Blauw bloed - deel 2

In mijn vorige blog heb ik verteld wat ik allemaal doe om inzicht te krijgen in mijn voorouders. Daarin gaf ik aan dat er mogelijk, zij het sterk verdund, blauw bloed door onze aderen stroomt. Nu werd ik meteen subtiel door mijn zussen er op gewezen dat blauw bloed verschillende oorzaken ka hebben: zuurstofgebrek, drank, kou of een ziekelijk witte huid door gebrek aan buitenlucht. Allemaal waar alleen heb ik het in dit verhaal over ander blauw bloed, adellijk blauw bloed. Ja, wij zijn waarschijnlijk (*) van adellijke afkomst. Kijk dat is een interessante stelling. En die komt niet zomaar uit de lucht vallen. Laat ik die eens voor jullie enigszins onderbouwen.

Daarvoor is een korte basis cursus genealogie wel noodzakelijk. Anders ben ik jullie over drie generaties mogelijk al kwijt. In mijn zoektocht naar onze voorvaderen neem ik mijn oudste zoon Yoeri even als begin persoon. Hij wordt de proband genoemd. Hij heeft een vader (dat ben ik) en een moeder. Wij zijn de tweede generatie. Wij hebben ook weer ouders, de derde generatie. In iedere generatie wordt het aantal ouders dus verdubbeld. De vierde generatie bestaat dus uit 8 personen, de vijfde uit 16 en de zesde generatie uit 32 voorouders. In de genealogie gaan we niet uit van ‘kunstmatige inseminatie’, er is altijd een vader en een moeder. Al kan een van de twee onbekend zijn. Als we nu al deze voorouders presenteren op papier, het internet of wat voor manier dan ook dan noemen we dit een kwartierstaat. Een andere manier van publiceren is het gebruik van een parenteel. Hierbij kijk je niet terug in het verleden maar neem je een persoon en daaraan ‘hang’ je alle afstammelingen. De parenteel van mijn vader heeft daarbij 7 kinderen, 16 kleinkinderen en 1 (nog wel) achterkleinkind.

Ik gebruik altijd een kwartierstaat om mijn bevindingen te publiceren, dus laten we daar nu maar mee verder gaan. In eerste instantie heb ik mijn speurtocht gericht op de Rommens en van Gils-lijn (moeder’s kant). Ik heb daarom alle generaties nog lang niet compleet in beeld, ik ben pas drie jaar bezig. De stamboom bestaat op dit moment uit 1380 personen. Wat dat betreft ben ik een groentje in stamboomland, zowel qua leeftijd als qua ervaring. En als ik eenmaal mijn website met de kwartierstaat klaar heb dan meld ik dat wel, dan kunnen jullie al de families op een rijtje zien. Ben nu druk om de site te herbouwen.

In de Rommens-lijn ben ik inmiddels in begin 1600 aangekomen, de twaalfde generatie (ik hou Yoeri nog steeds als eerste generatie aan). In de van Gils-lijn heb ik twee generaties meer en dan zitten we eind 1500. In deze generatie heb ik ook familie van mijn schoonmoeder zitten. Maar in deze lijn is nog geen adellijk bloed bekend. Zo ver ik heb kunnen achterhalen zijn het allemaal hardwerkende mensen die (de ene generatie iets meer als de andere) het behoorlijk zwaar hadden. Er is veel babysterfte en ook stierven er veel kinderen al op jonge leeftijd. Voor de adel moeten we terug naar de achtste generatie (1736). Daar trouwt Marijnis Rommens met Elisabeth Verhulst. Als we de lijn van Elisabeth nu rechtsaf (in mijn software staat de vader altijd links) volgen en na een paar generaties nogmaals rechtsaf slaan komen we in 1260 aan. Dan wordt Raso II van Gaveren geboren. Op zich niets bijzonders alleen wordt hij eind 1290 Heer van Liedekerke en Breda. Tádá!! Als dat geen adel is. Dit is de tweeëntwintigste generatie. Het blauwe bloed. Ik heb ook al zijn voorouders in beeld. Dit gaat terug tot Heinrich II van Schoten Breda, geboren in 1132 in Breda, de zesentwintigste generatie.

Maar omdat bij Raso II waarschijnlijk de eerste verdunning van het bloed heeft plaatsgevonden met zijn huwelijk met Aleida van Boulaer ga ik maar even uit van deze generatie. Deze generatie bestaat dus (even rekenen) uit 2.097.152 voorouders. Nu wordt het lastiger, ik ben nooit een held in rekenen geweest, maar volgens mij is Yoeri 0,00004 % van deze groep. 5 liter bloed, waarvan dus 0.00004% blauw. Dat dan 0.0002 centiliter. Is niet veel maar toch. En het leuke is dat ik als tweede generatie twee keer zoveel heb.  Vanavond toch maar uitkijken met scheren, voor je weet ben ik precies dat beetje blauw bloed kwijt. En voor de mensen die nu bang zijn dat ik het hoog in mijn bol krijg, geen paniek. Jullie mogen mij met Hooggeboren Heer aanspreken maar Frank mag ook gewoon.

(*) De gegevens over de afkomst vanaf Elisabeth Verhulst heb ik gekregen van de heer Ger Klein uit Arkel. Hij heeft veel werk gestoken in het in kaart brengen van het gehele archief van Etten. Uit deze archieven zou de link met Raso naar voren komen. Al heeft hij wel een voorbehoud gemaakt bij de achttiende, negentiende en twintigste generatie.

Stroomt er blauw bloed door mijn aderen?

Dit keer geen blog over hoge bergen en diepe dalen. Ook niet over verbouwingen of leuke tripjes voor mijn werk. Dit keer wil ik wat vertellen over een andere grote hobby van mij: genealogie of wel stamboomonderzoek.

In 2008, tijdens de 80^ste verjaardag van mijn moeder, kreeg ik van een oom de vraag of ik gegevens van mijn broer en zussen wilde verzamelen. Het ging daarbij om geboorte datums, trouwdatums, geboorte datums van hun kinderen enzovoort. Deze oom (zwager van mijn vader) was bezig met een stamboom en daar maakt onze familie ook deel vanuit. Ik heb deze taak enthousiast op me genomen, niet beseffend dat dit een langlopend project ging worden. Op school was geschiedenis altijd al een favoriet vak (heb op de MAVO ooit nog een 10 voor op mijn rapport gehad) en het verzamelen van de gegevens was leuk om te doen. En ik raakte hierdoor verder geïnteresseerd in wie dan mijn voorouders waren. Wat navraag in de familie leverde al snel meer gegevens op van de Rommens en de van Gils voorouders.

Trouwakte van de opa van mijn vader

En daarna wordt internet een geweldige bron van informatie. Overheidsarchieven zijn veelal via internet in te zien. Vooral in de streek waar de Rommens en van Gils gewoond hebben (Breda en directe omgeving) zijn de archieven geweldig gedigitaliseerd. Daarnaast zijn er veel genealogen die hun stambomen op het internet publiceren zodat je ook hier veel gegevens uit kunt verzamelen. Je vindt dan niet altijd direct de juiste personen maar via-via kom je toch achter veel gegevens. In het begin gaat het ontzettend hard en heb je zo 3, 4 voorouders op een avond gevonden. Maar hoe verder je teruggaat in de tijd, hoe moeilijker het wordt om een nieuwe voorouder te vinden. Maar des te groter is (althans zo ervaar ik het) de voldoening als je er dan toch weer 1 gevonden hebt.

Ook ik heb mijn stamboom op internet gepubliceerd. En het leuke is dat volstrekt onbekende mensen daar op reageren om meer informatie te vragen over een bepaald deel van de voorouders. En die mensen weten dan vaak ook weer andere stukjes in mijn stamboom aan te vullen. Daarnaast zoek ik via diverse forums contact met andere genealogen en daar kun je allerlei vragen aan stellen. Alles wat ik tot nu toe verzameld heb, heb ik allemaal vanachter mijn beeldscherm bij elkaar verzameld. Ik ben een keer in het archief in Gouda geweest (dit archief is via internet slecht in te zien) om meer gegevens over de voorouders van mijn vrouw te verzamelen. Maar ook daar zit je dan achter een groot beeldscherm naar microfiches te kijken. Echt bladeren door oude boeken heb ik nog niet gedaan.

Voor het bijhouden van al deze gegevens is de computer onmisbaar. Er zijn een aantal software programma’s te vinden die speciaal hiervoor gemaakt zijn. Ik gebruik het gratis Family Tree Builder programma. Het is een gebruiksvriendelijk programma wat naast een aantal beperkingen ook de mogelijkheid biedt om direct je stamboom op internet te plaatsen. Al de stambomen van gebruikers van deze software worden met elkaar vergeleken. Zodra personen in andere stambomen matchen met mijn gegevens krijg ik hier bericht over. Ook daarmee vul ik mijn gegevens aan. Al moet je hier natuurlijk altijd wel een controle op uitvoeren. Maar net die naam van een moeder of een trouwdatum biedt weer houvast met het verder zoeken in archieven.

Bij het doorzoeken van overheidsarchieven zijn wel, behalve de beschikbaarheid op internet van de archieven, wat beperkingen. Volgens de wet mogen geboorte aktes pas naar 100 jaar vrij gegeven worden. De geboorteakte van mijn vader kan ik hierdoor dus nog niet inzien. Voor trouwaktes geldt 75 jaar en voor overlijdensaktes 50 jaar. Overheidsarchieven gaan tot ongeveer 1811 terug. Toen is vanuit de overheid begonnen met het registreren van de gegevens. Voor die tijd zijn het vooral kerkelijke archieven die de gegevens bevatten. Daarbij loop je meteen tegen het feit aan dat in die archieven bijvoorbeeld niet de geboorte datum maar de doopdatum geregistreerd wordt. Bij katholieken was de doop vaak op de geboortedag maar in de Nederlands Hervormde kerk gebeurde dat vaak maar 1 keer per week. Daar moet je dus bij het bekijken van de gegevens wel rekening mee houden. Daarnaast is het een ongeschreven wet dat je nooit gegevens van nog levende personen onbeveiligd op het internet zet. Niet iedereen houdt zich daar aan maar mijn stamboom voldoet wel aan dit criteria.

Hoe zit het nu met dat blauwe bloed. Ik heb inmiddels geleerd dat stamboomonderzoek een lange termijn hobby is. Je bent nooit klaar. Daarom kom ik in een volgende blog terug op de vraag of er blauw bloed door mijn aderen stroomt.