks de natte start is het vandaag toch weer een mooie dag geweest waarbij we veel hebben gezien. We sluiten de dag af met een 'Tiroler Bauernbuffet' en leggen in de avond nog een kaartje. Morgen weer een dag waarvoor de weersverwachting prima zijn.

Kaunertal Gletscherstrasse

In 26 kilometer van ruim 1200 meter hoogte naar 2750 meter, 29 haarspeldbochten en tot slot met een kabelbaan naar 3120 meter hoogte. We gaan met de auto naar het einde van het Kaunertal. Op ongeveer 500 meter van het hotel vandaan begint de Kaunertal Gletscherstrasse. Om naar boven te mogen moet je tol betalen. Omdat de weg onderdeel is van het Gletscherpark Kaunertal kopen we een pas waarmee we gratis in alle kabelbanen in de omgeving kunnen. De investering van € 51,= per persoon wordt de komende week makkelijk terug verdiend.

Stuwdam

Gepatschstausee

Het eerste deel van de rit  gaat nog redelijk vlak. Het dal is ongeveer een kilometer breed met aan beide kanten bergen van 2000 meter of meer. Alles is door de overvloedige regen mooi groen. Opeens zien we door het groen van de bomen een grote stenen wal, dwars door het dal. Het is de dam van de “Gepatschstausee”, een groot stuwmeer dat de hele breedte van het dal vult. Via een smalle weg (passeren via inhammen) op de linker oever gaan we verder. Na het stuwmeer begint de weg al behoorlijk te stijgen. Het is even zoeken naar de juiste versnelling. In ons platte Nederland is de hoogste berg die ik ooit in een auto opgereden ben de Brienenoordbrug bij Rotterdam. Gelukkig is het nog niet druk op de weg dus af en toe een misser in het schakelen valt alleen ons in de auto op.

De eerste haarspeldbocht wordt genomen, er volgen er nog 28. Het landschap veranderd naar iedere bocht. Vanuit het dal komen we in een bebost gedeelte. Weer een paar bochten verder verdwijnen de bomen en is het uitzicht spectaculair. We zijn de gletsjer aan het einde van het dal omringd door ruig gebergte. Hier en daar staan of liggen koeien rustig in de zon. Het weer is ons op deze tocht heel erg goed gezind. De dag begint volop met zon, later komen er wolkenvelden. We klimmen door en komen uiteindelijk op het eindpunt van de straat terecht.

Op dit eindpunt is een groot restaurant en we gaan met de Karlesjochbahn (een cabinebaan) verder. In 6 minuten stijgen we 500 meter naar 3120 meter hoogte. Van het uitzicht wat we daar hebben worden we allemaal even stil. Boven op deze bergkam loopt de grens tussen Oostenrijk en Italië. We kunnen dus met een been in Oostenrijk staan terwijl het andere been in Italië staat. In de verte zien we ook een aantal bergen van Zwitserland. We hebben hier dus een Drielanden-blik. Je kunt hier foto's blijven nemen!

In de gletsjer

Terug bij het restaurant nemen we een kopje koffie en zitten in de zon van het uitzicht te genieten. Vanaf de parkeerplaats kunnen we ook naar een leuke 'attractie': een wandeling door de gletsjer. Via een pad over de gletsjer kunnen we door een uitgehakte gang door de gletsjer lopen. Leuk om te doen, alleen de druppels smeltwater in je nek zijn wel erg koud.  

Op de terugweg stoppen we op verschillende punten om te kijken naar de bergen. En om natuurlijk foto's te maken. Veel foto's! Vol van alles wat we gezien hebben komen we terug in het hotel en genieten (het is nog zonnig, pas tijdens het avondeten begint het te regenen) in de tuin van een biertje. Dit was, al beginnen we pas,  zeker een van de hoogtepunten van deze vakantie. Gelukkig hebben we de foto's nog. O ja, voor de sportievelingen onder de lezers: we zijn verschillende wielrenners op weg naar boven tegen gekomen.

Kers op de taart

Met veel plezier ga ik iedere dag (nou ja, er zijn ook wel eens wat mindere dagen hoor) van Zwolle-Zuid naar Berkum. Ik heb immers een afspraak met mijn werkgever TSD om in ruil voor salaris te komen werken. Klanten helpen met onze mooie software, nadenken hoe we alles beter kunnen maken en beschrijven hoe de klanten met de software moeten werken. Met enige regelmaat wordt ik door klanten uitgenodigd om gezellig bij hun langst te komen en hun meer te vertellen hoe ze nog beter met de software kunnen werken. Het een iets leuker dan het ander maar genoeg afwisseling om deze baan leuk te vinden.

Heel af en toe doen zich gelegenheden voor waarbij mijn baan nog leuker wordt. De kers op de taart, het zout in de pap, het toefje slagroom op het dessert. Klanten bezoek is leuk maar als de klant dan in het buitenland zit wordt het nog leuker. Een stand op een beurs bemannen en hierdoor veel klanten ontmoeten is leuk. Is de beurs in het buitenland dan wordt het nog leuker. En afgelopen week deed de gelegenheid zich voor om in de TSD stand op een beurs in Engeland te staan. Ik noem dit een dikke kers!

Euro-tunnel

Leuk maar ook wel enigszins vermoeiend. De Four Oaks Trade Exhibition in Lower Withington (25 kilometer onder Manchester) wordt van dinsdag tot en met woensdag gehouden. Normaal heeft TSD daar een stand die bemand wordt door onze twee verkopers. Maar omdat een van de verkopers net vader is geworden kreeg ik de gelegenheid om mee te gaan. We hebben daar een bescheiden (ongeveer 15 m2) stand maar er moet wel wat ingezet worden. Een wand, tafel en banner. En deze spullen moeten wel in Engeland komen en opgezet. Daarom vertrekken we op maandag met een volgeladen auto richting de beurs. Om kwart over vier (’s morgens) komt mijn collega Gert me ophalen en gaan we richting Calais. Na 4 uur rijden komen we bij de Euro-Tunnel en nemen we de autotrein naar de overkant. De trein brengt ons in 25 minuten naar de andere kant van het kanaal naar Folkestone.

Opbouw van de beurs

Omdat we ruim op tijd, en ook nog een uur in de tijd inlopen, hebben we voldoende tijd om eerst nog een klant in de tuin van Engeland, Kent te bezoeken. We praten even bij met de klant, doen nog wat onderhoud in WinTree® voor hem en rijden dan verder op weg naar de beurs. We nemen de rondweg onder London door en gaan schuin naar boven richting Birmingham. Mooie brede weggen waarbij vooral de inhalende vrachtwagens en wegwerkzaamheden de boel behoorlijk ophouden. Vanuit Birmingham richting Manchester. Net voor Manchester gaan we het platte land op. Smallere weggen. Ze zeggen dat in deze streek mooie, grote huizen staan. We zien er de komende dagen echter niets van. De Engelsen zijn dol op heggen. En dan het liefst 2 meter hoog zodat je van al dit moois niets ziet.  Bij het beurs terrein aangekomen is het een drukte van belang van allemaal standhouders die de stand komen opbouwen. Wij kunnen toch redelijk vlot het terrein op en in een half uur hebben we de stand opgezet.  Vlak bij de beurs zit ook nog een van de grotere Engelse klanten die we met een onverwachts bezoek verblijden, ja de klant was echt blij verrast ons te zien. Na 2 uur praten over allerlei zaken gaan we naar ons hotel. Het is half 8 Engelse tijd, we hebben onze uren wel gemaakt. Even eten en dan lekker naar bed.

De TSD stand

De Four Oaks Trade Exhibition wordt gehouden op het terrein van een kwekerij met Cash & Carry, dit bedrijf gebruikt ook onze software. In en om kassen zijn de stands opgebouwd en komt publiek uit het hele land naar deze belangrijke boomkwekerijbeurs. Naast mensen uit het vak komen er ook heel veel liefhebbers. Hierdoor is het voor ons als software bedrijf misschien niet direct een goede verkoopbeurs maar het is voor ons wel een beurs waar we bijna ons hele Engelse klantenbestand in twee dagen tijd kunnen spreken. Even bijpraten, ideeën wisselen of gewoon je gezicht even laten zien. Daarnaast staan op de beurs ook een aantal Nederlandse klanten van ons en wordt de beurs ook door Nederlandse exporteurs bezocht. Kortom, voldoende mogelijkheid om bij heel veel mensen TSD en WinTree® onder de aandacht te brengen. Naast bekende bedrijven komen we ook wel in gesprek met onbekende bedrijven.

Op de eerste beursdag werden we aangesproken door iemand van een Cash & Carry die op zoek is naar software. Omdat het bedrijf op slechts 10 kilometer van de beurs gevestigd is, maken we een afspraak om aan het einde van de dag op het bedrijf verder te praten. We gaan daar een offerte uitbrengen. Ook kwam een mevrouw naar ons toe die nu met Excel werkt. Ze was gestuurd door een Engelse klant van ons bij haar uit het dorp. Ook dit is een interessant gesprek wat in november (einde van haar handelsseizoen) zeker een vervolg krijgt. De tweede beursdag levert niet direct twee mogelijke nieuwe klanten op, maar geeft voldoende klantcontacten op om hier en daar tocht verder te praten. Wat dat betreft is het een succesvolle beurs geweest.

Aan het einde van de tweede dag breken we om half 5 de beursstand af en zitten om kwart voor vijf in de auto om van de parkeerplaats te vertrekken. Hier is wat filevorming maar we kunnen toch redelijk vlot onze terugreis beginnen. Om niet gestrest een boot terug te moeten halen hebben we een hotel bij Folkestone geregeld (laten doen door een van mijn collega’s). We kunnen dan op donderdagochtend de trein terug naar het vaste land nemen en doorrijden naar huis. Van Manchester terug naar Folkestone is toch ook nog een reis van 5 uur, waarbij we onderweg wel een hapje hebben gegeten. Om 10 uur ’s avonds komen we in het hotel aan en om 6 uur zitten we al weer aan het ontbijt om de trein van kwart over zeven te nemen.  Win je op de heenreis een uur, dit uur verlies je op de terugreis.  Om half twee (Nederlandse tijd) rijden we het woonerf bij mij thuis op.

Het waren vier intensieve maar zeker ook leuke dagen. Eindconclusie van deze ‘Kers’ is dat het zakelijk nuttig was, wie weet worden de twee leads nog wel orders. Daarnaast hebben we heel veel Engelse mensen gezien. Generaliserend stellen we dat Engelse vrouwen lelijk zijn en de mannen haar hebben op plaatsen waar het niet hoort te zitten. En bejaarden (ook die hebben we heel veel langst de stand zien schuifelen) kunnen zich echt niet kleden. Jammer maar het is niet anders. Al deze mensen maken de beurs wel de beurs zoals die is: gemoedelijk, gezellig en relaxed.

Echt Engels weer

Begin oktober staat er een nieuwe kers op het programma, de Groot Groen-beurs in Zundert. Ook altijd leuk om in het Brabantse land te komen.

Waar zijn we terecht gekomen?

Hotel Tia Monte (achterkant)

Via Pharos Reizen, van de ANWB, hebben we voor een week een kamer geboekt in het familiehotel Tia Monte. Behalve de kamer hebben we ook het arrangement “More Inclusive” geboekt. Dit houdt in dat we behalve een bed en douche hebben ook voorzien worden van eten en drinken. ‘s Ochtends  een ontbijtbuffet en tussen de middag (als we aanwezig zijn) een soep buffet. Om vier uur kunnen we koekhappen en om 6 uur wordt  een drie-gangen keuze menu geserveerd (hierover later meer). Gedurende de hele dag (van 9 uur tot 21 uur) kun je naar behoefte koffie, thee, fris, bier en huiswijn pakken.

Uitzicht vanuit de kamer

Het hotel is een typisch Oostenrijks hotel. Vier verdiepingen hoog, houten balken met bloembakken vol Geraniums. Ook de inrichting is wat iedereen wel van een hotel in de Alpen verwacht. Zelfs de dames achter de receptie, waarbij het Yoeri wel opgevallen was dat de jongste dame er wel erg leuk uit zag, hebben zich bij aankomst, traditioneel gekleed. Onze kamer is op de eerst verdieping aan de voorkant. Helaas kijken we hierdoor niet naar het einde van het dal waar de hoogste bergen met de gletsjer zijn. Een lekker hard tweepersoons bed voor ons en voor Olaf en Yoeri een goed stevig stapelbed. Een klein balkonnetje en een douche met wc. Prima, we kunnen slapen en voor de rest zullen we er niet veel zijn.

Koekhappen

Achter het hotel, met uitzicht op de gletsjer, ligt een grasweide waar banken staan. Het weer is op zaterdag nog heerlijk dus iedereen (het hotel lijkt vol met vooral Duitsers en Nederlanders) zit te genieten van het uitzicht. Terwijl de vele kinderen zich kunnen vermaken op een schommel en wip.

Om 18 uur gaat een onhoorbare gong want iedereen begeeft zich naar de eetzaal. Hier krijgt iedereen een eigen tafel toegewezen waar je de rest van je verblijf het ontbijt en het avondeten gebruikt. We krijgen nummer 25 toegewezen. Als eerste kunnen we zelf soep pakken (heerlijke cremé soep) en kunnen we een bakje met salade samenstellen vanuit een salade buffet. Alles lekker vers. Omdat het onze eerste dag is heeft de kok een welkoms-menu voor ons samengesteld bestaande uit vlees in stroganof saus met rijst en een garnering van groente. Op verzoek krijgt Yoeri een vegetarische pasta schotel voorgezet. Alles is prima te eten. Het loopt allemaal vlot door en het dessert (een wat onduidelijke chocolade mouse waarbij de chocolade wel in de buurt is geweest) wordt ook snel opgediend. Niet zo snel dat je niet rustig kunt eten maar wel weer vlot genoeg om ook weer niet eindeloos te hoeven wachten. Het is natuurlijk geen “Haute cuisine” maar dat hadden we ook niet verwacht. Gewoon lekker eten, dat is ook meer dan genoeg. We sluiten af met een kopje koffie.

Uitzicht op de gletsjer

Iedere morgen bij het ontbijt ligt de ”Morgenpost” op tafel. Een A4-papier met het weer voor de komende dag en het keuzemenu voor de avond. Als je dan rustig zit te ontbijten, waarbij we volop keuze hebben door middel van een ontbijt-buffet, komt iemand van de bediening langst om de keuze voor de avond op te nemen. Soep en een salade-buffet kan door iedereen vrij gebruikt worden. Geen borden vol stouwen aan een buffet maar mooi opgemaakt op een bord. Niet overdadig veel maar gewoon genoeg. Hier geen Turkse “All Inclusive”- toestanden waarbij iedereen zijn bord vol laadt en dan de helft laat staan. Gelukkig niet. Lekker eten in een gemoedelijke sfeer.