Luie wolven en valken in duikvlucht

Vandaag even geen vulkanische educatie. Al kom je het overal tegen, we zoeken het vandaag niet op. We gaan vandaag beestjes kijken. In het stadje Pelm, tegen Gerolstein aan, staat een ruine van de burcht Kasselburg. Rondom deze burcht uit de twaalfde eeuw is een Adelaars- en wolvenpark aangelegd.

In een groot stuk bos loopt een grote roedel wolven rond. Deze beesten kunnen vanachter een hoog hek bekeken worden. Het is wel even zoeken want het stuk bos wat deze wolven tot hun beschikking hebben is behoorlijk groot. Gelukkig brengt de telelens de dieren directer bij. Daarnaast lopen er ook, in een apart stuk bos, een stel everzwijnen rond. Ondanks de warmte (ook vandaag is het weer meer als 25 graden) is de roedel zwijnen behoorlijk actief. Ze rennen van de ene kant naar de andere kant als ze maar denken dat daar meer eten te halen is.

In de oude ruine zijn kooien gemaakt waar een aantal roofvogels die ook in het wild in de Eifel voorkomen, zijn ondergebracht. In vergelijking met de wolven en zwijnen hebben deze vogels maar weing ruimte. Veel meer dan de hele dag op een tak zitten kunnen ze niet. De variatie die ze er zelf in kunnen brengen bestaat uit het met je kop of met je kont in de zon gaan zitten. Best wel een beetje sneu. Gelukkig mogen ze een of soms twee keer per dag een stukje vliegen. Er wordt namelijk twee keer per dag een vrij vliegshow gegeven waarbij een valkenier (in ons geval een nogal gezette dame) allerlei wetenswaardigheden verteld over bepaalde roofvogels. Dit doet ze terwijl de vogels vrij over het publiek kunnen vliegen. En dat levert best wel spectaculaire duikvluchten op de handschoen van de valkenier op. Daar zijn verse eendagskuikens te halen. En dat is allemaal goed te fotograferen. Het levert een paar mooie foto's op.

Na een paar uurtjes hebben we het wel gezien. De warmte drijft ons naar het zwembadje bij het huisje. Het verzadigingspunt wat betreft natuur en wandelen begint naar anderhalve week wel zijn maximum te halen. Morgen nog maar eens kijken of we nog een beetje Duitse cultuur kunnen oppikken tijdens een stadswandeling in Gerolstein.

Georoute in de Eifel

Gerolstein

We zetten vandaag onze vulkanische verkenningen voort. In het vakantiehuisje hebben in de informatie map een georoute gevonden van ongeveer 7 kilometer. Deze route gaat langst een aantal vulkanische bezienswaardigheden. De route begint en eindigt in het centrum van Gerolstein.

Het weer doet aardig zijn best om zich aan de route aan te passen, het is tegen de dertig graden. Dat past dus wel bij een vulkaan-route. We beginnen zoals gezegd in het centrum van Gerolstein. Als eerste bezienswaardigheid lopen we langst een Helenenquelle.  Deze bron geeft water van ruim 80-90 meter diep.  Het water is rijk voorzien van allerlei mineralen en, daar hebben we de link met vulkanen, vulkanisch CO2. Hierdoor kun je het water meteen uit de bron drinken. Je proeft echt het koolzuur, net of je een glasje water op een terrasje drinkt. Uit dezelfe bron wordt ook het bekende Gerolsteiner Bronwater gehaald. Midden in het dorp staat hier een grote fabriek voor.

Gerolsteiner Dolomieten

We lopen nog op het vlakke deel van de route en steken het spoor over. Direct naast het spoor ligt, enigszins verborgen achter wilde begroeing, een rotsige wal. Gelukkig geeft een bord uitleg dat het hier om de jongste, (slechts 30.000 jaar oud) bekendste lavastroom van heel Midden Europa gaat. Als je goed kijkt kun je hier en daar wel karakteristieke basaltzuilen, welke vaak in lavastromen voorkomen, zien. Hierna verlaten we het dal en gaan het hoger opzoeken. Helaas voor Olaf moeten we behoorlijk klimmen om bovenop het Munterly-plateau te komen. Hier zouden we de Gerolsteiner Dolomieten kunnen zien. Alleen staan nu bomen met heel veel groen blad in de weg. Door de bladeren heen zien we een beetje wat op een bord uitgelegd wordt.  Deze Dolomieten zijn 350 miljoen jaar geleden ontstaan toen op deze plaats een subtropische zee lag. Door afzettingen van fossielen zijn de rotsen gevormd. Boven op het plateau hebben we wel een mooi panoramisch overzicht over het rivierdal van de Kyll en Gerolstein.

Via het plateau lopen we bossen in. Het gaat hier weer op en neer, waarbij op de boventoon voert. In deze bossen, waar ook al Neanderthalers hebben rondgelopen, komen we langst een kleine grot, de Buchenlochhöhle. Deze grot dankt zijn bestaan aan het feit dat de kalk in de bodem door regen- en grondwater wordt opgelost. Hierdoor ontstaan gatten in de bodem. En deze grot is dus ook door klaloplossing ontstaan. Het is vochtig maar wel lekker koel. Na deze verkoeling gaat het pad langzaam naar beneden. Het is omdat er een informatie bord staat anders waren we zo langst weer een vulkanische bezienswaardigheid gelopen. Helaas is het bord niet echt verhelderend in wat we zien. Een beetje te Duits waarbij mijn 4 jaar MAVO-Duits niet toereikend is. Het heet in ieder geval de Hagelskaule. Het ziet eruit al een grijze steenlaag in de bodem  hetgeen dus gestold lava is. Tja, het zal wel interessant zijn alleen is het vandaag even niet aan de familie Rommens besteedt.

Paupenkaule

We gaan verder naar beneden en lopen het bos uit. Links van de weg is een groot rond gat. Met een diameter van ruim 80 meter en een diepte van 20 meter is dit een van de vele kraters die in de Vulkaan-Eifel te vinden zijn. Deze 'kuil' ( Papenkaule) is een van de grootste in zijn soort. De georoute loopt verder tussen wuivende masivelden door richting de rand van een ander bos. Hier staan we opeens tussen iets totaal anders. Het is een oude Keltisch-Romeinse tempel uit ongeveer 124 na Chr. We zien de fundering en wat muren van een gebouw wat ooit door Marcus Victorius Polentius ter ere van de godin Caiva gebouwd is.  Hier staat ook een mooie beukenboom die even als paraplu dienst moet doen, Uit de aanwezige bewolking valt een korte maar stevige bui. Na 3 minuten is het weer droog en schijnt de zon weer volop. We kunnen door naar het eindpunt van de route, het punt waar we ook begonnen zijn.

De route heeft verder geen bijzonderheden meer in petto, alleen een behoorlijke afdaling naar het centrum van Gerolstein. In het dal is het nog behoorlijk warm. De grote M ('Wir lieben es') biedt in de vorm van een grote milkshake een heerlijke verkoeling. We hebben ons portie educatie van vandaag wel gehad.