Volgens mij heb ik het al meer gezegd. Voor mij is het leuke aan reizen dat, hoe leuk het allemaal ook is, je op een gegeven moment ook weer naar huis gaat. Zo ook nu. De klant is op gang geholpen. We hebben nog een beetje Canada kunnen bekijken en nu weer terug naar huis. Hetgeen uiteindelijk nog 18 uur in beslag neemt.
 |
| The Rocky Mountains |
Allereerst gaan we van Kelowna naar Vancouver. Het is de verkeerde kant op maar tijdtechnisch voordeliger dan via Calgary terug. We vliegen met een Bombardier, een vliegtuig met echte propellors. Het weer is nog prachtig en zo dus ook het uitzicht naar buiten. We vliegen over de Rocky Mountains en kunnen de bergtoppen bijna aanraken. Prachtig gezicht. Na veertig minuten landen we in Vancouver.
 |
| Vancouver International Airport |
Alhoewel het een mooi vliegveld is, is vier uur wachten best wel lang. Het begin inmiddels buiten te schemeren als we uiteindelijk weer in de blauwe zwaan van de KLM huiswaarts keren. Het is een lange vlucht, zeker door de griep die vrijdag al bij mij begon op te spelen. Warm, koud, warm maar vooral koud wisselen elkaar tijdens de vlucht veelvuldig af. Van slapen komt niet veel. Maandagochtend half elf zetten we weer voet in eigen land. Nog even met de trein en dan weer lekker thuis. Griep in combinatie met de jetlag zorgen ervoor dat ik sinds jaren een paar dagen ziek thuis blijf.
 |
| Vancouver |
Het was een week van vooral groot en intensief. Groot het land en de indrukken. Intensief met de klant bezig zijn. Prachtig om dit allemaal een keer mee te kunnen maken. Het was niet voor ons alleen een succes, ook de klant (inmiddels al weer menig keer aan de lijn gehad, we zijn nog niet klaar met ontwikkelen voor ze) heeft het als zeer nuttig en positief ervaren. Iedereen blij dus. En ik ben weer een ervaring rijker. Wie vijftien jaar geleden (liep ik nog met kisten vaste plantjes te slepen) tegen mij gezegd zou hebben dat ik voor mijn werk nog eens in Canada zou komen, had ik voor gek verklaard. Nu is het meer van kijken of we nog meer klanten daar binnen kunnen halen, dan kunnen we nog een keer!
Hiermee sluit ik mijn serie blogs over Canada af. Maar niet getreurd, of juist wel, binnenkort ben ik er weer. Dan ga ik acht uur vliegen naar het Zuiden, op familiebezoek in Uganda. Wie weet tot dan.
 |
| Naar huis |
