Cultureel erfgoed

Een rots in een baai. Omgeven door Atlantisch oceaanwater. Kaal met hier en daar wat begroeiing. Eb en vloed komen en gaan. Vogels kunnen even uitrusten en zich te goed doen aan het talrijke voedsel op het wad rond de rots. Die rust wordt echter verstoort door een droom van de Bisschop van Avranches. Deze Heilige Aubert sticht voor het jaar duizend een Preromaanse kerk op de rots. Waarom is niet duidelijk maar het is met de rust op de rots gedaan. De rots wordt een bedevaartsoord. Vanaf de 10^de eeuw wordt de rots helemaal volgebouwd. Eerst een Romaanse Abdijkerk, in de loop der eeuwen komt er steeds meer bebouwing bij.

Kaarsje voor Pa

Dit alles maakt deze rots tot een van de culturele top attracties van Frankrijk, bekend onder de naam Le Mont Saint Michel. Ook wij verplaatsen ons (vanuit de camping slechts 40 kilometer zuidwaarts) naar deze rots. En dat het een topattractie is is bij aankomst goed te merken. Niet in negatieve zin overigens. Hier wordt het niet met de Franse slag geregeld. We worden soepele een ruime parkeerplaats opgeleid. Vanaf hier lopen we richting het begin van de 1,8 kilometer lange dam die de rots met het vaste land verbind. Je kunt lopen maar we kiezen de gratis shuttlebus. Die zet ons onderaan de poort af. 

Vandaar lopen we met de stroom toeristen, er zijn ook een paar bus ladingen Japanners uitgeladen, de toegangspoort in. We komen in de oude winkelstraat waar het nu volledig om de inhoud van de portemonnee van de toerist gaat.

Vanuit deze hoofdstraat verspreiden de bezoekers zich snel over het eiland wat niet meer dan 1 kilometer in omtrek en 80 meter hoog is. Trappen, schuin oplopende straten en nog meer trappen brengen ons bij de ingang van de abdijkerk. Het is zondag en er wordt nog een heilige mis gehouden. Het complex van de kerk en de bijbehorende gebouwen is echter zo groot dat er nog voldoende te zien blijft. Trappen omhoog, trappen omlaag en achter iedere deur weer een volgende grote zaal. Wat hier overal opvalt is de eenvoud van alle ruimte. Geen opsmuk, geen bling-bling, maar mooi om te zien. Knap hoe men er in geslaagd is om tijdens 7 eeuwen bouwen het toch voor elkaar te krijgen alles op elkaar aan te laten sluiten. Na het bezoek aan de abdijkerk gaan we weer naar beneden. Hier komen we weer langst de portemonnee-plunderaars. Souvenirs in al soorten en maten. Ik weet de schade voor ons beperkt te houden. De shuttlebus brengt ons weer bij de parkeerplaats.

Van kale rots tot cultureel erfgoed, een bezoek meer dan waard!